Ηταν μια γυναικα που το παρελθόν την εκανε σκληρη,κανενας δε κατάφερε να κοιταξει μεσα της περα απο εκεινον,εκεινον που την σκοτωσε ,δεν την ένοιαζε αν ξημερωσει το αύριο,βαθια μεσα της ευχοταν να πεθανει...
Την κρατουσε καλά ασφαλισμενη στο στερνο του καθώς εκεινη αφησε τα δάκρυα της και τον λιγμο της να σταξουν πανω του ,της κρατούσε το κεφάλι και της ειχε καλύψει τα ματια για να μην βλέπει τίποτα,προχωρουσε στα τύφλα αλλά ενοιωθε ασφαλής...
Αγγιξε το χερι που ειχε αφημενο στην αγκαλια του προσπαθώντας να το σηκώσει όταν ξεφυγε ενα βογκητο πονου από τα χειλη της
"Ποναω"
"Σε πονεσε πολύ??" Της ειπε καθως σηκωσε απαλα το κεφάλι της κοιταζοντας τα πιεσμενα ματια της απο τα δακρυα ...
"Ναι τσουζει μου το γυρισε πηγε να μου το σπασει"
Άγγιξε με τον αντιχειρα του τα υγρά μικρά χειλακια της και εσκυψε πεφτωντας στα γόνατα,επιασε με τα αντρικά του χερια τα λευκά χερια της και τα φιλησε κανοντας την να ξαφνιαστει
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Συγγνώμη που δε προλαβα να σε βγάλω γρήγορα από αυτή τη κατάσταση "
Είχε μείνει να κοιταει τα ματια του όταν σηκωθηκε αργα και την σηκωσε αποτομα στην αγκαλια του βαζωντας την μεσα στο παλατι...
Μια υπηρετρια στεκοταν στη γωνία κρατωντας ένα ξεσκονοπανο μα μόλις ειδε την δεσποινα στην αγκαλια του χλωμη της επεσε κάτω και έτρεξε αμέσως προς τα εκείνους
"Καπτεν είστε καλά?? Τι παθατε?"
Η δεσποινα της χαμογελασε αγνα και απλωσε το χερι της να την αγγιξει στον ώμο ..
"Ειμαι καλα δεν είναι τίποτα"
"Μπορείτε να τη βάλετε σε ένα δωμάτιο σας παρακαλώ? Να βρείτε ένα γιατρό να γιατρεψει το πληγωμενο χερι της???" Ειπε ο μπρενταν
"Φυσικά ακολουθήστε με"
Την ανέβασε επανω στις ολο στρογγυλες σκαλες και την πειρε σε ένα μεγάλο δωμάτιο που ειχε μεσα μαυρα χαλια απλωμενα,και στο κέντρο ένα μεγάλο κρεβάτι με κόκκινο σεντονι και την ξαπλωσε απαλα επανω,δίνοντας της ενα φιλί του μέτωπο
