ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

δέμα..

<<η ζωη μου δεν ειναι τιποτα περα απο πεντε γραμμές,πεντε ασήμαντες γραμμες ενός παλιου σκονισμενου τετραδιου που ειχα απο παιδι επανω στο ξυλινο γραφείο μου,αυτο το παιδι παντα αναζητουσε την αγαπη και δεν την εβρισκε ενώ προσπαθούσε να την ψαξει μεσα απο την φαντασια του,μπορει να μην εζησα κατι τρομερό στη ζωη μου μα δεν βρηκα ποτε την αγαπη μεχρι πριν λιγο που ηρθες εσύ..εσυ μου εμαθες να αγαπώ και να κανω ονειρα,πλεον δεν αναζητουσα την αγαπη μεσα απο το μυαλο και τις σκεψεις μου μα την ειχα μπροστά μου,καλε μου κριστιαν μπορει να μην στο ομολογησα ποτε μα μπορω Να σου πω με απολυτη σιγουρια τωρα που λείπεις πως ήσουν ολη μου η ζωη και η ανασα μου και συνεχιζεις να εισαι.Οταν λειπει το οξυγόνο,ο ανθρωπος σιγα σιγα εγκαταλειπει και φευγει μακρια απο αυτη την γη για να παει να συναντήσει κατι καλύτερο,ακομα πιστεύω αγαπη μου πως ζεις καπου καλύτερα τώρα δίχως μου,ισως περνάς καλα ισως οχι μα εγω δεν μπορω να σε ξεχασω,θελω να αφήσω την ψυχή σου να αναπαυθει εν ειρήνη μα η δική μου δε μπορει να ησυχασει....καθε νυχτα κοιμαμαι με την ελπιδα πως θα ερθεις να με παρεις και εσυ μου λες να ζησω για το αγεννητο παιδι μας που θα ερθει σύντομα,ναι είναι γιος και το ξες καλύτερα απο τον καθένα και το θες οσο τιποτα άλλο,ηταν το ονειρο σου  να γίνεις πατέρας,απο τοτε που εμεινα ορφανη απο πατερα,η μητερα μου εχασε τον κοσμο της και ήρθε ο καιρός να Αποφασίζουν αλλοι για μενα,γιατι ολοι ειναι κακοι άνθρωποι? Επεσε η νύχτα και το μονο που έχω συντροφιά ειναι το απαλο κερι που φωτίζει το παράθυρο μου,ακομα θυμάμαι τις τελευταίες λέξεις σου,ακομα θυμάμαι να λες το ονομα μου καθως πεθενες για μενα,τωρα ηρθε η σειρα μου να σου δειξω ποσο σαγαπω,το ξέρω πως ειναι ανικουστο και τραγικο μα δεν υπαρχει κανενας να με στηριξει ,δεν υπάρχει κανενας να με αγαπαει...ισως με την απουσία μου καταλάβουν ποσο μονη ενοιωθα,προσπαθησε να με καταλαβεις κριστιαν ξέρω πως  παραλογιζομαι μα δε θα αφησουν το παιδι μας να γεννηθει γιατι ειναι δικο σου και γιατι δεν ειμασταν παντρεμενοι και μου το ειπαν μα δεν μετανοιωσα Κρίστιαν,εσυ μου εμαθες τι ειναι ερωτας και εδωσες αγαπη στο αψυχο κορμι μου,αν μου δινοταν ευκαιρία θα το ξαναεκανα,θα γινομουν χιλιες φορες ακομα δικη σου,δεν μπορει ενα συμβολαιο γαμου να αλλαξει τιποτα στη καρδια μου,ηθελα να γραφει μονο το δικο σου ονομα και τωρα με παντρεψαν με εναν ξενο,ειμαι κλειδωμένη στο δωματιο για την πρωτη νυχτα γαμου,θες να το μαθεις? Θα με βιασει για να ξερουν πως το παιδι ηταν δικο του και επειτα στη γεννα θα σκοτωσουν το παιδι μας!!!! Αν μου το κανουν αυτο θα ειμαι δυο φορες νεκρη ,εγω και ο γιος μας θα ανεβουμε αποψε ψηλα στον ουρανο να σε βρούμε ,προσπαθησε να με καταλαβεις Κρίστιαν,ήμουν μονο δικη σου,φοβαμαι ειδη ,ακούω τα βήματα του να πλησιάζουν,φοβάμαι να με αγγιξει δε θελω φοβαμαι!!!!!
Φοβαμαι πως δε θα μου φερθει με αγαπη οπως εσυ!! Πες στον Θεο να κρατήσει μια θέση εκει ψηλα για μενα και τον γιο μας,συγχωρα με μα ο φοβος μου με νίκησε.....>>