η δεσποινα έτρεχε με δάκρυα στα ματια φωνάζοντας σε όλους να βγουν εξω,περνοντας από κάθε δωμάτιο,ανοίγοντας κάθε πορτα ενώ μεσα της δεν ηθελε ,όλοι ήταν άνθρωποι,δε θα ήθελε να αφησει κάποιον πισω να καεί και να πεθανει ο δικός της αντρας ...
"ΒΓΕΊΤΕ ΟΛΟΙ ΕΞΩ "
Ενας αντρας σταθηκε μπροστά της πιάνοντας την σφιχτά από τον λαιμο που δεν τον ενοιωθε και η ανασα της ειχε κοπεί ενώ είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου...
Κρατησε σφιχτα τον λαιμο του και επεσε κάτω ενώ η φωτια τον ειχε περυκυκλωσει
"Συγχώρα _με"
Οι άντρες τον επιασαν σφιχτα έτοιμοι να τον πεταξουν μεσα στη φωτια όταν ξαφνικα ειδε το πρόσωπο της να τον παρακαλαει
Απλωσε το χερι της στο κενο
"Μπράιαν για _με_να αντ_αντεξε"
Ειπε καθως λίγο απαλο αιμα αρχισε να σταζει από την μυτη της
"Μη το ζητάς _μη μου το ζητάς αν δεν αντέχεις και εσυ "
"ΤΙ ΛΕΕΙ ΡΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ??"
"ΟΧΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΑΝΤΩΣ " του ειπε ο Ρόμπερτ
Ο μπραιαν με μια αστραπιαια κίνηση επιασε και τους δυο από τα μαλλια χτυποντας τους μεταξύ τους ,και πηδηξε ψηλα σε ενα παράθυρο μη αφηνοντας τους να έρθουν μαζί του
"ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΌ??"
"ΔΕΝ ΑΞΊΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΆΝΟΜΟ ΜΕΡΟΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟ,ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΡΊΤΣΙ ΔΕ ΘΑ ΧΆΝΕΙ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΣΑΣ"
ESTÁS LEYENDO
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ...
RomanceΗταν μια γυναικα που το παρελθόν την εκανε σκληρη,κανενας δε κατάφερε να κοιταξει μεσα της περα απο εκεινον,εκεινον που την σκοτωσε ,δεν την ένοιαζε αν ξημερωσει το αύριο,βαθια μεσα της ευχοταν να πεθανει...
