Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~hoofdstuk 4~

"Mine" gromt hij. Ik sta doodstil. Het is niet waar- het kan niet. Mijn mate is ver, ver weg hier vandaan [gelukkig]. Terwijl hij op mij af loopt, voel ik me duizelig worden. Oké, dit is mijn einde, ik kan het niet meer. Ik voel de wereld draaien, de grond onder mijn voeten wegzakken en alles wordt zwart...

Ik wordt wakker. Ik kijk om me heen, en zie dat ik in een grote kamer lig, op een hemelsblauw bed met donzen kussens. Naast me staat, op het nachtkastje, een glas water, met daarnaast een grote tas met verband, pleisters, jodium en nog veel meer. Ik probeer op te komen, maar val terug door een stekende pijn in mijn hoofd. Zodra ik het glas water probeer te pakken, stoot ik het om. Het glas klettert met veel lawaai op de grond.

Er naderen voetstappen. Er wordt aan de deurknop gedraaid. Ik doe de dekens extra netjes over me heen, en doe alsof ik slaap. Er komt iemand binnen. Ik hoor gemompel, waarna een ander persoon arriveert en de glasscherven opruimt. Er wordt niet op mij gelet. De deur sluit, waarna er gezegd wordt: 'Ik weet dat je wakker bent, Hope,' Voorzichtig open ik mijn ogen weer open. Voor me staat de Alpha... beter gezegd de KONING.

-Waar zijn we- hoor ik Feline duf zeggen. -eh...- antwoordt ik haar.

Ik kijk om me heen. Er valt een angstvallige stilte, waarbij Alpha Koning Jason mij aan blijft kijken en ik zogenaamd 'geïnteresseerd' de kamer bestudeer. Ik kan de stilte niet meer verdragen. 'W-W-Waar B-Ben I-I-Ik?'

POV Jason
De manier waarop ze het vraagt, zorgt ervoor dat mijn hart in duizend stukken breekt. Waar komt ze vandaan? En wat maakt haar zo bang voor mij? Ik bekijk haar. Ze zit onder het gemiddelde gewicht en zit vol blauwe plekken en schrammen.

POV Hope
Ik zie dat Alpha Koning Jason diep in  gedachten is. Ik zal hem maar niet storen. Storen betekende bij mijn vorige Alpha altijd straf.
Hij kijkt na een paar minuten verschrikt op, en vervolgt waar hij gebleven was. 'Je bent in de Moonlight pack. Je viel in de troonzaal bewusteloos, dus ik heb je door een paar omega's hier naartoe laten brengen,'

POV Jason
Ik weet dat dit niet precies is wat er gebeurt is.

Net voordat ze op de grond viel, ving ik haar op. Mijn pak zat onder het bloed. Ik tilde haar op, en rende de zaal uit. Ik raakte totaal in paniek. Ik legde haar in de eerste beste suite, en riep haastig naar een dokter voor hulp. -Macho- hoor ik Zane zeggen.
Ik rol met mijn ogen.

POV Hope
'D-d-dus w-wat je ... z-ei,' Ik kijk hem angstig aan. Ik kijk hem recht in de ogen aan, en zie hem twijfelend, verbaast, nadenkend. 'Het klopte wat ik zei,' Nog steeds dezelfde uitdrukking. 'I-ik be-begrijp als je m-m-e  afwijst, I-K b-b-ben eraan gewend." Ik zie de diepblauwe ogen veranderen van belangstellend naar boos.
Ik schrik. Angstig wacht ik, op het moment waarop zijn hand zwaaiend op me af komt, en ik doe mijn ogen dicht. Maar er komt niks.

'Wat doe je?' Hij kijkt me semi verbaast aan. "Ik d-dacht dat u boos was op m-mij." 'Nee tuurlijk niet,' Hij pakt mijn hand voorzichtig en knijpt er zachtjes in. 'Ik ben boos op degene die jou dit aangedaan heeft. Ik zal je nooit afwijzen,' Hij geeft me een kusje op mijn voorhoofd, dimt het licht en zegt dat ik nu het best nog wat kan rusten. Nadat hij de kamer uit is, val ik voor het eerst sinds tijden, weer in een rustige, diepe slaap......

De volgende morgen heeft een van de dienstmeisjes wat kleding voor me klaargelegd. Ik douche vlug en doe de neergelegde kleding aan.

Jason komt de kamer binnengelopen. Hij heeft een dienblad vast met daarop  vers fruit, yoghurt, brood, kaas en nog veel meer. Ik kijk vol verbazing naar het vele eten. "Dank u wel, meneer.." nog voordat ik Alpha/koning kan zeggen, kapt hij het al af. "Noem me maar gewoon Jason" zegt hij met een glimlach. Er komt direct iets in me op, en nog voordat ik erover heb nagedacht, flap ik eruit; "Oke dan, Gewoon Jason. Heel erg bedankt!". Ik schrik meteen van mijn eigen reactie. Ik sla mijn ogen neer.

Hij begint te grinniken. "Vandaag zal ik je een rondleiding door het huis regelen met twee meiden, waarvan ik denk dat je goed met ze op kan schieten, maar soms zijn ze een beetje.... hoe zeg ik dat...."
De deur slaat met een harde klap open. Er rennen twee meiden op me af. De ene met blond haar en turquoise ogen, de ander met rood haar (paarse extensions) en gele ogen. 'AAAWWW WAT IS ZE LIEFFFF!! WAT GING JE OVER ONS ZEGGEN? JE BEDOELDE VAST: SUPERMEGAUNICORNPERFECTYOLOAMAZINGLOVELYFANTASTISCH?!'

Jason kijkt ze een voor een met een bedenkelijke blik aan. 'Ik wou haar vertellen dat jullie een KLEIN beetje direct zijn,' Ik moet zachtjes lachen. 'Nou, dit is Lara...,' ze wijst naar het meisje met de blonde haren '...en ik ben Julia. Kom gauw mee, de packhousetour gaat beginnen hoor!' 'Doen jullie een beetje rustig,' Waarschuwt Jason hen. 'Ik wil niet dat ze de eerste dag meteen gillend wegrend,'. Wat lief van hem. Mijn hart smelt er van.
Hij krijgt een paar begrijpelijke blikken terug. Julia pakt me bij de hand en trekt me vlug de kamer uit.

'Let the tour begin!'

---------------------------------------------

Nu hebben jullie ook kennis gemaakt met Julia en Lara. Surprise!! Ik kan morgen niet updaten, maar maandag doe ik het zeker weer! Deel, like en Comment vom het verhaal door te laten gaan! Love u my little pack❤

[996 woorden]