Sunlight

chapter 18

❝your love wore thin and I never win❞

Kiana

«Νιώθεις σίγουρα καλά;» με ρωτάει ο Harry καθώς κάθεται δίπλα μου στον καναπέ και τραβάει τα πόδια μου πάνω στα δικά του ενώ εγώ παραμένω ξαπλωμένη πίσω στα μαξιλάρια.

«Μμμμ» του χαμογελάω ελαφρώς καθώς τον κοιτάζω.

«Σίγουρα δε θέλεις να φας; Μπορώ να φτιάξω κάτι, εάν δε θες παγωμένο σάντουιτς.»

«Όχι, Harry. Σε ευχαριστώ. Είμαι καλά. Απλώς νιώθω πως αν φάω ξέρεις.. θα έχω τα προηγούμενα.» του εξηγώ. Κατσουφιάζει και αρχίζει τώρα να χαϊδεύει αργά αργά το πόδι μου.

«Θέλεις να πάμε μαζί στο νοσοκομείο; Θα σου κρατάω το χέρι, δε θα σε αφήσω καθόλου. Ξέρεις ότι δε θα άφηνα κανέναν να σε βλάψει ποτέ. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι, Kiana. Ανησυχώ. Δεν είσαι καλά, δεν γίνεται να είσαι καλά ενώ έχεις ναυτίες.» μου λέει παραπονεμένα. Πάω να μιλήσω, μα συμπληρώνει ο ίδιος, «Πόσες ημέρες νιώθει έτσι; Εννοώ .. άρρωστη.» με ρωτά.

Ανασηκώνω το σώμα μου και παίρνω το κινητό μου για να κοιτάξω την σημερινή ημερομηνία, μιας και έχω ξεχαστεί.

Κοιτάζω τον αριθμό μα μόλις πάω να λογαριάσω τις ημέρες, ξαφνικά παγώνω. Όχι, αποκλείεται. Τον κοιτάζω και κοιτάζω πάλι πίσω το κινητό μου.

«Τι συνέβη;» με ρωτά αμέσως, καθώς έρχεται και κάθεται πιο κοντά μου τώρα. Καταλαβαίνει. Με νιώθει.

Μετράω από μέσα μου τις ημέρες, είναι πολλές, αρκετές. Προσπαθώ να θυμηθώ πόσο καιρό πριν έγινε ότι έγινε μεταξύ εμένα και του Harry. Πάνε εβδομάδες. Θεέ μου.

«Kiana, σου μιλάω.. τι έγινε;» τον ακούω να με ρωτά ξανά. Καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Τον κοιτάζω, κοιτάζω κάτω, τον κοιτάζω ξανά στα μάτια και ξεφυσάω.

«Απλώς.. έχεις δίκιο, είμαι τις τελευταίες αρκετές ημέρες άρρωστη.» του λέω χαμηλόφωνα.

«Είδες! Είδες! Πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο!» μου λέει χτυπώντας το χέρι του στο γόνατο του δυνατά, ξανά και ξανά.

«Άκουσε με, θα πάω μόλις επιστρέψω πίσω στο Holmes Chapel, εντάξει;» του λέω χαμηλόφωνα, αδύναμα σχεδόν.

«Μα γιατί; Εδώ στο Λονδίνο τα νοσοκομεία δεν έχουν σχέση με τους απλούς δικούς μας γιατρούς.» μου λέει γρήγορα.

«Δεν πειράζει. Άφησε το, Harry. Αύριο θα επιστρέψω πίσω και όλα καλά.» σηκώνομαι από τον καναπέ για να αποφύγω τη συνέχεια αυτής της συζήτησης μα νιώθω τα μάτια του να μη φεύγουν από πάνω μου.

Παίρνω το ποτήρι με το νερό από πριν και πίνω λίγο.

«Λατρεύω αυτά τα ρούχα.» γυρίζω και του λέω για να αλλάξω κουβέντα.

«Το ξέρω. Γι'αυτό μου ζήτησες τα συγκεκριμένα.» μου χαμογελά πλατιά.

Κοιτάζοντας κάτω για μία ακόμη φορά το τι φοράω χαμογελάω και εγώ. Μία μαύρη του φόρμα που λατρεύω και το γκρι φούτερ του με την κουκούλα.