Sen Farkı

YIKIM

VERA SOYLU
Önümde duran zarfı açıp açmamaya bir türlü karar verememiştim.
Bu zarf akşam bana gelmişti. Herkes uyuyana kadar açmak istememiştim. Herkes uyuduğu için artık zamanı gelmişti. De odamdan çıkmam lazımdı çünkü aygır Atlas maçtan geldikten sonra bir kat yukarı kendi odasına çıkmaya üşenmiş ve benim odamda benim yatağıma tüneyerek uyumuştu. En iyisi bende onun odasına gideyim diye düşünüp sessiz adımlarla odasına çıktım.
Lambayı açtığımda bu manzarayı görmek istemezdim ama bu odayı pislik götürüyordu resmen!
Pis Atlas.

Yatağın üzerindeki artıkları bir kenara fırlattım. Kendime yer açıp oturduktan sonra tek hamleyle zarfı açtım.
Şu dizilerde olan zarflardandı. Güzel tahmin içinde de bir nevi resimler vardı .

Resmin ilkine baktığımda tuttuğum soluğu dışarı veremedim.
Sinirden bir anda tüm resimleri çıkartıp önüme döktüm ve hepsine tek tek baktım.
Tema olarak hepsi de kısmen aynıydı.
Resimlerde sadece sabit olan kişilerdi.
Aras ve Yağmur.
Farklı olan da resimlerin mekanlarıydı.
Cafe. Sahil. Okul.
Tüm resimlerde biraradalardı ve gayet samimilerdi.
Bunu nasıl bu kadar sakin söyleyebildiğime şaşıyordum ama sinir yavaş yavaş geliyordu.
Sadece boşuna sinirlenmek istemiyordum.
Bu resimler kalacaktı ve bunları yarın okula götürüp hesap soracaktım.
Eminim ki bir açıklaması vardı.
Geçerli bir açıklama!
##########

Sınıftan elimde zarfla çıkıp kantine indiğimde her yerde Aras'ı arıyordum. Önüme çıkan ilk kişi batuhan olduğu için ona sormuştum o da kantine olduğunu söylemişti.
Elinde kahveyle dalgın bir halde masada oturuyordu. Kantin kısmen boştu. Yanına geldiğimde elimdeki zarfı önüne fırlattım.
Önüne düşen zarfla kafasını kaldırdı ve bana baktı.

"Ne oluyor?"
"Aç bak. Anlarsın ne oluyor!"

Fotoğrafları çıkarıp tek tek baktığında yüzündeki stabil ifade yerini koruyordu.

"Nereden buldun bunları? "
"Bana göndermişler. "
"..."
"Bir şey demeyecek misin?"
"Bir takım fotoğraflar işte. "
"Sen bu kadar samimi fotoğraflara bir takım fotoğraflar deyip geçemezsin!"
"Kantindeyiz bağırma! "
"O zaman bişey söyle. "
"Otur sakin sakin konuşalım. "

Dedigini yaptım ve karşına oturdum. O susmaya devam edince ben konuşmaya başladım.

"Bak . Sana son günlerde neler oluyor bilmiyorum. Ama geldiğinde günden beri bu haldesin. Bana karşı o kadar soğuksun ki? Ne olduğunu söyle. Neyi var? Sorun ne?"
"Sorun falan yok!"
"O zaman neden bu haldesin?"
"Halimde bir şey yok. Nereden çıkarıyorsun?"
"Bir problem var belli. Ama anlat. Anlatda sana yardım edeyim ."
"Yardım edebileceğiniz bir şey yok. "
"Sürekli aynı şeyleri tekrar edip durma! Yok da yok! Seni tanıyorum
Mutlaka bir derdin var. "
"Benim bir derdim yok. Ama belki sameerin vardır. "
"Sameer nereden çıktı şimdi? "
"Gerçekten çok safsın. "
"Sameer çok iyi bir insan. Bizim meselemize neden onu katıyorsun anlamıyorum. "
"Sameeri yanımda öv diye söylemedim. "
"Övmüyorum. Sadece olanı söylüyorum. Nereden bu konuya geldik! "
"Sameer senden hoşlanıyor vera! Bunu görmüyor musun?"
"Yok artık!"
"Var artık! "
"Aras konuyu degistirmek için sameeri katıyorsun şuan. "
"Alakası yok. Benim dertlerim yerine sameerle uğraş sen diyorum. "
"Nereden esti bu safsata!"
"Senin yanında olmak için çabalıyor. Elinden gelse üniversiteyi bırakıp bizim okula kayıt olacak. Dün bir iş yemeği vardı. Ve yemek boyunca benim yanımda babasıyla senden bahsedip durdular. "
"Sen de söylüyorsun. Babasıyla. Ne var bunda!"
"Benim yanımda başka bir erkek benim sevdiğim kızı övemez. Sende benim yanımda onu övemezsin!"
"Bak hele! Peki ya aynı durum benim için de geçerliyse. Yağmur ile birlikte cafede olmana bile mantıklı bir açıklama yapamadın. Şimdi de bu fotoğraflar için susuyorsun!"
"Alt tarafı bir kaç fotoğraf. Bunları yağmur bilerek gönderdi eminim. Komplo kuruyor. "
"Benim için önemli olan. Beni seninle üzmeye çalışması! Sana ulaşamıyorum artık Aras! "
"Yeter artık vera! Sürekli aynı şeyi söyleyeceksen  ulaşmaya da çalışma o zaman!"