Sunlight

chapter 2

❝You right where you are from right where I am, somewhere between unsure and a hundred❞

Kiana

Νιώθοντας μπερδεμένη, κάθομαι δίπλα στην κοπέλα στον καναπέ. Δείχνει αρκετά χρόνια μεγαλύτερη μου μπορώ να πω.  Ακόμη δεν έχω μάθει ποια είναι.

«Λικέρ ή κάτι άλλο Kiana;» με ρωτάει η Anne γρήγορα, με περίεργο ύφος.

«Εμ λικέρ.» της απαντώ.

Χαμογελάει και φεύγει βιαστικά. Γιατί συμπεριφέρεται έτσι περίεργα τώρα;

«Kiana, χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω.» μου λέει ξαφνικά η κοπέλα από δίπλα μου. Γυρίζω και την κοιτάζω και βλέπω πως ήδη περιμένει έχοντας τείνει το χέρι της προς το μέρος μου.

Ανταλλάσσω μια γρήγορη χειραψία και έπειτα της λέω, «Και εγώ εμ Ka-Karen αν δεν κάνω λάθος έτσι; Πως με ξέρεις; Είσαι ξαδέρφη των παιδιών; Δε σε έχω συναντήσει ξανά.»

«Α, όχι, όχι ξαδέρφη.» γελάει και το χαμόγελο της αστράφτει. Είναι πολύ όμορφη.

«Λογικά δε σου έχουν πει, είμαι η κοπέλα του Harry.» οι λέξεις της με χτυπούν σαν δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο.

Εντάξει, το έχω ξαναζήσει αυτό, αλλά μετά από ότι εγώ και εκείνος έχουμε ζήσει δεν περίμενα-βασικά τι λέω, για ποιον λόγο να με περίμενε; Εγώ τον άφησα. Εγώ. Εγώ έφυγα. Πιέζω τα χείλη μου και νιώθω αμέσως τα μάτια μου να βουρκώνουν. Είναι δικό μου σφάλμα και μόνο.

«Είσαι παιδική φίλη με την Gemma και τον Harry, έτσι;» με ρωτάει αμέσως μετά.

«Ναι..» της απαντώ βιαστικά.

Ντρέπομαι  ακόμη και να κάθομαι δίπλα της, ντρέπομαι ακόμη και να της μιλάω. Βασικά όσο την κοιτάζω βρίσκω πολλούς λόγους που έκαναν τον Harry να μην με περιμένει και να διαλέξει εκείνη.

Κοιτάζοντας τη ξυπνούν ανασφάλειες που δεν γνώριζα ποτέ ότι ήταν θαμμένες μέσα μου. Είναι πανέμορφη, στοιχηματίζω ότι η δουλειά της θα έχει να κάνει σε σχέση με τη μόδα ή με κάτι κοινωνικό – μπορεί και ως μοντέλο. Δείχνει ευγενική και καλοσυνάτη.

Αναστενάζω και γνέφω το κεφάλι μου καθώς μου λέει για το πόσο χαίρεται που γνωρίζει μια τόσων χρόνων φίλη του Harry, μιας και σήμερα οι φίλοι πάνε και έρχονται.

Η Anne αφήνει το λικέρ στο τραπεζάκι μπροστά μας και χαμογελώντας της καταλαβαίνω από το βλέμμα της πως κατάλαβε και εκείνη πως ξέρω ποια ακριβώς είναι η Karen πλέον.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα από μέσα μου και κοιτάζω γύρω μου. Ο Harry μιλάει με έναν ξάδερφο του μα κοιτάζει προς το μέρος μας που και που με την άκρη του ματιού του.

Γιατί επέστρεψα; Θέλω να φύγω τρέχοντας. Νιώθω πάλι χαμένη. Λες και δεν υπάρχει μέρος για εμένα εδώ μέσα. Βασικά, για μία ακόμη φορά δεν υπάρχει μέρος για εμένα στη ζωή του.

Είμαι εκείνη μάλλον που το μόνο μέρος που μπορεί να έχει στη ζωή του είναι ως φίλη, ως την πιστή φίλη του τόσων χρόνων. Ανάθεμα, έπρεπε να παραμείνω έτσι τότε.