Sunlight

chapter 34

❝and I would have stayed up with you all night, had I known how to save a life❞

Kiana

9ος μήνας εγκυμοσύνης 

Έχουμε πάει ήδη δύο φορές στο νοσοκομείο, επειδή οι πόνοι μου ήταν αφόρητοι, μα τα μικρά δεν έλεγαν να βγουν από εδώ μέσα.

Βασικά ο νέος μας γιατρός, αυτός που θα αναλάβει τη γέννα μου στο Cheshire, είπε ότι και τις δύο φορές δεν ήταν αυτές οι κατάλληλες ενδείξεις της γέννας, θα έπρεπε να περιμένω να σπάσουν τα νερά.

Το πρόσωπο μου έχει γεμίσει για μία ακόμη φορά με δάκρυα εξαιτίας του πόνου που νιώθω παντού, ιδιαίτερα κιόλας πάρα πολύ στο στήθος, εκεί στο έπακρο, και έπειτα ακολούθως στη μέση μου. Προσπαθώ να ηρεμήσω μα δεν μπορώ. Μου είναι αδύνατο.

Το βλέμμα μου πέφτει στην έτοιμη βαλίτσα με τα ρούχα μου για το νοσοκομείο που περιμένει στη γωνία του δωματίου και αναστενάζω. Δεν αντέχω άλλο, πραγματικά δεν αντέχω. Περίμενα πως ίσως πριν το τέλος του Δεκέμβρη η γέννα θα πραγματοποιούνταν, μα όχι, δεν έγινε, και τελικά αποφάσισα να γεννήσω με φυσικούς πόνους και όχι με καισαρική.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και προσπαθώ να σηκωθώ από το κρεβάτι μα δεν μπορώ. Τα κλάματα μου γίνονται εντονότερα και παίρνω το κινητό από το κομοδίνο δίπλα μου.

Ο Harry προσφέρθηκε να πάει να αγοράσει μερικά πράγματα από το οπωροπαντοπωλείο και φυσικά τον άφησα να πάει, όλη την ώρα στο πλευρό μου είμαι σίγουρη πως θα έχει βαρεθεί εδώ μέσα.

Παρασκευή δώδεκα Ιανουαρίου σήμερα και εδώ και πάνω από μία εβδομάδα έχω μπει στον μήνα μου. Δεν αντέχω άλλο. Μα τουλάχιστον χαίρομαι που ο Harry αποφάσισε να μην πάει αυτές τις ημέρες στο πανεπιστήμιο που ξεκίνησε μετά τις χειμερινές διακοπές για να είναι πλάι μου.

Πάω να αγγίξω την επαφή του μα ένα μήνυμα έρχεται ξαφνικά, όχι από εκείνον. Αλλά από την Arabella.

*Αγάπη μου, να έρθω απόψε με τον Niall να σε δω; Ο Harry του είπε πως δεν νιώθεις καλά, είναι ένας ράκος. Θα ενοχλήσουμε εσένα και τα μωράκια;* 

Μες τον αφόρητο πόνο μου ένα χαμόγελο διαμορφώνεται στα χείλη μου.

*Φυσικά και όχι, Arabella. Θα σε περιμένω. Ελάτε όποτε θέλετε.*

Της στέλνω πίσω, δίχως τα δάκρυα να σταματούν να τρέχουν από τα μάτια μου.

*Ωραία, σε λίγες ώρες λοιπόν. Κράτα γερά, σε αγαπώ Kiana μου.*

Χαμογελάω για μία ακόμη φορά μα έπειτα μορφάζω ξανά.

Νιώθω τα στήθη μου σαν πέτρα, να πονάνε, πονούσαν είναι η αλήθεια έντονα από τα μέσα της εγκυμοσύνης και μετά, μα τώρα, τώρα τα πράγματα είναι απαίσια, από τον προηγούμενο μήνα ο πόνος είναι, βασικά γίνεται αφόρητος, μετά βίας μπορώ να τα αγγίξω, μετά βίας αντέχω την αίσθηση του νερού κάτω από το ντους να πέφτει πάνω τους.