Sunlight

chapter 27

❝i'll be taking my time, spending my life, falling deeper in love with you❞

Kiana

2ος μήνας εγκυμοσύνης 

Ο Harry κρατάει την πόρτα για να περάσω και του δίνω ένα χαμόγελο μόλις τυλίγει το χέρι του γύρω χαμηλά από τη μέση μου. «Έλα, μωρό μου.» μου λέει σιγανά φιλώντας με τον κρόταφο.

Για να είμαι ειλικρινής τα πράγματα πάνε πιο καλά από ότι περίμενα, πλέον έχουμε το δικό μας σπίτι, εγώ εργάζομαι ,και εκείνος μελετά ενώ εργάζεται και συγχρόνως.

Τα πράγματα έχουν ηρεμήσει, η κοιλιά μου μεγαλώνει σιγά σιγά και ο Harry πραγματικά μου συμπεριφέρεται σαν βασίλισσα.

«Ήρθατε ακριβώς στην ώρα σας.» μας χαμογελά η γραμματέας.

«Καλό απόγευμα.» της λέω αγχωμένα.

Ο Harry ρίχνει το χέρι του και το μπλέκει με το δικό μου. «Γεια σας.» τη χαιρετά ευγενικά.

«Μίσο λεπτό να ελέγξω αν είναι έτοιμος ο γιατρός για να περάσετε.» μπαίνει μέσα στο γραφείο του εκείνη και εμείς μένουμε πίσω περιμένοντας όρθιοι.

«Θέλεις να κάτσεις;» με ρωτά ο Harry, δείχνει και εκείνος πολύ αγχωμένος, ίσως πάλι περισσότερο από εμένα.

«Όχι, είμαι εντάξει.» του χαμογελώ ελαφρά.

«Έχω αγχωθεί πολύ.» παραδέχεται, τινάζοντας το σώμα του πάνω κάτω.

«Το βλέπω.» γελάω ελαφρώς χαϊδεύοντας τον στο μάγουλο του.

Αλλάξαμε το πρωινό ραντεβού σε απογευματινό, έτσι ώστε να μην είναι στο πανεπιστήμιο και λείπει, ήθελε να είναι εδώ μα λυπάμαι να τον βλέπω τόσο αγχωμένο.

Πάω να πω κάτι για να τον ηρεμήσω, μα η πόρτα μπροστά μας ανοίγει και η παρουσία της γραμματέας με διακόπτει.

«Λοιπόν..» παίρνει μια βαθιά ανάσα και μας δίνει ένα μεγάλο χαμόγελο. «Περάστε. Ο γιατρός είναι έτοιμος να σας δει.» κρατάει την πόρτα για εμάς και μπαίνουμε μέσα.

«Kiana! Harry!» ο γιατρός σπεύδει να μας χαιρετήσει, μας γνωρίζει, μιας και είναι γνωστός της μαμάς μου και της μαμάς του Harry.

«Γεια σας.» του δίνω ένα ντροπαλό παύλα ανήσυχο χαμόγελο ενώ ο Harry του σφίγγει το χέρι.

«Καθίστε..» μας δείχνει τις δύο θέσεις μπροστά από το γραφείο του και εμείς υπακούμε στα λόγια του.

Μετά από κάποιες συζητήσεις για τις σχετικές εξετάσεις που θα πρέπει να κάνω για πρόληψη, βρίσκομαι πάλι πίσω εδώ στο ιατρικό κρεβάτι με το κρύο ζελέ χαμηλά στην κοιλιά μου και το μηχάνημα δίπλα μου να δουλεύει με δυνατό θόρυβο.

Ο Harry κάθεται δίπλα μου αγχωμένος καθώς ο γιατρός φέρνει επιτέλους την άκρη του μηχανήματος σε εμένα.

«Ας δυναμώσουμε κιόλας, για να ακούμε καλύτερα.» λέει εκείνος κάνοντας αυτήν την κίνηση ακολούθως. «Λοιπόν..» αναστενάζει.

Κοιτάζω στην οθόνη και βλέπω να αρχίζει να δημιουργείται αυτό που πρέπει να δούμε. Γυρίζω και κοιτάζω πίσω στον Harry και τον βλέπω με τους αγκώνες του στερεοποιημένους στα γόνατα του να τρώει από ανησυχία και άγχος τα νύχια του.

«Ω..» ακούμε τον γιατρό να κάνει ξαφνικά.

Αμέσως και οι δύο σοκαριζόμαστε και τον κοιτάμε αποσβολωμένοι. «Τι συμβαίνει γιατρέ;» τον ρωτάω σιγανά, τρέμοντας.