ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

σκοταδι..

"Μπράιαν!!! Φοβαμαι το σκοταδι μη με αφηνεις φοβαμαι..."

Γυρισε μεσα στο σκοταδι περπατωντας απαλα καθως ειχε απλωσει τα χερια της μπροστα και αρχισε να ψάχνει καθως η καρδια της χτυπουσε με φοβο...

Συνεχισε να περπατάει στα τυφλά οταν σκονταψε πανω σε ενα επιπλο και επεσε κατω με δυναμη βγάζοντας μια κραυγη..

Οταν ενα εκτυφλωτικο φως την εκανε να βαλει τα χερια της μπροστα απο τα ματια της...

Ο μπραιαν ακουσε εναν θορυβο και εσμιξε τα φρύδια του

"ΠΟΙΟΣ ΕΣΤΗΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΚΟΠΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ?ΒΓΑΙΣ ΕΞΩ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ "

"δε φοβασαι να αντικρισεις τον φόβο καταματα?"

"Δεν φοβηθηκα ποτε!!!! Βγαις εξω αν είσαι αντρας " φωναξε με τη βραχνη φωνη του,αραγε τι να εκανε εκεινη?

Ακουσε την κραυγη της,την πονεσαν? Της εκαναν κακο? Η καρδια του επιταχυνε τους ρυθμούς της κανοντας τον να πονάει

"Ηρθε η παλια μου φιλη σε μενα?" Ειπε η λιζα κοιταζοντας την υποτιμητικα με ενα ειρωνικο χαμόγελο...

Η δεσποινα ανταπεδωσε το χαμόγελο της και σηκωθηκε αργα απο το πατωμα στηριγμενη στα ποδια της

"Επαψα να ειμαι αυτο το κοριτσάκι που οι λεξεις σου το πονουσαν επειδη ειχες δύναμη "

Η λιζα εκανε ενα βημα μπροστά της χαιδευοντας της τα μαλλια μα η δεσποινα τραβηχτηκε μακρια της με φανερο μίσος

"Φοβασαι και φεύγεις?"

"Μη με ξαναπλησιασεις γιατι θα σε σκοτωσω" της ειπε δημιουργώντας εναν τοίχο αναμεσα τους

"Ποιος θα σκοτωσει ποιον αδερφουλα?"

"Μη με λες αδερφή σου,με εριξες στο στόμα του λυκου και εφυγες δεν θελω να ξαναπλησιασεις,δε μπορω να δε εμπιστευτω.."

Η λιζα εβαλε τα κλαμματα μπροστά της πλησιαζοντας την αργα

"Συγχωρα με!!!εγω σαγαπαω σαν αδερφή μου "

"Εγω οχι..."

"Μη το κανεις αυτο δεσποινα μη ξεχνας πως ουτε εγω μα ουτε εσυ αξιζουμε κατι,σε εκαναν ολοι να νιώσεις σκουπιδι ειδικα εκεινος"