Sunlight

chapter 25

Listen on repeat: The Weeknd - Shameless

❝say it louder, say it louder, who's gonna love you like me, like me?❞

Kiana

«Δηλαδή είσαι μόνος; Η Anne και ο Robin που είναι;» τον ρωτάω.

«Έχουν πάει για ψώνια, βασικά η μαμά ήθελε και έσυρε και τον Robin μαζί της.» μου εξηγεί.

«Ω τι όμορφα!»

«Όμορφα για τη μαμά ναι, αλλά για τον Robin δε νομίζω, θα τον σέρνει τον καημένο σε ότι μαγαζί βρίσκει.» γελάει ελαφρώς, καθώς βγάζει το μπλουζάκι που φοράει από το κεφάλι του και γυρίζει να πάρει άλλο από το συρτάρι.

«Έλεγαν ότι ίσως περάσουν και από τους δικούς σου, να συζητήσουν και τα λοιπά.» προσθέτει.

«Α τέλεια.» ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου με ειρωνικό ύφος πριν κάτσω πίσω στην στα πλάγια του κρεβατιού.

Κοιτάζω τον Harry εξεταστικά στο σώμα, και κάτι αμέσως μου τραβάει την προσοχή. Βασικά είναι ένα τατουάζ ψηλά στο σβέρκο του.

 «Harry..» φεύγω από το κρεβάτι και τον πλησιάζω.

«Τι;» ορθώνει το σώμα του και γυρίζει να με κοιτάξει.

«Τι είναι αυτό;» τον ρωτώ.

«Ποιο;» γυρίζει αμέσως το σώμα του μα εγώ τον κρατάω πίσω για να δω καλά τα λόγια στο σβέρκο του.

Δεν το είχα ξαναδεί αυτό το τατουάζ, πρέπει να είναι καινούργιο. Διαβάζω τα λόγια και αμέσως γουρλώνω τα μάτια μου. Έπειτα κοιτάζω και τον γραφικό χαρακτήρα και..

Ο Harry κλείνει το συρτάρι και τινάζεται μακριά μου.

«Δεν είναι κάτι...» μου λέει προσπαθώντας να κοιτάζει οπουδήποτε αλλού εκτός από εμένα μες το δωμάτιο.

«Είναι..» πλησιάζω κοντά του.  «Άσε με να το δω ..» του λέω σιγανά χαϊδεύοντας αργά με τις παλάμες μου τους ώμους του.

Δείχνει σφιγμένος, μα όσο περισσότερο τον χαϊδεύω τόσο περισσότερο χαλαρώνει κάτω από το άγγιγμα μου.

Αναστενάζει μετά από λίγο κοφτά και γυρίζει τελικά το σώμα του, στρέφοντας την πλάτη του έτσι προς εμένα. Διαβάζω τα λόγια και αμέσως καταλαβαίνω πως ο γραφικός χαρακτήρας που βρίσκεται πάνω στο δέρμα του είναι δικός μου.

«Η αγάπη σπάει τα κόκαλα μου και εγώ γελάω.»  Μπουκόφσκι.  Ψηλαφίζω με τα δάχτυλα μου το τατουάζ και τον νιώθω να ανατριχιάζει εξαιτίας του αγγίγματος μου.

«Α-απλώς ήθελα κάτι που να μας συνδέει. Λατρεύεις τον Μπουκόφσκι, και εγώ λατρεύω αυτά τα λόγια επειδή που θυμίζουν εσένα, είναι ο δικός σου γραφικός χαρακτήρας.» μου απολογείται αργά.

Θέλω να τον ρωτήσω πως, με ποιο τρόπο, αλλά το αφήνω για τώρα .. Πάω να πω κάτι άλλο με με προλαβαίνει, γυρίζει το σώμα του και παίρνει τα χέρια μου μες τα δικά του, σφίγγοντας τα ελαφρά για να με κάνει να τον κοιτάξω.

«Θέλω να ξέρεις ότι παρόλο που μπορεί να με πονάει να σε αγαπάω, να πληγώνομαι όταν σε πληγώνω, εγώ πάντα θα γελάω, γιατί η αγάπη σου με κάνει να γελάω, και σε αγαπώ όσο δε μπορείς να φανταστείς. Και θέλω να σου δείξω τι σημαίνεις για εμένα, να σου αποδείξω τα πάντα.»

Χαμογελάω κοιτώντας τον βουρκωμένη, σκύβει τότε την επόμενη στιγμή και αφήνει ένα φιλί πάνω στο αριστερό μου μάτι. Γελάω ελαφρά και κάνει το ίδιο.

«Σε αγαπάω πολύ.» τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το σβέρκο του και ανασηκώνομαι στις μύτες μου γι'αυτό που θα ακολουθήσει. «Και νομίζω ότι ήρθε η ώρα για κάτι.» του ψιθυρίζω.

«Γιατί;» με ρωτά σμίγοντας τα φρύδια του, μπερδεμένος.