❝happiness, feels a lot like sorrow, let it be, you can't make it come or go❞
Kiana
Έχει περάσει μία εβδομάδα ακριβώς από εκείνο το βράδυ μου με τον Harry. Όταν άνοιξα τα μάτια μου τον βρήκα να με κοιτάζει, από τα μάτια του κατάλαβα ότι μετά βίας δεν είχε κοιμηθεί καθόλου.
Μου είπε ότι ήταν περίπου έξι το πρωί και του ζήτησα να με πάει σπίτι, δεν είπαμε πολλά. Απλώς με βοήθησε να ντυθώ και έπειτα παραμείναμε σιωπηλοί σε όλο το δρόμο μέχρι το σπίτι μου.
Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι και οι δύο δε ξέραμε τι να πούμε, ή πώς να αρχίσουμε κάποια συζήτηση.
Όταν με άφησε στο σπίτι, περίμενε όπως τους παλιούς καλούς καιρούς μέχρι να μπω μέσα, του είπα ένα γρήγορο «ευχαριστώ» ανταλλάξαμε μερικά άβολα ελαφρά αχνά χαμόγελα και αυτό.
Θυμάμαι ακόμη την έκφραση της μαμάς μου όταν μπήκα στο σπίτι. Στεκόταν στην κουζίνα μπροστά από τον ζεστό καφέ της και με περίμενε. Ήταν εξοργισμένη.
«Είσαι τιμωρημένη.» ήταν το πρώτο που είπε.
«Δεν είμαι ο Tom, μαμά.» της απάντησα τότε.
«Ο Tom δείχνει πιο υπεύθυνος από εσένα.» ανταπέκρουσε τότε.
Πήρα απλώς την τσάντα μου, το κινητό μου και το πανωφόρι μου από τον πάγκο και προχώρησα προς το διάδρομο.
«Που ήσασταν;» με ρώτησε ψιθυριστά ακολουθώντας με πίσω μου. Μπήκε μαζί με εμένα στο υπνοδωμάτιο μου και έκλεισε αργά την πόρτα πίσω της για να μην κάνει θόρυβο.
«Έξω.» της απάντησα μονάχα καθώς τράβηξα τα παπλώματα από το κρεβάτι μου. Έβγαλα τα παπούτσια μου και τα έβαλα στη θέση τους.
«Ξέρεις πόσο φοβήθηκα όταν κάλεσα το κινητό σου και απάντησε η Arabella; Πως σκέφτηκες να φύγεις με τον Harry και να μην πάρεις τα πράγματα μαζί σου; Το κινητό σου; Ευτυχώς κιόλας που η κοπέλα τα έφερε πριν μία ώρα από εδώ. Ντροπή σου, Kiana!» μου ψιθύρισε γρήγορα.
Όταν γύρισα να την κοιτάξω τα μάτια της ήταν βουρκωμένα. «Δε θα τα πούμε όμως τώρα, θα τα συζητούσα μετά. Για καλή σου τύχη, ο μπαμπάς σου δεν κατάλαβε κάτι.» πρόσθεσε.
«Όσο ήμουν στην Στοκχόλμη, δεν κοιμόσουν; Φοβόσουν τόσο πολύ;» τη ρώτησα ευθέως.
«Αυτό είναι διαφορετικό.» εξήγησε.
«Γιατί;»
«Ήσουν με τον Harry..» μουρμούρισε.
«Και τι; Είναι οικογενειακώς φίλος. Νόμιζα ότι εμπιστευόσουν τον Harry, θυμήσου λίγα χρόνια πριν, καταστρώνατε σχέδια εσύ και εκείνος πως θα με προστατεύετε από την κοινωνία και τον υπόλοιπο κόσμο.»
YOU ARE READING
Sunlight
FanfictionSequel in "Moonlight". Επέστρεψα πίσω για εκείνον. Και μόνο για εκείνον. Πίσω στον καλύτερο μου φίλο που ερωτεύτηκα δίχως φόβο ή δισταγμό. Μηδένισα κάθε μίλι, κάθε απόσταση μεταξύ μας, μα τελικά η καρδιά του ήταν εκείνη που είχε φύγει πραγματικά μα...
