ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

σε μισώ...

Μπήκε στην καμπινα αρχιζοντας να σπάει ότι εβλεπε μπροστά του,ακόμα και ο ιδιος του ο παπαγαλος τρομαξε με αυτή του την αντίδραση

"Κα..καπτεν? Τι έγινε??" Ειπε αφού σταθηκε απέναντι από ένα τραπεζακι

Τον προσπέρασε και εδωσε μια γερη γροθιά στο καθρέφτη μπροστά του κανοντας τον κομμάτια όταν η πορτα χτυπησε απαλα και ανοιξε ..

Η δεσποινα Ξεπροβαλε κοιταζοντας τα παντα γύρω της θυμωμενα

"Δε φτάνει που με εχεις αιχμαλωτη ξενε,μπήκες στην καμπινα μου και τα έσπασες όλα,τώρα εγώ που θα κοιμηθώ ε??"

Την πλησιασε αποφασισμενα και τραβηξε με δύναμη το χερι της πανω του και συγκεκριμένα πανω στη καρδια του

"ΠΑΨΕ ,ΣΤΑΜΆΤΑ ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ "

Άφησε το χερι της και έτρεξε πισω πιανοντας ένα μεταλλικό αντικείμενο πετοντας το στο παραθυρο και κάνοντας το κομμάτια..

"Ξες κατι ξενε? Θα μπορούσαμε να είμαστε φίλοι μα σε μισώ και οταν με κάνεις να σε μισησω δεν αλλάζω γνώμη "

Της χαμογελασε ειρωνικα καθως την πλησιασε άλλη μια φορά αφού ενα πνιγμενο δακρυ βγηκε από τα ματια του

"Τοσο ξενος σου φαινομαι πια?? Ε?? λεγε με μπρενταν και θα κοιμηθεις στην καμπινα σου απόψε ούτως ή άλλως δεν μαρεσει εμένα εδώ "

Την προσπέρασε και βγηκε εξω απο την πόρτα,κατευθυνθηκε προς το τιμόνι όπου οδηγούσε ο συν ο οποίος κοιτουσε με θυμωμενο βλεμμα

"Οπως είπαμε θα πάμε στην Γαλλία στον Βασιλιά και θα παραδωσουμε όλο το χρυσάφι που κλεφτηκε από ξένα χερια,χερια βαμμένα από αιμα μεσα στην αμαρτία για να τα αποκτήσουν,όποιος θέλει μπορεί τώρα να φυγει απο εδω με την άδεια μου γιατί το πλοιο και τα παντα εδώ μεσα είναι υπό την κατοχή μου....

Ειπε κανοντας μια παυση και κοιταζοντας την δεσποινα ειρωνικα,εκεινη Σταυρωσε τα χερια της..

"Όσοι θέλετε πέστε στη θάλασσα δεν έχω καμία δουλειά μαζί σας αλλά με τον καπτεν σας,όπως ξέρετε θα κάνουμε καιρό να φτάσουμε Γαλλία,ετσι μπορείτε να αποχώρησετε στο πρώτο λιμάνι "

"Δε φεύγουμε χωρίς τον καπτεν μας οι όλοι οι κανεις " φωναξε ο συν,ολοι σηκωσαν τα χερια τους και φωναξαν μαζί το μεγάλο ναι κανοντας την να γελασει μετά από πολύ καιρό για πρώτη φορά..

Περπατησε αγανακτισμενος προς τη γωνια του πλοίου και κοιτουσε την γαλήνια θάλασσα να τον καλωσορίζει στα νερά της καθως το κεφαλι του βασανιζονταν από τις σκεψεις,ηταν ενας αλλος όχι εκεινος,όχι δε μπορει...