Sunlight

chapter 20

❝did I say that I loathe you? did I say that I want to leave it all behind?❞

Kiana

Μπαίνω μέσα και αμέσως γονατίζω στο πάτωμα. Ξεσπάω σε κλάματα και ρίχνω το πρόσωπο μου μες τα χέρια μου.

Ο Harry επιστρέφει πίσω στο δωμάτιο ορμώντας μέσα στην κυριολεξία. «Τι δεν καταλαβαίνεις!;» πάει να με σηκώσει αλλά δεν τον αφήνω.

«Προσπάθησα, προσπάθησα..» λέω μέσα από τα αναφιλητά μου. «Το μόνο που ήθελα ήταν να σε ξεπεράσω. Νόμιζα ότι μετά από ότι μου έκανες θα μπορούσα, αλήθεια, αλλά τώρα τώρα που υπάρχει αυτό μέσα μου..» σηκώνω το βλέμμα μου να τον κοιτάξω και βλέπω πως σμίγει τα φρύδια του, δεν καταλαβαίνει τι του λέω. Και με το δίκιο του.

Ρουφάω τη μύτη μου και κοιτάζω πάλι μπροστά μου το πάτωμα. «Πίστευα ότι απλώς δεν ήταν γραφτό να ήμασταν μαζί.. πίστευα ότι μετά από ότι έγινε τώρα στο τέλος, εγώ θα προχωρούσα και εσύ το ίδιο..»

Το κορμί μου συσπάται από τους λυγμούς. Για λίγο σωπαίνω. Εκείνος γονατίζει μπροστά μου μα δε θέλω να τον κοιτάξω ακόμη ξανά. Κλείνει με το χέρι του την πόρτα και δε λέει τίποτα.

«Αλλά .. πραγματικά, ηττήθηκα Harry, ηττήθηκα. Το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι χαρούμενη, να σπουδάσω, να βρω το σπίτι μου..» του παραδέχομαι ειλικρινά. «Αλλά..» κομπιάζω να συνεχίσω, δε ξέρω πως ακριβώς να του το πω.

«Με κατέστρεψες. Δε ξέρω εάν αυτό που ήρθε είναι για καλό ή κακό..» σηκώνω τώρα το πρόσωπο μου και τον κοιτάζω κατάματα.

«Είμαι έγκυος, Harry.» η φωνή μου σπάει και αμέσως περισσότερα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου.

Κοιτάζω πάλι κάτω και δε λέω τίποτε άλλο.

Ξέρω ότι για όλους υπάρχει κάποιος εκεί έξω, ξέρω ότι εκεί έξω υπάρχει για όλους αυτός ο κάποιος που θα σου πάρει τη ψυχή-δίχως να σε νοιάζει να τη ζητήσεις πίσω-, ξέρω ότι εκεί έξω υπάρχει για όλους αυτός που θα ανθίσει στη καρδιά σου ένα μοναδικό, και πιο όμορφο λουλούδι που δε θα συγκρίνεται με άλλα που σου άνθισαν κάποιοι άλλοι.

Ήμουν υπομονετική, χωρίς να πιστεύω ότι ήμουν όμως τόσο τυχερή που είχα ήδη αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή μου, και πράγματι όμως ήμουν ατυχή.

Επειδή αυτός ο άνθρωπος δε πάλεψε για εμένα, με πόνεσε σαν κεραυνό ανάμεσα στη βροχή, με χτύπησε σαν τεράστιο κύμα μες τη θάλασσα, με έσχισε όπως τα αεροπλάνα σχίζουν τα σύννεφα στον ουρανό.

Και παρόλο που βγήκα κατεστραμμένη από όλο αυτό, από όλη αυτήν την αγάπη, πρέπει να υπομένω σε αυτή, επειδή τώρα υπάρχει μέσα μου κάτι δικό μου και δικό του, και δε ξέρω εάν είναι καρπός αληθινού έρωτα, εάν είναι Θεόσταλτο, μα ξέρω ότι αυτό σημαίνει ότι ίσως είναι γραφτό εγώ και εκείνος τελικά να προσπαθήσουμε να είμαστε μαζί, και ίσως έπρεπε πρώτα να πονέσω, να πεθάνω, για να έρθει εκείνος να με αναστήσει, και να μου αγαπήσει τις πληγές του πόνου που μου προκάλεσε ο ίδιος.

Απλώς εύχομαι εκείνο το μοναδικό λουλούδι στη καρδιά μου, να ανθίσει ξανά από εκείνον.

Τον κοιτάζω στα μάτια λίγο μετά από τόση σιωπή και τον βλέπω να με κοιτάζει πίσω βουρκωμένος και με διάπλατα τα μάτια ανοιχτά.

«Μπορ-» πάει να σηκώσει το χέρι του μα διστάζει και το παίρνει πάλι πίσω. «Μπορώ-μπορώ να σε αγγίξω;» με ρωτάει σιγανά ενώ την ίδια στιγμή ένα δάκρυ τρέχει στο μάγουλο του.

Τα τρεμάμενα χείλη μου πιέζονται μετά βίας σε μια ευθεία γραμμή και λίγο μετά κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά στα λόγια του.

Σηκώνει αργά το χέρι του και το φέρνει πάνω στο δικό μου που βρίσκεται πάνω στο γόνατο μου. Το παίρνει μες το δικό του και το χαϊδεύει αργά, έπειτα σηκώνει και το δεξί του χέρι και παίρνει και το άλλο δικό μου.

Έτσι όπως είναι γονατισμένος, σκύβει και ρίχνει το κεφάλι του πάνω στα γόνατα μου. Φιλάει τα χέρια μου που βρίσκονται μες τα δικά του και απλώς έχει πέσει έτσι πάνω μου. Κλαίει νοερά και βλέποντας τον έτσι λυγίζω και εγώ σιγά σιγά.

«Σε αγαπάω, Kiana..» λέει μέσα από τα δυνατά κλαψουρίσματα του. «Σε αγαπώ όσο δεν έχω αγαπήσει ποτέ καμία άλλη..» λέει ενώ πιέζει το κεφάλι του πάνω στα γόνατα μου. «Σε παρακαλώ συγχώρεσε με, είναι δύσκολο, μα σε παρακαλώ .. » σηκώνει τότε το πρόσωπο του και με κοιτάζει.

Μου σπαράζει η καρδιά να τον βλέπω έτσι, μα πρέπει να του μιλήσω ειλικρινά.

«Συγχώρεσε με και άσε με να σου δείξω τι σημαίνεις για εμένα, ας τα φτιάξουμε όλα, ας επανορθώσουμε..» μου φιλάει πάλι τα χέρια δυνατά πριν με ξανά κοιτάξει.

«Έλα μαζί μου. Κάπου.» μου λέει βραχνά. «Ας κάνουμε μια νέα αρχή..»

 «Harry..» προσπαθώ να τραβήξω τα χέρια μου μέσα από τα δικά του, μα δεν με αφήνει, και δε παλεύω περαιτέρω θέλοντας να του κάνω την χάρη τελικά. «Εάν δε σου έλεγα ότι είμαι έγκυος, δε θα ήθελες ούτε να με βλέπεις, αυτό δε μου είπες ούτως ή άλλως πριν;»

Κουνάει το κεφάλι του πέρα δώθε, φυσώντας δυνατά αμέσως μετά για να ηρεμήσει.

«Δεν έχει σημασία τι έγινε πριν, ή πέρσι ή πριν χρόνια, τώρα είμαστε μαζί, και εάν δεν ήταν γραφτό να συνεχιστεί αυτό μεταξύ μας, δε θα ήμασταν μαζί εδώ αυτήν την στιγμή, δε θα ήμουν ακόμη στη ζωή σου ούτε εσύ στη δική μου!» μου λέει δυνατά.  «Σε αγαπώ αληθινά και τόσο τρελά..» με κοιτάζει με μάτια κόκκινα και λαμπερά. «Ας προσπαθήσουμε..» επιμένει.

Κοιτάζω κάτω και έπειτα αναστενάζω. Δαγκώνω το μάγουλο μου από μέσα και τον κοιτάζω ξανά.

«Δε ξέρω. Δε ξέρω, Harry. Δε θέλω το παιδί να μεγαλώσει χωρίς μπαμπά ή να φωνάζει κάποιον άλλον μπαμπά ή κάποια άλλη μαμά, εάν εσύ αποφασίσεις σε λίγο καιρό πάλι να τρέξεις πίσω από φουστάνια άλλων γυναικών; Εγώ τι θα απογίνω;» του μιλώ ειλικρινά. «Δε θέλω να έχω μία διαλυμένη οικογένεια, ούτε να είμαι μια διαζευγμένη μητέρα. Δε θέλω το παιδί μου να αντικρίσει στα μάτια μου τον πόνο .. ούτε να τον νιώσει, εάν μπλεχτεί μέσα στους χιλιάδες τσακωμούς μας.» του λέω λόγια που είναι ειλικρινά και πραγματικά πιστεύω.

«Τι στο διάολο πρέπει να σου πω, για να καταλάβεις ότι είμαι διατεθειμένος να τα αλλάξω όλα; Ότι θέλω μόνο εσένα, γαμώτο!» μου μουγκρίζει άγρια.

«Να το κάνεις πράξη.» κοιτάζω έντονα τα κλαμένα πράσινα ματάκια του.

☀ Ελπίζω να σας άρεσε.  Για εσάς που έχετε δει 13 Reasons Why, ποιος είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας; Mine is Tony! Τσεκάρετε τη νέα μου ιστορία You booze, you lose, εάν δε το έχετε κάνει ήδη. Βάλτε τη στη βιβλιοθήκη σας. Να είστε καλά. Ότι θέλετε, είμαι εδώ. Κάντε favorite και αν θέλετε σχόλιο με τη γνώμη σας. Love. Αnna. x