ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

❤

"Άφησε με τώρα φευγω"

Περπατησε μπροστά του απειλιτικα και πειρε την μπλούζα της βάζοντας την και κοιταζοντας τον με ενα δολοφονικο βλεμμα

"Περιμενε " της τραβηξε το χερι και το σωμα της τρανταχτηκε,παλευε να κρατήσει τα πνιγμενα της δάκρυα

Ελευθερωθηκε από το χερι του και εκανε να βγει εξω ,το χερι της εκλεισε γύρω από το πομωλο,οταν την επιασε με φορα από τους ωμους και την κολλησε πανω του αγκαλιαζοντας την σφιχτα...

Εσπασε σε κλαμματα και αφου δεν αντεξε αλλο τον πονο, εδεσε τα χερια της γυρω απο την μεση του και τον αγκαλιασε σφιχτα ..

"Εισαι και εγω...δε το πιστεύω είμαι τοσο βλακας..."

Την αφησε από το χερι και εκανε λίγα βηματα πισω αγγίζοντας το κεφάλι του έδωσε μια γροθιά στη καρδια του

Εκεινη ξαφνιασμενη ετρεξε πανω του

"Ε ΜΠΡΑΙΑΝ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ Ε? ΓΙΑΤΊ??"

έδωσε άλλη μια γροθιά στη καρδια του δυνατοτερη από πριν

"Μπραιααααανννν Σταμάτα δεν αντέχω σταματα εμένα πονας μη"

"Με δουλεύεις δεσποινα,εσύ έχεις μέσα σου το παιδι μου και εγώ είμαι βλακας ΜΙΣΏ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ "

"Τελειωσε μπραιαν ελα ηρεμησε"

"ΟΧΙ ΔΕ ΜΠΟΡΏ ΣΟΥ ΦΩΝΑΞΑ ΣΕ ΠΡΟΣΒΑΛΑ ΟΙ ΑΘΛΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΈΚΑΝΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟΣ ΜΕΙΝΕ ΠΙΣΩ ΔΕΣΠΟΙΝΑ "

"Πως??"

"Κανε πισω!!"

Τον υπακουσε και εκανε πισω, τον ειδε να βγαζει από την θήκη του ενα μαχαίρι και να χαραζει έναν καινούριο δρόμο στο παλιό σημαδι στο πρόσωπο του πριν καλα καλα το καταλαβει και η ιδια .

"Θα θα με σκοτωσεις δε καταλαβαίνεις?? Γιατί το κανεις αυτό η καρδιά μου δεν αντέχει "

Τον πλησιασε και πειρε το μαχαιρι απο το χερι του κανοντας την ίδια γρατζουνια στο πρόσωπο της ,εκεινος παραπατησε σε αυτή της την αντίδραση

"Τώρα θα μοιάζουμε,θα έχουμε ίδια σημαδια "

"Μη ξανακανεις ότι εγω ,μην το ξανακανεις δεσποινα ακους??"

Της πειρε το μαχαιρι και σκουπισε με τα χειλη του του αιμα στο μάγουλο της..

"Αυτή η μπλουζα είναι πολύ στενή δε θα μπορεί η μικρή να αναπνευσει "

Τα φρύδια της εσμιξαν αφού εβαλε δυνατα τα γελια

"Και πως ξες οτι ειναι κορη μπραιαν?"