Bazen okulda yüzlerini bile görmek istemediğimiz insanlar olur. Ben 9'dayken tam anlamıyla 1 sene yaşadım bunu ve berbattı. Okulda hiç ağlamam, hep neşeliyimdir. Ama 9'dayken bir kız yüzünden tam 2 kere okulda hüngür hüngür ağladım, sinir krizi geçirdim resmen ve müdür yardımcımıza bağırdım. Abartısız her gün evde ağlıyordum. O zamana kadar insanları çok fazla takıyordum kafama. Annem o kızla aramda geçen her şeyi biliyordu. Hatta biz 6 ve 7'deyken onla yakın arkadaştık. İkinci dönem bir Cuma günü evde yine ağlıyordum. O gün mü ne rehber hocam da konuşmuş annemle. Ertesi sabah annem yanıma geldi ve konuştu benimle. Anılarını anlattı, güzel şeyler söyledi ve ondan sonra ben takmamaya başladım. Ciddi anlamda düzelmeler oldu bende. 3-4 saate yakın bir konuşmaydı. O konuşmayı unutmuyorum hiç, sizle de paylaşmak istedim 😊
"Hayatının her döneminde bu tarz insanlarla bir araya gelebilirsin. Yeri gelecek kayınvalidenle sorunların olacak yeri gelecek komşularınla. Onları bir daha görmek istemesen bile bir araya gelmek zorunda olduğun durumlar olacak. O zaman ne yapacaksın? Kaçacak mısın? Ağlayacak mısın? Kaçmak ve ağlamak bir çözüm değil. Yüzleşmen gerekiyor. Sevmiyor olabilirsin, görmek dahi istemiyor olabilirsin ama kaçmak bir çözüm değil. Arada dersin merhaba falan. Bak bana. Kaç yaşında geldim hâlâ anlaşamadığım insanlar var. Sen de gördün geçen gün alt komşuyu. O beni sevmiyor diye başka bir eve mi taşınacağım? Ağlamak hiçbir şeyi çözmez. Takmayacaksın. Görmezden geleceksin. Yoksa sadece kendini üzersin. Onun amacı zaten seni üzmek. Sen üzülürsen sevinir o. Üzülmediğini göster ona. O zaman her şey daha güzel olur."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Okul Tavsiyeleri Kızlar
Randomİnstagram: bendensanatavsiye İnstagram sayfamdaki gönderilerin aynısı var burada. Direkt kopyala yapıştır attığımdan bazı yerlerde 'sayfa' kelimesi geçebiliyor 😅 Wattpad'de 200 bölüm sınırlaması varmış. Bu sebeple kitap bu şekilde burada duruyor. B...