Sunlight

chapter 24

❝give me a memory I can use.❞

Kiana

Οι επόμενες ημέρες που ακολούθησαν ήταν ήρεμες, έχω να δω τον Harry τέσσερις ημέρες τώρα μα η επιστροφή του στο πανεπιστήμιο πρέπει να έχει και διάβασμα και σκληρή δουλειά, οπότε τον στηρίζω, αν και δεν μπορώ να κρύψω ότι μου λείπει πολύ.

Μου είπε ότι θα ψάξει για ένα μικρό διαμέρισμα που να αρέσει και στους δυο μας εδώ, αφού ήδη μίλησε με τον προηγούμενο ενοικιαστή του διαμερίσματος του στο Λονδίνο, και του είπε ότι θα το ξενοικιάσει, παρόλο που το συμβόλαιο για εκείνο κλείνει σε πέντε μήνες.

Μου είπε ανεξαρτήτως των συνθηκών ότι ήταν ένα ακριβό διαμέρισμα οπότε δε θα έχει πρόβλημα να πληρώνει το καινούργιο μας, πλήρως αρνούμενος να συμβάλω σε αυτό, μα τουλάχιστον θα πληρώνω εγώ όλα τα υπόλοιπα γι'αυτό εκτός από το νοίκι.

«Λοιπόν;» η γλυκιά συνάδελφος μου εδώ, η Amelia, που γνώρισα μόλις εχθές, πλησιάζει το γραφείο μου.

«Πως σου φαίνεται η δεύτερη ημέρα εδώ;» με ρωτά χαμογελώντας μου γλυκά.

«Ενδιαφέρον.» της ανταποδίδω το χαμόγελο καθώς κουνάω ελαφρώς την καρέκλα με τα ροδάκια μου για να πάω κοντά της.

«Χαίρομαι, δείχνεις ένας πολύ άξιος άνθρωπος.» μου λέει πίσω.

«Και εγώ τα καλύτερα λόγια πραγματικά θα έλεγα για εσένα, σε ευχαριστώ για τη βοήθεια και το καλωσόρισμα!» της κάνω ένα νεύμα.

«Τίποτα, τίποτα ..» κουνάει το κεφάλι της πέρα δώθε. «Είναι αλήθεια ότι είσαι έγκυος; Κάτι τέτοιο μου είπε ο Peter, μάλιστα να σε προσέχω κιόλας.» μου λέει χαμηλόφωνα.

«Πράγματι, ναι. Βέβαια, ο Peter υπερβάλλει γιατί σε μία εβδομάδα μπαίνω στον πρώτο μήνα.» της εξηγώ. «Αλλά ναι..» αναστενάζω.

«Ω, μια νέα μαμά! Νομίζω και ο Oscar θα έδειξε κατανοήσει έτσι;» με ρωτά αναφερόμενη στο αφεντικό μας.

«Ναι, σίγουρα. Έτυχε να είναι και παλιός γνωστός του μπαμπά μου.» της εξηγώ.

«Αυτό είναι πολύ καλό!» μου χαμογελά.

«Μακάρι να είναι..» πιάνω το κινητό μου και αναστενάζω καθώς το ξεκλειδώνω και δε βλέπω κάποιο νέο μήνυμα ή κλήση από τον Harry. Μου λείπει.  Στραβώνω τα χείλη μου και κοιτάζω την ώρα. Σε δέκα λεπτά τελειώνει το ωράριό μου.

«Συμβαίνει κάτι;» με ρωτά η Amelia.

«Όχι, όχι.. όλα καλά.» σηκώνω το κεφάλι μου και της χαμογελώ.

«Εντάξει τότε. Εγώ θα πηγαίνω, γιατί θα με περιμένουν. Τα λέμε αύριο.» με φιλάει σταυρωτά πριν φύγει.

Σηκώνομαι και εγώ από το γραφείο μου λίγο μετά και αρχίζω να μαζεύω τα πράγματα μου.

Μες την επιμονή μου, βρίσκω θάρρος και παίρνω το κινητό στο χέρι μου, αγγίζω την επαφή του Harry που την έχω καρφιτσωμένη πάνω στο φόντο σε σχήμα καρδιάς-η μοναδική που έχω- και τον καλώ.

Περιμένω. Περιμένω. Μέχρι που του  τελικά απαντά.

«Ναι, Kiana;» μιλά ανήσυχα.

«Γεια σου Harry..» χαμογελώ που τελικά απάντησε.