ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

..

Την κρατουσε σφιχτα στην αγκαλια του ενω τα χερια της γταν ριγμενα και παραδωμενα στο κενο,το σωμα της ηταν παγωμενο μεσα σε αυτό τον θαλαμο και φαινοταν πολυ χλωμη..

Της χαιδεψε τα μαλλια και συνεχισε να τρεχει ενώ ο ιδρωτας του επεφτε σαν νερο,την εβαλε μεσα στο καραβι καθως ζητησε σε ολους να φυλανε τον χώρο...

Την έβαλε στη καμπινα και την ξαπλωσε απαλα στο σιδερενιο τους κρεβάτι με τα κόκκινα σεντονια σαν αιμα,ηταν τοσο ασπρη και θαρρης και έβλεπε έναν πληγωμενο αγγελο ριγμενο στα τριανταφυλλα ...

Εκατσε στο πατωμα κρατωντας το χερι της σφιχτα και εκει τον πειρε ο υπνος,μυριζοντας το αρωμα που δεν ειχε αλλο κορμι πανω του περα απο το δικο της...

........................................................................

Ανοιξε τα ματια της αντικριζοντας το  ξυλινο ταβανι ,εσμιξε τα φρύδια της περίεργα και γύρισε το κεφάλι της ελαφρώς κοιταζοντας τον να κοιμάται αγκαλια με το χερι της στο πατωμα..

Αφησε εναν αναστεναγμο,δεν προλαβε,δε μπορεσε να σωσει το παιδι της,ενοιωθε ειδη μια περιεργη ανακατωσουρα και ηταν ετοιμη να βγάλει τα παντα απο μεσα της

"Αγαπη μου?ξύπνησες?" Της ειπε ο μπραιαν καθως σηκωθηκε όρθιος σοκαρισμενος

"Δε πρόλαβες να μας σωσεις"

Της αγγιξε το μετωπο μα ειδε πως δεν καίει,αντιθέτως ηταν παρα πολυ παγωμενη

"Τι? Τι λες αγάπη μου εισαι ασφαλής τώρα μη φοβασαι "

Η δεσποινα σηκωθηκε ελαφρα και τον χαστουκισε στο μάγουλο προκαλωντας του μια μεγάλη κοκκινια

"Γιατι το έκανες αυτο;"

"ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΈΓΙΝΕ ΤΊΠΟΤΑ"

"ετσι λες εσυ μα εκανα τα παντα για να την κρατησω σε εμάς "

"ΠΕΘΑΝΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ,ΕΙΜΑΙ ΝΕΚΡΗ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΊΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΕΓΩ"

Ο μπραιαν απλωσε το χερι αγγιζωντας την κοιλιά της και την χαιδεψε απαλα κανοντας την να κλείσει τα ματια..

"Δεν κατάφερα να την κρατήσω μαζί μας μπραιαν " καλυψε τα ματια της και εσπασε σε λιγμους μα εκεινος της κατεβασε τα χερια

"Στα αλήθεια νοιωθεις πως έχει φυγει?"

"Μπράιαν δεν ήμουν άξια ουτε να την κρατησω μαζι μας"