ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

...

"Η ζωή μου είναι ένα ποίημα που μεσα σε αυτό υπαρχεις εσύ,μοναχα εσύ..ενωσες τα σπασμένα κομμάτια μου και νοιώθω ζωντανή ξανα,μέσα σε αυτό το ποίημα που ξεκίνησε με δάκρυα και αιμα,καθώς αντικρισα πολλές φουρτουνες που ενοιωσα να πνιγομαι μεσα σε αυτές,αντικρισα και δύο ματια γεμάτα ερωτα,τον αγαπησα αθωα τον ενοιωσα άνθρωπο μου δε σκέφτηκα στιγμή να δώσω κάτι ούτε εκεινος θελησε να παρει κάτι από εμένα με το ζορι,αυτό με μάγεψε σε εκεινον και τον λάτρεψα,δε ξέρω τι μου κάνει αυτός ο άνθρωπος μα οπότε μιλαω για εκείνον νοιώθω πως εκεινος ήταν τα παντα και είναι ακόμα μεσα στα ματια μου,θα σαγαπαω μια ζωη"

Του ειπε καθως ενωσε την μυτη της με την δικια του κοιταζοντας τον μεσα στα λαμπερα του ματια..

"Δεν μπορώ να εκφράσω με λέξεις ότι νοιώθω γιατί δεν είμαι καλός στο λόγο,είμαι όμως καλός στις πράξεις,και ομολογώ πως ειμαι έτοιμος να πεθανω για εκείνη και θα είμαι ευτυχισμένος που θυσιαστικα για αυτό το αθωο βλεμμα,είναι παιδι και πάντα στα ματια μου υπηρξε ένα αθωο παιδι για μενα,οταν κόβει λουλούδια και τρέχει να τραγουδήσει κάθομαι και την χαζεύω και ας μη το ξέρει εκεινη πάντα το εκανα ,καθε μερα θυσιαζομαι σε αυτόν τον ερωτα που δε θελω να έχει τέλος,καθε μερα με σκοτώνει αυτό το συναίσθημα μα είναι ο μόνος θάνατος που αγαπαω να βρίσκομαι στην αγκαλια της"

Ο παππας σκουπισε τα δάκρυα του πιάνοντας τα χερια τους και ενωνοντας τα μεταξύ τους

"Κορη μου συγγραφεας έπρεπε να γίνεις εσυ "

Εκεινη χαμογελασε απαλα καθως αμέτρητες αναμνησεις γέμισαν το μυαλό της,χιλιάδες ιστορίες και ποιήματα που έβγαιναν από τη καρδια της θυμίζοντας της αυτό που αληθινα αγαπαει

"Ειμαι ένα τραγικο ποίημα,αυτό ήταν το όνειρο μου,ότι δεν μπορεσα να πω και όσα αισθανθηκα τα ειπα μεσα σε ενα ποίημα ή τα έγραψα σε μια κόλα χαρτί "

"Και εγω ωραία δε τα λεεω πάτερ? Και εγω δε θα έπρεπε να γίνω συγγραφεας?" Ειπε ο μπραιαν σαν να ήταν κάτι φυσιολογικό ενώ ο παππας κρατιοταν μη γελασει

"Εσυ παιδι μου αστο " ειπε και η δεσποινα γελασε δυνατά

"Λοιπόν που μείναμε? ΑΑΑ ΝΑΙ ΑΠΌ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΛΕΓΕΣΤΕ ΑΝΔΡΌΓΥΝΟ"

Ο μπραιαν της εδωσε ενα γερο φιλι στα χειλη και την σηκωσε στα χερια του βγάζοντας την εξω στον καθαρό αερα ξαπλωνοντας την στον γρασίδι,εκατσε διπλα της

"Μμμ και τώρα τι? Τι θα κάνουμε γυναίκα μου όμορφη?"

"Αααααα δε ξερω ότι πεις εσύ ερωτα μου "