ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

απουσία.

Ενοιωσε καποιον να την τραβαει και πριν γυρισει πισω να κοιτάξει ενα χερι της εκλεισε τα ματια με δυναμη...

Ηταν ετοιμη να Φωνάξει και να κανει κακο οταν ενοιωσε μια βαρια ανασα και εναν ψυθιρο στο αυτι της

"Θα σου ανοιξω απαλα τα ματια και θα διαλεξεις μικρη τι θες να κάνεις,η θα τον στειλεις στον θάνατο η θα τον σωσεις"

Της ανοιξε τα ματια και μπροστά της αντικρισε τον μπραιαν στο κυλικειο να χαμογελαει πλατια σε μια μεγάλη γυναικα σε ηλικια και να της κανει νοημα πως θα γυρίσει πισω μα φαινοταν να εχει ενα ερωτευμενο βλεμμα,φαινοταν Χαρούμενος και γελασε και εκεινη βλεπωντας τον

"Είναι τοσο ομορφος.." ψιθυρισε

"Τι ειπες??"

"Ειπα λεγε τι θες" Γυρισε και τον ειδε να φοραει μια λευκή μασκα η οποια την ανατριχιασε,τρομαξε εσωτερικά μα οχι για τον εαυτό της...

Ξαναγυρισε ικετευοντας απο μεσα της να ξεστομισει το γρηγοροτερο τι ηθελε αυτος ο αντρας απο εκεινη ,ειχε ιδρωσει απο την αγωνια και παλευε να παρει ανασα μα δεν υπηρχε οξυγόνο

Η καρδια της εδινε απανοτα χτύπηματα,επρεπε να ηρεμήσει αλλιως δε θα τα καταφερνε ποτε

"Τον βλεπεις τον αντρα με τα μαυρα απο πισω του?"

Η δεσποινα εψαξε αναμεσα σε τόσους ανθρωπους και επεσε το ματι της σε ενα αντρα με μαυρα ρουχα και με μαυρα γυαλια ο οποίος φαινοταν περιεργος...

"Αυτος με το κουστούμι?"

Ο αντρας γελασε ειρωνικα

"Εισαι εξυπνη,δεν αλλαξες καθόλου βλεπω"

Εσμιξε τα φρυδια της παραξενεμενη οταν ο αντρας πισω απο τον μπραιαν ανεβασε απαλα το κουστούμι κοιτώντας την και της έδειξε ενα οπλο απο κατω γελώντας ειρωνικα,

Η καρδια της σταματησε αποτομα και ενα δακρυ εσταξε απο τα κλειστα της βλεφαρα

"Έρχεσαι μαζι μου ή τον σκοτωνει φυτρωνοντας του μια σφαιρα στο κεφαλι οπως και στον πατερα σου"

Η δεσποινα κουνησε γεμάτη κλαμματα το κεφάλι της καταφατικα και εκεινος ο αντρας την οδηγησε σε ενα παγωμενο θάλαμο κλεινοντας την πορτα...

Ολα ηταν σκοτεινα και η παγωνια σου τρυπουσε την ψυχή επικυνδινα ενώπολλα μυτερα εργαλια ηταν στολισμενα παντου,και ένα ηλεκτροσοκ στη γωνία..