Sen Farkı

ZÜMRÜT

Medya: Devran ( Harshadarvan Rane )

VERA BIRKAN
Demir masaya parmağımla vurduğum son tıkırtıdan sonra derin bir nefes verip masadan kalktım.
Buraya geleli 20 dakikadan fazla olmuştu ama gelen giden yoktu.

Uzun çabalarım sonuç vermiş Arasla aynı odada yüz yüze konuşma fırsatı kazanmıştım.
Ama bırak Aras'ı gardiyan bile gelmiyordu.

Uzayan dakikalar gerilmeme sebep olurken odanın içinde volta atmaya başladım.
Her zaman hamileliğimi gizlemek için taktığım korsemi bugün takmamıştım.

Bu riski göze almak Aras'ın hamileliğimin son halini görmesi içindi. Ama o benim kadar hevesli değildi sanırım ki gelmiyordu.

Ellerimi karnıma dolayıp sessiz sessiz okuduğum dualarımın ritmini hızlandırırken kapı açıldı.

Içeri giren gardiyan Abimin Aras için görevlendirdiği adamdı.

"Kocam nerede?"
"Vera hanım. Aras bey görüşmek istemediğini söyledi. "

Bunu beklemiyordum diyemezdim. Ama benden bu kadar kendini soyutlaması tüm motivasyonumu çekiyordu.

Gardiyan gittikten sonra bende çantamı alıp çıktım.

Gözlerim gökyüzünü gördüğünde kar yağıyordu 
Gri kabanıma iyice sarılıp karnımı örtmeye çalıştım. Ama içimde nasıl bir canavar varsa gün geçtikçe daha çok büyüyordu.

Gelin görün ki normal bir hamile değildim. Zira gecenin bir yarısı ne aşeriyorsam gidip kendim alıyordum.

Telefonumu çıkartıp arabaya binmeden abime durumu özetleyen bir mesaj attığımda çok geçmeden abim de cevap verdi. Ve bende geldiğim gibi Cezaevine
geri döndüm.
######

Odada beklerken işaret gelince dışarı çıktım.
Her nerede olursanız olun gücünüz varsa tüm kapılar size açılırdı.

Gardiyanın arkasından havalandırmanın arkasına geçtiğimde açık hava için dışarı çıkmış onca mahkumun içinden Aras'ı gördüm.
Onu benim yanıma çekmem gerekliydi.

Duvarın dibine doğru yanaştıktan sonra Aras'ı kolundan tuttuğum gibi yanıma çektim.
Bir elim ağzına kapalıydı.

Beni gördüğünü an gözleri yuvalarından çıkacak gibi oldu.

Bense ona yalvaran gözlerle sessiz olması için bakıyordum.

"Kızıp bağırmayacağına söz verirsen elimi çekerim. "

Kafasını onaylar biçimde salladıktan sonra bende elimi çektim.

Beni kolumdan sarsarak tuttuktan sonra iyice duvarın dibine çekti.

"Sen ne yaptığını zannediyorsun? Ne işin var burada?"
"Görüşe geldim. Senin için sense gelmedin. "
"Gelmek istemedim Vera. Kendini benimle sınırlama benden önemli işlerin var!"
"Senden önemli isim yok. "

Ellerimi uzamış olan sakallarına dokundurdum. Özlem denen bu his beter bir şeydi.

Yüzündeki sert ifade yumuşayınca beni köşedeki sandalyeye oturttu.
Kendiside önüme diz çökünce başını dizlerime koydu.

"Benden neden uzak duruyorsun Aras?"
"Özür dilerim. Böyle yapmak istemiyorum. Ama benimle ismin anıldığı her an daha kötü oluyor her şey. "
"Saçmalama. Hiçbir seyin kötü olduğu yok. Senin dışında! Kendine gel Aras! Icindeki aciz adamın yanında olmayı bırak ve karınla çocuğunun yanına gel. "

Kafasını dizlerimden kaldırdıktan sonra kabanımın karnıma gelen düğmelerini açtım.

"Bizde sana gelmiştik babası. Ama sen oğlunu görmek istemedin"