Ο μπραιαν την κοιμησε στην αγκαλια του και της αφησε απαλα το κεφάλι στα μαλακα μαξιλαρια...
Αμεσως οι αναμνησεις αστραψαν μεσα στο μυαλο του και σηκωθηκε με φορα κοιταζοντας εξω απο το παράθυρο τις απαλες σταγονες να χτυπανε στο τζάμι...
"ΕΙΠΕΣ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΣΟΥ? ΑΡΚΕΤΆ ΤΩΡΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΠΟΥΘΕΝΆ "
"Αλήθεια το λες αυτό? Γιατί οταν την έκανα δικια μου ψιθυριζε το ονομα μου στο αυτι μου,που ανηκει τωρα μπραιαν? Δεν σε ποναει να ξέρεις πως αυτη που σε αγαπησε δεν ησουν ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταίος που του
δόθηκε??"Χτυπησε με δύναμη το παράθυρο μπροστά του κανοντας την να ξυπνησει τρομαγμενη
"Μπράιαν ?? Τι επαθες γιατι χτυπησες το παράθυρο?"
Γυρισε το βλεμμα του σε εκεινη κοιταζοντας την με ενα σοβαρό ύφος
"Σε τρομαξα?"
"Οχι " ειπε ριχνοντας το σωμα της ξανα πισω στα μαξιλάρια
"Ψέμα και αυτό " ετριξε μεσα απο τα δοντια του και μπηκε με φορα στο μπανιο καθως εκλεισε με δύναμη την ξυλινη πορτα πισω τους
Η μικρή ασια αρχισε να κλαιει και η δεσποινα σηκωθηκε φτανοντας μεχρι την κουνια της οπου και την κουνησε απαλα για να κοιμηθει μα ματαια ηταν η ώρα της να φαει.....
Ο μπραιαν επιασε την λεπιδα μπροστά του και αρχιζε να ξυριζει τις περιττές τρίχες από πάνω του γιατι λατρευε εκεινη να τον βλεπει με το απαλο μουσακι του και κοιταξε την παλια γρατζουνια που ειχε αναμεσα στο φρυδι του και εσμιξε τα φρύδια του θυμωμενος..
Εδωσε μια μπουνια στο καθρεφτη και επεσε ενα κομματι στο προσωπο του εμφανίζοντας ξανα εκεινο το σημαδι θυμιζοντας του ποιος ειναι..
Γελασε νευρικα και αφου εβαλε ενα ασπρο πουκαμισο οπου σηκωσε τον γιακα και το τζιν παντελονι του ετοιμος να βγει εξω,μα που θα πηγαινε χωρις εκεινη??
Τι να σκεφτει οταν κοιταζοντας τον ουρανό εκεινη δεν θα ηταν διπλα του? Πονουσε με τα λογια που ακουσε,ηθελε να του κανει καλα την πληγη και εριξε αλάτι..γιατι? Ισως επειδή φανηκε πως πιστεψε τα λογια εκεινου του τρελού ?
Την αγαπουσε ηξερε πως είναι ο μοναδικός αντρας που την ειχε αγγιξει και φερθηκε παρανοικα,ομως δε μπορουσε να ηρεμήσει την φωτιά μεσα του ...
Βγηκε εξω με φορα οταν την κοιταξε να καθεται απαλα στο κρεβάτι με κατεβασμενο το φορεμα της ταιζοντας την κορη τους....η μικρη ειχε απλωσει το χερι της για αλλη μια φορά στα μακρια μαλλια της μαμας της χαιδευοντας τα σαν να προσπαθεί να της πει ευχαριστώ...
YOU ARE READING
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...
RomanceΗταν μια γυναικα που το παρελθόν την εκανε σκληρη,κανενας δε κατάφερε να κοιταξει μεσα της περα απο εκεινον,εκεινον που την σκοτωσε ,δεν την ένοιαζε αν ξημερωσει το αύριο,βαθια μεσα της ευχοταν να πεθανει...