Sen Farkı

"DEFOL "

Bölüm şarkısı : BAARISH ( HALF GIRLFRIEND harika bir film. Ve yine harika bir şarkısı )

VERA SOYLU
Elimdeki bardağı camın önüne koyduktan sonra tekerlekli sandalyesinin yanındaki koltuğa oturdum.

Yüzü dışarıya dönüktü. Bana bakmıyordu.
Elimi uzatıp elini sıktım.

"Abi. Çay içmek ister misin? Sen çok seversin."

Yavaşça bana döndü. Yüzündeki mimikler artık hareket etmiyordu. Duyuyor ama cevap veremiyordu.

Çay içmek istediğini elimi tutarak belirtti. Bende aldığım bardağa hafif hafif üfleyerek içmesine yardımcı oldum.

Psikolojisi iyi olmalıydı. Ama onu bu halde gördükçe ağlamamak oldukça zordu bizim için.
Koca Çınar şimdi tekerlekli sandalyedeydi.
Isyan etmiyorduk. Sadece dokunuyordu işte. Bir anda nasıl bu hale gelmişti böyle?
Kendini yengemden uzak tutmaya çalışırken birbirlerine acı verdiklerinin farkında değildi.
Benden başka kimseyi yanına yaklaştırmıyordu abim.

Onun için gün boyu evdeydim bende. Hiç bir yere çıkmıyordum. Hep onunla ilgiliniyordum.
Eve ölüm sessizligi hakimdi.
Aşağıda okutulan mevliti dinlemeye çalışırken gözyaşlarımı sildim. Anneannemin kırkıydı bugün. Yengemler evdeki misafirlerle ilgilenirken ben yine abimin yanındaydım.

Anlatamadığım  o kadar şey vardı ki cevap vermeyeceğini bildiğim halde ona anlatıyordum. Beni dinliyordu.
Evli olduğum gerçeğini saklamam günler geçtikçe içime dert oluyordu.

Aras bazı geceler bahçeye indiğimde gizlice yanıma geliyordu.
Atlas salıncağımı evimizin arkasına almıştı. Bizde Arasla o salıncakta oturuyorduk. Gökyüzüne bakıyorduk. Elimi tutuyordu. Kafamı boynuna yaslayıp orada soluklanıyordum.

Rüzgar ağabeyim minik Alya evdeki bu durumdan etkilenmesin diye dayımdan onları buradan götürmesini istemişti.
Dayım da onları Hindistana götürmüştü.

Abimin çayı bittiğinde bardağı alıp komidine koydum. O hala dışarı bakarken yavaşça diz çöktüm. Kafamı dizlerine yasladığımda saçlarımı okşadı.

Iste o zaman kendimi daha fazla tutamayıp ağlamaya başladım.

"Abi. Çok özür dilerim. Ağlamamam gerek biliyorum. Ama tüm bunlar çok ağır. "

Ellerini saçlarımdan çekince ona döndüm .
Gözlerindeki hüzün tarif edilemezdi.
Yılların eskitemediği abimin saçlarına bir anda kırlar düşmüştü.

"Ben. Benim size anlatmam gereken birşey var. Ama söyleyemiyorum abi. Anlatamıyorum kimseye. "

Anlatmamı istermiş gibi bakıyordu.

"Affet abi. Söyleyemedim. Ama ben. Ben evlendim abi. Benim artık bir kocam var"

Dondu. Durdu kaldı.

"Aras. Evlendik biz abi. Buraya gelmeden önce. "

Ağlamam şiddetlenirken ne ara bu kadar güçten düştüğümü sorguluyordum.

"Kızdın mı abi? Kızarsın tabi. Haklısın. Ama onu çok seviyorum abi. Buraya gelip sizlere söyleyecektik. Evliliğimizi tamamlayacaktık. Ama bunlar oldu işte. Saklıyoruz abi. Her şey yoluna girsin diye bekliyoruz. Affet abi. "

Elleri yeniden saçlarıma ulaştığında yüzündeki tebessümü gördüm.

#########

Mevlit bitmişti. Bahçeden misafirlerin gidişini izlerken bir anda evde bir gürültü koptu.
Yerimden fırlayıp aşağıya koştum. Rüzgar ağabeyim birine bağırıyordu.
Salona inmeden rüzgar ağabeyim sıktığı yumruğunu karşısındaki kişiye vurdu.