ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

ποτε δε θα μάθει ποσο την αγαπω

Ενοιωσε μια εντονη παγωνια στο σωμα της και τον αγκαλιασε περισσότερο μα εκεινος ειχε πεσει σε εναν βαθύ υπνο και ονειρευοταν,φαινοταν χαμογελαστος και η καρδιά της ηρεμησε μα κοιμοταν βαθια όπως και εκεινη ,και δεν ηξερε τι επρεπε να κανει γιατί της ειχε περασει η νυστα ..

Έβαλε το νυχτικο της και ανοιξε απαλα την πορτα εξω και εκατσε να βλεπει την ηρεμη θάλασσα καθως αγκαλιασε τον εαυτό της

"Δεν βγηκατε όλη μέρα εξω"

Εκεινη εβγαλε ενα επιφωνυμα από τον φόβο της και γύρισε πίσω καθως αντικρισε τον συν επανω στο τιμόνι να την κοιτάει με ενα ψυχρο βλεμμα,αυτό την τρομαξε για καποιο λογο καθως ειχε κουραστεί τοσο πολυ

"Τι κάνατε εκεί μεσα?"

Εκεινη τον κοιταξε με ενα πληγωμενο βλεμμα,ειχε πληγωθεί και ηθελε να αποφύγει την ερώτηση του

"Αγαπη μου πήγαινε μεσα και περίμενε με"

Γυρισε και αντικρισε τον μπραιαν που την κοιτουσε με στοργη και μπηκε μεσα στη καμπινα κλεινοντας την πορτα πισω της..

Πειρε ότι χρειαζόταν και κλειστηκε μεσα στο μπανιο,ηθελε να ηρεμήσει γι αυτό και εβγαλε τα ρουχα της και κάθησε μεσα στο παγωμενο νερό αγκαλιαζοντας τον εαυτό της,τα ματια της ειχαν κοκκινησει και εκλαιγαν χωρίς λογο και η καρδιά της ήταν πληγωμενη,δεν την επηρεαζαν οι εφιαλτες μα αυτός ήταν τόσο αληθινός...

Ηταν η αλήθεια και αυτό την σκοτωσε..

Από τα χειλη της ξεφυγε ένας λιγμος καθως ειχε μπει ολόκληρη μεσα στο νερο και κοιταξε το ξυλινο ταβανι,χάθηκε σε σκέψεις και εκλεισε τα ματια της..

"Γιατι ρωτούσες τη γυναίκα μου τι κάναμε μεσα στη καμπινα μου?"

Ο συν εκανε μια αδιάφορη κίνηση με τα χερια του

"Δεν είναι γυναίκα σου"

Ο μπραιαν γελασε ειρωνικα

"Είναι,γιατί μου δόθηκε πριν να βάλω δαχτυλίδι στα χερια της,είναι γιατί πριν υπογραψουμε αυτά τα καταραμενα χαρτιά έγινε δικια μου"

"Αμα δε τη παντρευτεις δεν είναι γυναίκα σου πάρε το χαμπάρι "

"ΕΓΩ ΘΑ ΤΗ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΜΑ ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΆΞΕΙ ΤΟ ΤΙ ΑΙΣΘΆΝΟΜΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΤΕ "

Εκανε να φυγει όταν γυρισε ξανα πισω σε εκεινον δείχνοντας τον με το δαχτυλο

"Ξέρεις τι είναι να ακούει το όνομα μου και να βαζει τα κλαμματα?? Πόσο μπορεί να αγαπήσει κάποιος άνθρωπος??τι εμεινε να δώσει όταν έδωσε τα παντα? Ξέρεις τι είναι να νοιωθω τα δάκρυα της και να μη μπορώ να την αγκαλιασω? Εκεινη αραγε ξέρει πως αισθάνομαι και πόσο ποναω? Με σκοτώνει...και εσύ την ρωτάς τι κάναμε εκεί μεσα? Ακόμα και να σου εξηγήσω ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΟΥΜΕ δεν θα το καταλάβεις,θα εξηγήσω εγω όμως σε εκεινη πόσο την αγαπαω ,εγώ θα της δείξω το ποσο,μείνε με αυτό για τώρα..... καληνύχτα "