Sen Farkı

KARMAŞIKLIK

Medya: Vriti (HirAt ) sevmek serbest. 😍
Bölüm şarkısı : ik Vaari Aa (Raabta)

VERA SOYLU

Evleneli 1 aydan fazla bir süre olmasına rağmen sabahları uyandığımda yanımda onu görmeye henüz alışabilmiş değildim.
Her sabah benden önce uyanıp beni izliyordu. Bende uyandıktan sonra bir kaç dakika birbirimize bakıp sonra günlük rutinimize geçiyorduk.

Günlük rutinim oldukça yoğundu. Kolejin Üniverstesine geçis yapmıştım. Bütün arkadaşlarımla lisede ki gibi aynı okulda okuyorduk.
Hem okumak hem şirkette çalışmak hemde ev hanımı olmak oldukça zordu.

Evlendiğimiz günden bir hafta sonra iki şirket arasında yapılan antaşmayla çoğu hissem BIRKAN VE YENILMEZLER TEKNOLOJİ şirketine geçmişti.

Evi idare etmek daha da zordu.
Sabah okula gittikten sonra öğlen de şirkete geçiyordum. Akşam şirketten erken çıkıp eve geliyordum.
Evde bir yandan yemek yaparken diğer yandan bitirme tezimi hazırlıyordum.
Zira temizlik de aynı sekildeydi.
Teyzemin yardımcısı haftada bir gün yardıma geliyordu ama 2 katlı ev bir günde temizlenmiyordu.

Dün Hira'nın kınasından gelirken arabada uyumus olmalıyım ki kıyafetlerimle yatıyordum.

Yatakta bir iki gerindikten sonra etrafıma baktım . Aras yoktu. Ama mutfaktan sesler ve kokular geliyordu.

Bugün yapılacak mezuniyet için o kadar çok isim vardı ki saat 9 da kalkmış olmam baya geç bir saatti.

Pijamalarımın sabahlığını üzerime aldıktan sonra dağılmış saçlarımla merdivenlere yöneldim.

Aras mutfakta kahvaltı hazırlıyordu.
Eli yemek isine çok yatkındı. Ama nadir girerdi mutfağa.

Kalçamı dayadığım trabzandan sesiyle irkilerek geri çekildim.

"Daha ne kadar izleyeceksin beni oradan?"

Tek kaşını kaldırarak attığı alaycı bakışlarına artık alışmıştım.

"Kocam değil misin? Izleyemez miyim?"
"Ooo. Çok cesuruz bu sabah. Ama yeri değil. Sizi yukarı odamız alalım. "

Belime koyduğu ellerini beni kendine çekmekle kullandı.
Kollarından kurtularak ocağın üstüne eğildim.

"Hmmm. Ne var bakalım burada?"

Tencerenin kapağını açmamla burnuma gelen koku midemi bulandırmıştı.

Elimi ağzıma kapatarak banyoya koşarken Aras da şaşkınlıkla peşimden geliyordu.

Banyonun kapısını kapatır kapatmaz boş olan midemdeki herseyi lavaboya boşalttım.
Yüzüme su vurup havluyla kuruladıktan sonra kapıyı kırmak üzere olan Aras'a kapıyı açtım.

Kapı açılınca direkt içeri daldı. Yüzümü ellerinin arasına alarak hasar tespiti yapmaya çalıştı.
Ama midem hala fena bulanıyordu.

"Vera. Sorun ne? Ne oldu bir anda?"
"Bilmiyorum. Bir anda midem bulandı. "
"Dün de oldu mu kınada? Vera söylesene. Bir kaç gündür bu haldesin. Hastaneye gidelim diyorum gelmiyorsun. Yürü çabuk hastaneye gidiyoruz. "

Elleriden tutarak onu durdurdum.

Aklımdaki ihtimal deliceydi.
Bunu daha önce söylesem bu kadar telaş yapmazdı.

"Hadisene. Ne duruyorsun? "
"Aras bekle. Sey ben. "
"Ne sen?"
"Geciktim ben. Yani çok değil ama. Bu mide bulantılarımla orantılı olarak. Sana söylemedim ama. "
"Yani. Bu ne anlama geliyor? "