ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

σπασμενα κομματια...

Γονατισε μπροστά της και σκουπισε τα υγρά ματια της με τα χερια του

"Συγγνώμη που σου φωναξα πριν,δε το ήθελα "

Εβγαλε τα χερια του απο πανω της και ανεβηκε καλύτερα στο κρεβάτι και χάθηκε στις σκεψεις της..
Προσπαθούσε να θυμηθει τα σημαδια που ειχε επανω στο κορμι του ο αντρας που αγαπησε,δεν γινοταν να ειναι τρελη,δεν γινοταν....

Ανεβηκε και αυτος στο κρεβάτι καθηζωντας απεναντι της,το βλεμμα της σκοτεινιασε επικυνδινα

"Βγαλε τη μπλουζα σου" τον προσταξε

"Τι λες δεσποινα εσυ..."

"Βγαλε την είπα " του ειπε εντονα

Η ιδέα αστραψε μπροστα της,ο μπραιαν ειχε ενα σημαδι στη πλάτη του απο παιδι,ετσι θα μπορούσε να σταματήσει αυτη την κακογουστη φαρσα εις βάρος της γιατί Δεν ήταν καθόλου ωραιο...

Η υπομονή της αρχισε να εξαντλειται και η καρδιά της γινόταν αθόρυβη,αφού εβγαλε τη μπλουζα απο πανω του τον γυρισε και κοιταξε την πλατη του,το σημαδι δεν υπηρχε ελειπε,σαν να μην υπηρξε ποτε...

Ενα επιφωνυμα βγηκε απο τα χειλη της καθως πεταχτηκε απο το κρεβάτι και εκατσε στο πατωμα μαζί με τα γυαλια στηριζομενη στο τοίχο

"Δέσποινα???"

Γελουσε νευρικα και αρχισε να χτυπαει παλαμακια ...

"ΜΠΡΆΒΟ! ΜΠΡΆΒΟ ΠΩΣ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΜΠΡΆΙΑΝ??ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΟ ΚΌΛΠΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΉ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΑ,ΜΠΡΆΒΟ ΣΟΥ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ???"

επιασε το σεντονι απο τα νευρα του και το πεταξε στο πατωμα

"Γαμωτο δεν ειμαι εγω,ΠΑΨΕ ΝΑ ΛΕΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΦΤΑΝΕΙ,ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΧΩ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΚΟΥΣ? ειμαι νεκρος ξεχασε με"

Εκανε μερικα νεκρα βηματα μπροστά του προσπαθώντας να κρατησει τα δάκρυα που μαζευτηκαν στα ματια της...