Sunlight

chapter 10

❝I still want to drown whenever you leave, please teach me gently on how to breathe❞

Kiana

Βγαίνουμε έξω από το κλαμπ και το κρύο είναι τσουχτερό, τραβιέμαι από το χέρι του και με κοιτάζει περίεργα. Τυλίγω τα χέρια μου αμέσως γύρω από το κορμί μου και περπατάω μπροστά μακριά από εκείνον.

«Πρέπει να περάσουμε τον κεντρικό δρόμο, έχω παρκάρει το αυτοκίνητο μου απέναντι από το δρόμο, μέσα σε ένα μικρό στενό.» λέει εκείνος πίσω μου.

«Λες και με νοιάζει, μπορούμε και να μιλήσουμε εδώ. Δε διαθέτω πολύ χρόνο όπως κιόλας δε θα σε αφήσω να μου χαλάσεις όλη τη βραδιά απόψε.» του τονίζω.

«Ω σκάσε..» με πιάνει πάλι από το χέρι και με τραβάει, περνάμε γρήγορα τον κεντρικό δρόμο και φτάνουμε απέναντι. 

Περπατάμε σε ένα σκοτεινό στενάκι μα δε μιλάει, έτσι το κάνω εγώ. Τι νομίζει ότι θα βγούμε βόλτα οι δυο μας;

«Μίλα! Μίλα!» τραβιέμαι μακριά  φωνάζοντας του.

Τρέμω από τα συναισθήματα, από το κρύο, από όλα. Βγάζει το μαύρο παλτό του και πάει να το περάσει πάνω από τους ώμους μου μα τινάζομαι μακριά του.

«Δε θέλω τίποτα από εσένα!» του φωνάζω.

«Αφού δε θέλεις να πάμε στο αυτοκίνητο, θα βάλεις αυτό, δε θα σε αφήσω να παγώσεις!» μου φωνάζει πίσω.

«Ω έλα τώρα, μην προσποιείσαι ότι νοιάζεσαι για εμένα ενώ πριν ούρλιαζες μες το πρόσωπο μου ότι εγώ φταίω για όλα!» του ουρλιάζω.

Με κοιτάζει και δε λέει τίποτα.

«Είσαι πίσω..» ψιθυρίζει μετά από λίγο, λες και δεν το πιστεύει.

Σμίγω τα φρύδια μου και τον κοιτάζω περίεργα. «Είσαι τρελός; Αυτό έχεις να πεις; Γι' αυτό με έφερες εδώ; Ήρθα εδώ για να διασκεδάσω και ήρθες να με πάρεις με τη βία για να μου πεις αυτό το πράγμα;! Ότι είμαι πίσω;!» συνεχίζω να του φωνάζω.

«Δε σε πήρα με τη βία.» σταυρώνει τα χέρια του μπροστά από το στέρνο του και με κοιτάζει δίχως να πει κάτι άλλο.

Μένω σιωπηλή για αρκετά δευτερόλεπτα όπως και εκείνος, με τη διαφορά ότι το δικό του πρόσωπο στολίζεται με ένα στραβό χαμόγελο ενώ εγώ έχω μόνο θυμό για εκείνον.

«Δεν έχεις να πεις κάτι άλλο; Αυτό μόνο ότι είμαι πίσω; Γεια σου, Harry, ναι εδώ είμαι. Να φύγω τώρα;!» τινάζω τα χέρια μου στον αέρα αγανακτισμένη.

«Δεν μου το είπες πίσω.» συνοφρυώνει.

Σωπαίνω και απλώς τον κοιτάζω με σμιγμένα φρύδια, δεν τον καταλαβαίνω.

«Τι;» κάνω ένα βήμα πίσω κοιτάζοντας τον καλύτερα. Είμαι λαχανιασμένη από τις φωνές.

«Δε μου το είπες πίσω, αυτό που σου έγραψα στο χαρτί.»