ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

το αρωμα σου

Ο μπραιαν ξύπνησε έχοντας στην αγκαλια του τον μικρό ρεβ και την γυναίκα του,εριξε ενα απαλο μισό χαμόγελο παρατηρώντας καλύτερα τον μικρό....

Πλέον ήταν δικο τους παιδι και ας μην το έκαναν οι ίδιοι,για να γίνεις παιδι καποιου πρέπει να πάρεις την κατάλληλη συμπεριφορά που χρειάζεσαι ως παιδι και τοτε θα τα ξεχάσεις όλα,αυτός ήταν ο σκοπός του...

Τα ξανθα μαλλια του και το απαλο κοκκινισμα στα μαγουλα του..ηταν αρκετά ψηλό παιδι για την ηλικία του..

Η πορτα χτυπησε απαλα και ο μικρος ρεβ ανοιξε αμέσως τα ματια του,το φως επεσε επανω του και το χρώμα των ματιών του ήταν σαν θάλασσα με κύματα,πεταχτηκε πανω με τις μπλε πιτζαμες του και γελασε

"Παω να ανοίξω εγω "

Σηκώθηκε στις μυτες των ποδιών του και ανοιξε τη πορτα,ο συν εσκυψε στο μερος του πιάνοντας το λευκό του χερακι...

"Ειμαι ο συν,εσύ πρέπει να είσαι ο ρεβ?"

Κουνησε το κεφάλι του καταφατικα με ενα πλατυ χαμόγελο

"Θες να πάμε να παίξουμε κάτι? Σου αρέσει η μουσική?"

"Ναιιιιι μαρεσει πολύ,περίμενε να ρωτήσω όμως πρώτα "

Ο μπραιαν εσμιξε τα φρύδια του και κοιτουσε κάθε κίνηση του συν στον γιο του,αυτός ο άνθρωπος δε τον συμπαθησε ποτε επειδή είχε την γυναίκα του που την ηθελε μα κανενας δε μπορουσε να την αγαπησει όσο εκείνον...

Ο ρεβ ήρθε μέχρι εκείνον ενωνοντας τα μικρά χερακια του σαν να κάνει προσευχή

"Μπορω να παω να παίξω με τον συν??"

Ήταν ετοιμος να αρνηθεί όταν ο μικρος ξαναπειρε τον λόγο

"Ε μπαμπά? Σε παρακαλώ "

Η καρδια του πετρωσε καθως συγκρατησε τα δάκρυα του,και πειρε μια βαθια ανασα ενώ η δεσποινα ξύπνησε τριβωντας τα ματια της απαλά και κοιταξε το κενο βλεμμα του

"Μπράιαν?"

"Ναι γιε μου μπορείς να πας αλλά να προσέχεις " ειπε ο μπραιαν κοιταζοντας στα ματια τον συν

Η πορτα πισω τους εκλεισε και ο μπραιαν σηκωθηκε ξυπολυτος κλειδώνοντας την πορτα...

"Μπράιαν γιατί εκλεισες? Αν μας χρειαστεί κάτι το παιδι?"

"Θέλω να μείνουμε λίγο μόνοι το έχω αναγκη"

Εκατσε στο κρεβάτι παίρνοντας μια βαθια ανασα ενώ εκεινη εσειρε τα παγωμενα χερια της επανω στα χερια του..