❝We're running out of time, chasing our lies, everyday a small piece of you dies❞
Kiana
«Θέλω να γυρίζω σπίτι.» μουγκρίζει ο Tom.
«Έλα, βρε, σου λέω ήθελα παρέα για λίγο περπάτημα, φοβάμαι μόνη μου.»
«Πόσο είσαι; Πέντε;!» μου πετά πίσω. Τον αγριοκοιτάζω και παίρνω μια βαθιά ανάσα από μέσα μου για να κρατηθώ ψύχραιμη και να μη γυρίσω τρέχοντας σπίτι.
«Τι πάει λάθος μαζί σου; Την Παρασκευή έκλεισαν τα σχολεία, γιατί δε βγαίνεις; Ξέρω ότι κάτι τρέχει και θέλω να μου το πεις. Σε ξέρω.» του λέω ευθέως.
«Δεν τρέχει κάτι.» ανασηκώνει τους ώμους του.
«Τοm!» επιμένω. «Σε ξέρω. Είσαι ο αδερφός μου. Απαιτώ να μάθω γιατί είσαι έτσι.» του λέω έντονα.
«Σκάσε! Άσε με ήσυχο!» προχωράει πιο γρήγορα μπροστά μου.
«Δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις, όταν εγώ είμαι στενοχωρήμενη εσύ δεν στενοχωριέσαι;!» του λέω δυνατά πίσω του.
Ευτυχώς που δεν κυκλοφορεί κανείς στη γειτονιά τέτοια ώρα το μεσημέρι. Σταματάει και με κοιτάζει συνοφριώνοντας. «Δε θέλω να πεις τίποτα στη μαμά. Ξέρω, ότι εκείνη σε έβαλε για να μάθει.» αποκρίνεται.
«Στο υπόσχομαι. Εάν είναι κάτι όμως σοβαρό θα αθετήσω την υπόσχεση μου. Συγγνώμη αλλά έτσι θα γίνει.» του απαντώ.
Με κοιτάζει γεμάτος αγανάκτηση.
«Πες μου.» επιμένω.
Ξεκινάμε πάλι να περπατάμε αργά. «Απλώς τα παιδιά τώρα στο Γυμνάσιο άλλαξαν, εγώ προτιμώ να κάθομαι σπίτι, μου αρέσει η Πληροφορική και τα Μαθηματικά του Γυμνασίου, μου αρέσει να μελετώ πλέον, αλλά και να περνάω χρόνο μόνος μου με τα ηλεκτρονικά.» μου εξηγεί.
Τον ακούω προσεκτικά.
Ξεφυσά πριν συνεχίσει. «Όταν πλέον λέω τη σωστή απάντηση στα Μαθηματικά, κάθε φορά με κοιτούν περίεργα και στο διάλειμμα λένε πως έγινα φυτό. Δε μου αρέσει μερικές φορές όπως μου μιλάνε, και αναγκάζομαι να τους λέω πως δε διαβάζω, και κάνω επίτηδες λάθος μερικές φορές, όπως επίσης όταν παίζουμε όλοι μαζί έξω, λένε ότι το διάβασμα είναι βαρετό και συμφωνώ μαζί τους, ενώ εγώ πάντα όταν βγαίνω μαζί τους έχω τελειώσει το διάβασμα μου.»
Πρώτη φορά κάνω μια τόσο σοβαρή συζήτηση με τον αδερφό μου. Αυτό είναι κάτι σαν.. bullying.
Τα μάτια μου βουρκώνουν ασυναίσθητα και ανατριχίλες νιώθω στην ραχοκοκκαλιά μου.
«Tom..» μιλάω αλλά νιώθω πως ίσως τον διέκοψα, «Εμ, έχεις κάτι άλλο να μου πεις;» τον ρωτάω χαμηλόφωνα, κοπιαστικά.
YOU ARE READING
Sunlight
FanfictionSequel in "Moonlight". Επέστρεψα πίσω για εκείνον. Και μόνο για εκείνον. Πίσω στον καλύτερο μου φίλο που ερωτεύτηκα δίχως φόβο ή δισταγμό. Μηδένισα κάθε μίλι, κάθε απόσταση μεταξύ μας, μα τελικά η καρδιά του ήταν εκείνη που είχε φύγει πραγματικά μα...
