ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

κενο

Η νύχτα ειχε πεσει απαλα μα το φεγγαρι δεν ειχε φανει ακομα ,μια περίεργη ησυχία ειχε εξαπλωθεί παντου και εκεί που κρατουσαν τον μικρό ρεβ στο χέρι τους ο μπραιαν τον εκανε πισω λίγο πριν κατέβουν την ραμπα..

"Μπράιαν τι έγινε?" Του ειπε η δεσποινα

Ο μπραιαν γυρισε και γονατισε μπροστά στον μικρό πιάνοντας τον απο τους ώμους

"Συγγνώμη γιε μου μα δε μπορώ να σε πάρω μαζί μου,είναι επικυνδινα εκεί έξω "

"Μα μπαμπά..."

"Συγγνώμη μα δε μπορώ και τη μητέρα σου δειλιαζω να την πάρω μαζί μου αλλά πρεπει Συγχώρα με θέλω να σε προστατευσω "

Ο μικρος ρεβ κατεβασε το κεφάλι του λυπημενος ριχνοντας το χερι του απο τον μπραιαν

"Εντάξει μπαμπά να προσέχεις τη μαμα μου γιατί δε θα είμαι εγώ μαζί να το κανω"

Ο μπραιαν γυρισε και κοιταξε χαμογελαστος την δεσποινα η οποία είχε συγκινηθει και τα δάκρυα επεφταν από τα πλαγια των ματιών της...

"Θα την προσεχω στο υποσχομαι"

Εβαλαν την μαύρη καπα τους και ο μπραιαν επιασε έναν πυρσο στα χερια του κοιταζοντας όλα αυτά τα μικρά σπίτι παίρνοντας μια βαθια ανασα,της εσφιξε το χέρι και κατέβηκαν μαζί την ξύλινη ραμπα μένοντας στασιμοι σε ενα σημείο...

Γυρισε στο μερος της που ήταν λίγο πιο πισω και της έκανε νοημα με το χερι του ...

"Και τωρα τι?? Που ειναι ? Ήσουν πολύ μικρή πως θα θυμηθείς?"

Η δεσποινα εκλεισε τα ματια της προσπαθωντας να φέρει κατι στη μνήμη της ενω τα ανοιξε αποτομα

"Θυμάμαι πάμε " πηγε να τρέξει μα εκεινος την τραβηξε πισω

"Μην απομακρυνθεις από εμένα σε παρακαλώ μείνε κοντά μου,είναι επικυνδινα "

Εκεινη του χαμογελασε απαλα και του κρατησε στο χέρι φτανοντας μπροστά από μια κόκκινη πορτα ,η δεσποινα πειρε μια βαθια ανασα και τρεμωντας χτυπησε....

Αντικρισε μια γρια γυναίκα να την κοιταει περίεργα ενώ εβγαλε την κουκουλα της ,περασε μεσα στο σπίτι χωρίς να ζητήσει άδεια μα δεν ειχε αλλάξει τίποτα,Περπατησε αργα ενώ είχε σμιξει τα φρύδια της

"Ψάχνετε κάτι κυρία?" Της ειπε η γριά γυναίκα ακολουθώντας την

"Η μαμα μου"

Συνεχισε να περπατάει στο σαλόνι ενώ ο μπραιαν κοιτουσε περίεργα τον χώρο επεξεργαζοντας τον