ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

εισαι δολοφονος

Ετρεξε και την σκεπασε με ενα σεντονι περνοντας την μακρια τους και της χαιδεψε τα μαλλια αφού εκεινη εσπασε σε λιγμους

"Μη κλαις σου υποσχομαι σε λιγο αυτο το κτηριο θα εχει γινει σκονη μαζι με αυτους ,θα πληρώσουν για οτι σου εκαναν"

Εκανε να φυγει οταν εκεινη του κρατησε το χερι σφιχτα

"Μη τους σκοτωσεις"

Το βλεμμα του επεσε αλλου καθως οι εικονες απο τον θανατο εκείνων που την εκαναν να νοιωσει έτσι επαιζαν μπροστά του σαν ταινια

Εκλεισε κουρασμένα τα ματια του και εκλεισε τα δυο του χερια στα μαγουλα της ενω τα ματια του ειχαν παρει ένα πιο σκοτεινο χρώμα και το στηθος του παλευε που δεν τον ειχε δει ποτε ξανα ετσι,εκεινη αγγιξε τους καρπους του και εσμιξε τα φρύδια της κουνοντας το κεφάλι της αρνητικα

"Οχι..οχι!! Ακους? Ο αντρας μου δεν είναι δολοφονος "

Την αφησε αποτομα και γύρισε προς το μερος εκείνων που τώρα τον κοιτουσαν με φοβο,εσπασε οτι ειχε μπροστά στον δρομο του και επιασε το καροτσι εκεινου πετώντας το με δυναμη στον τοιχο διπλα απο τον γιατρο ενω εκεινος εβγαλε ενα τρομαγμενο επιφωνυμα

"Τι τι κανεις εκει?"

"Γερο σου αξιζε ενας αξιοπρεπές θανατος στην ηλικια που εισαι, αλλα έχεις διαπραξει τοσα πολλα στην ζωη σου ,εχεις πονεσει την γυναίκα μου παρα πολυ που μονο ενα πράγμα ζηταω τωρα"

Εκεινος κουνησε το κεφάλι του με νοημα ρωτώντας τον τι ειναι αυτο που ζηταει τοσο

"Τι? Τι ζητάς?"

"Τον θανατο σου"

Ο γιατρος αγγιξε στον τοίχο τρομαγμενος οταν ο μπραιαν τον τραβηξε απο τους ωμους και τον πεταξε με δύναμη στο μικρο κρεβάτι με το λευκο σεντονι

Η λιζα τον σταματησε απο τον ωμο και πειρε ένα ειρωνικο βλεμμα αγγίζοντας με τα δαχτυλα της τα χειλη του εκεινος τραβήχτηκε μακρια της με μίσος

"Με εσενα θα τα πούμε μετά "

"Κανε με να ξεχάσω "

"Σωστα ,θα ξεχασεις οταν σε δεσω και βαλω την γυναικα μου να σε χτυπαει μεχρι θανατου"

"Και γιατι δεν το τελειωνεις εσυ?"

Ο μπραιαν την εσπρωξε πισω και πηγε στον γιατρο ενω σηκωσε τα μανικια του ψηλα

"Τι θα μου κάνεις?"

"Ποσες κοπέλες Βιασες? Ποσες φορες προσπαθησες να βιασεις την δικια μου γυναικα?"