chapter 38

1.4K 295 44
                                    


Listen on repeat: Demi Lovato - Lionheart

❝and my love will be your armor tonight, we are lionhearts❞ 

Ένας χρόνος μετά  

Kiana

Αρκετές ημέρες μετά τα πρώτα γενέθλια των μικρών, χαίρομαι που κατάφερα να είμαι παρόν σε αυτά.

Αφήνω ένα φιλί στο μέτωπο του καθένα καθώς έχουν αποκοιμηθεί στην κούνια τους και χαϊδεύω τα μαλλάκια τους. Τα φωτάκια με τα σχέδια γεμίζουν το ταβάνι με αστέρια, φεγγάρια και πλανήτες, χαμογελάω κοιτώντας τα.

Βγαίνω από το δωμάτιο, και προχωράω προς το μπάνιο. Ευτυχώς αγόρασα μερικά ρούχα σε μικρότερα μεγέθη, γιατί το βάρος που έχω χάσει είναι αρκετό για να κάνει τα άλλα να πλέουν πάνω μου.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Λυπάμαι που δεν είμαι όμορφη. Λυπάμαι που ο Harry έχει εμένα πλάι του. Εξαιτίας των χημειοθεραπειών κάποιο χάσιμο μαλλιών έχει συμβεί και ένα αραίωμα επίσης, μα πιάνω τα μαλλιά μου ψηλά κότσο τις περισσότερες φορές καθημερινά για να μην φαίνεται αυτό.

Ακούω έναν ελαφρύ χτύπο ξαφνικά στην πόρτα του μπάνιου και φοράω γρήγορα τη νυχτικιά μου. «Μωρό μου;» η βραχνή φωνή του Harry ακούγεται πίσω από το ξύλο της πόρτας.

«Βγαίνω, Harry.» ανοίγω την πόρτα αφότου ρίχνω τα άπλυτα στο καλάθι.

«Είσαι εντάξει;» γέρνει το κεφάλι του στα πλάγια καθώς στέκεται δίπλα στο δοκάρι της πόρτας.

«Είμαι εντάξει.» τον διαβεβαιώνω.

«Θέλεις να κάτσουμε κάτω από το φεγγαρόφωτο μαζί;» με ρωτά αργά, ένα αυτάρεσκο χαμόγελο διαμορφώνεται στα χείλη του.

«Θα ήταν χαρά μου.» του απαντώ πίσω.

«Πρέπει να φορέσεις όμως μπουφάν και τα σχετικά.» μου λέει καθώς μπαίνουμε στο υπνοδωμάτιο μας, πηγαίνοντας κατευθείαν προς την ντουλάπα.

«Θέλεις να αγκαλιαστούμε τότε στο κρεβάτι; Μπορώ να τραβήξω την κουρτίνα και να βλέπουμε έτσι το φεγγάρι.» του λέω σιγανά. 

Δεν περιμένω απάντηση του. Τον παίρνω από το χέρι και αφότου τραβάω την κουρτίνα, τον οδηγώ στο κρεβάτι. Ξαπλώνει πίσω πρώτα εκείνος και έπειτα με φέρνει στην αγκαλιά του, μπλέκοντας τα πόδια του με τα δικά μου.

«Είσαι κουρασμένος;» τον ρωτάω σιγανά.

«Αρκετά. Σήμερα ήταν κάπως η μέρα.» μου απαντά.

Η παλάμη μου χαϊδεύει το πρόσωπο του και ο αντίχειρας μου τις μικρές τριχούλες πάνω από τα χείλη του. Έπειτα τα δάχτυλα μου κατεβαίνουν εκεί και τα ψηλαφίζουν αργά. «Λατρεύω τα χείλη σου. Έχεις πολύ ωραία χείλη.» του ομολογώ χαμηλόφωνα.

SunlightWhere stories live. Discover now