...

147 16 3
                                    

Την τραβηξε πανω στις σκάλες με το ζορι,και την οδηγησε στο τελευταίο δωμάτιο του σκοτεινου διαδρομου όπου και την εβαλε μεσα...

Η πορτα πισω του εκλεισε και κλείδωσε,οταν ο Τζορτζ εκανε επιθετικα βηματα στο μερος της εκεινη εκανε βηματα πισω μεχρι που επεσε στο κρεβατι και μαζευτηκε σε μια γωνία..

"Φυγε ,σε παρακαλώ φυγε κουράστηκα δεν έχω άλλη δύναμη να παλεψω,σε παρακαλώ " του ειπε ικετευτηκα

Ανέβηκε στο κρεβάτι καλύτερα,την πλησιασε όλο και περισσότερο κανοντας την καρδια της να χτυπαει πολύ γρήγορα,ανεξελεγκτα...

Αγγιξε τα γόνατα της και τα κρατησε σφιχτα

"Αν συμβιβαστεις μαζί μου και είσαι καλό κορίτσι θα περάσεις καλά,θα περάσουμε καλά πολύ καλά οι δύο μας" της ειπε εντονα κανοντας την να τον κοιτάξει σοκαρισμενη στα ματια

"Τι τι εννοείς??" Του ειπε τρεμωντας..

Ειχε παγωσει,ο χρόνος ειχε σταματήσει,κοιταξε καλύτερα τα καστανοξανθα μαλλια του και τα εντονα μεγάλα ματια του που την τρομαζαν,ηταν ψηλος,πιο ψηλος από εκείνη και γεροδεμενος που φοβοταν πως δε θα μπορεσει να τον αντιμετωπίσει ,δε θα τα κατεφερνε

"Θα σβήσω ότι σημαδια χάραξε αυτός ο αντρας στο κορμι σου και θα δημιουργήσω τα δικά μου σημαδια,αυτά που θα δείχνουν σε όλους ότι είσαι Δική μου και για να γίνει αυτό θέλει πολύ δουλειά,ακόμα δε θα σε αγγιξω γιατί φαίνεσαι φοβισμενη και δε μαρεσει να τα κανω ολα μόνος " της ειπε εντονα καθως χαμογελασε τρομαχτικα

"Οχι εγω αγαπω τον αντρα μου δεν μπορεί,δεν εισαι εσυ εκεινος,δε με πιεσε ποτέ ο μπραιαν "

Την χαστουκισε δυνατά κανοντας μια μεγαλη κοκκινια στο μάγουλο της

"ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗ ΝΕΚΡΟΣ "

"ΔΕ ΞΕΣ ΤΙ ΛΕΣ!!! ΕΊΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ??? Ε ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ!!! ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΑΛΛΆΞΕΙΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΤΟ ΣΏΜΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΘΈΛΗΣΗ ΜΟΥ ΜΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕ ΘΑ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΕΛΆΧΙΣΤΟ ΓΙΑΤΊ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΠΙΕΣΤΙΚΟΣ ΑΛΉΤΗΣ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΔΙΚΆ ΤΟΥ!!!ΜΌΝΟ ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ,ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΝΟΙΩΣΩ ΜΙΑ ΑΣΦΆΛΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΝΟΙΩΣΩ ΠΟΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ"

"Παψε θα μου το πληρωσεις πολύ ακριβά!!!"

"Φρουροι !!" Φωναξε με την βροντερη φωνη του,αγγιξε την πονεμένη μεση του,δε μπορουσε άλλο να αντέξει αυτά τα χρυσά ρουχα που τον βαρυναν,είχαν σκουριάσει τα κόκαλα του

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...Where stories live. Discover now