ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...

μακρια σου..

Η κάθε μερα που περνουσε δεν την έβγαζε πουθενά,καθε μερα ενοιωθε ενα βαρυ φορτιο μεσα της που δε μπορουσε να σηκωσει,της ήταν αδύνατον να το διαχειριστεί...

Σταθηκε μπροστά απο τη θάλασσα και κοιταξε μεσα στα γαλαζια διαφανα νερά το πρόσωπο του,ηταν εκει και της χαμογελουσε,ηθελε να πεσει και εκεινη μεσα στη θάλασσα να τον βρει,σηκωσε το χερι της και το απλωσε μεσα στο δροσερο νερο ...

"Πόσες φορες σε σκότωσαν και σε πήραν; πόσες φορές νόμιζα πως τελειωσε; παλευω κάθε βράδυ με το σκοτάδι για να φέρω την μέρα, γατζωνομαι πανω στην ζωή και περιμένω τι θα φέρει,,έπρεπε να φωναξω φωναξα,κανεις δεν άκουσε,ουτε καν εσυ,δεν ήσουν ποτε αληθινός, έφευγες παντα μέχρι να ερθει το τέλος μου το δικο μου τέλος, περίμενα μέσα απο τη σιωπή μια μαχημη λεξη,εναν ήχο να σπάσει τους τοίχους ,έπρεπε μια ακόμη φορά να φωναξω, και σωπασα,διότι όταν σε σκοτώνουν δεν εχεις φωνη, δεν είχα φωνη υπήρξα σκοτωμενη σε χέρια που ενιωσα ερωτα, εκανα όνειρα πάνω στην αγκαλιά σου,και ήπια απτά φιλια σου,ενιωσα καταδικασμένη στην αγαπη σου,και παλι κάτι μας χώρισε,αν δεν ήταν ο άνεμος τοτε μοιάζει με μαύρη θαλασσα,δεν θυμάμαι που πήγες, κανεις δεν μου Ειπε που να ψαξω, έβλεπα το αιμα σε εναν διάφανο ουρανό και ακολουθουσα, όταν εφτασα δεν ηταν αργά για σένα ,και μονο στην εικόνα εγω Πέθανα"

Εκανε ενα βημα μπροστά και άλλο ενα λυγιζοντας το κορμι της,ωσπου επεσε μεσα στη παγωμένη θαλασσα της οποίας η φουρτουνα και το ρευμα την τραβηξαν με βια κάτω εμποδιζοντας την να αντισταθεί κατι που περιμενε και η ιδια..

Πισω στις φυλακές...

Δεν ετρωγε και δεν επινε τίποτα,ηταν ψυχικά νεκρος,του ειχαν παρει τα παντα ακόμα και την ελπίδα του κρατωντας μοναχα μια φωτογραφία της για να μην ξεχασει ποτε το πρόσωπο της...

Κρυωνε και ενοιωθε πιο μόνος απο ποτε διχως την παρουσια της,χωρίς να μυρίσει το αρωμα του κορμιου της ηταν ενα τιποτα..ηταν μισός...

"Συγχωρεσε με αγαπη μου,ειναι μοναχα δικο μου λαθος που ζεις έτσι ερωτα μου,δε ηταν γραφτο ποτε,δε σε έκανα ποτε να νοιωσεις ασφάλεια πάντα ζουσες με το φοβο να με χασεις και δεν εκανα τιποτα γιατί ήμουν αδυναμος,και ειχες δικιο στα έδωσα ολα και τα πειρα πισω ,τιποτα δεν εκανα γι αυτο,δε τα καταφερα δε μπόρεσα να το κανω ειμαι ενα τιποτα"

ψιθυρισε στον ιδιο του τον εαυτό...

Τις σκεψεις του διακοψε ενας μεγάλος άνθρωπος σε ηλικία,ο οποιος μοιραζοταν μαζι του εκεινη την σκοτεινή φυλακή  ...