Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 11~

Vergeet niet de belangrijke notitie aan het eind van de pagina te lezen!!
I-ik zit bij Alpha Terrence, aan de oostkant van onze pack," zeg ik de andere kant opkijkend. Opeens staat hij daar, met tranen in zijn ogen. Hij tent naar me toe, om me daarna een knuffel te geven. "Ik heb je zo gemist" zegt hij. "Ik jou ook" antwoord ik, met mijn gezicht in zijn hemd gedrukt. "Ik zal een manier vinden, oké? Snel zullen wij elkaar weer zien".
"Ik wil geen oorlog, oorlog betekent dood, en dat wil Ik niet op mijn geweten hebben. Ik moet nu gaan, mijn kracht neemt af." is wat ik zeg. Hij vertelt me nog een keer dat alles goed komt, en hand in hand, verdwijnen we, ieder terug naar onze eigen realiteit.........

POV Jason
*de volgende ochtend*

Ik kijk slaperig om mij heen. Daarna realiseer ik me wat er vannacht gebeurde. Hoe is dat mogelijk? Er zijn zoveel vragen die nog onbeantwoord zijn, en ik mis mijn mate toch zó erg....

'Jullie vragen je vast af, waarom ik jullie bij elkaar geroepen heb,' mijn blik glijdt langs de groep. Het valt me op dat Talia niet aanwezig is. Met haar moet ik later dan maar een hartig woordje spreken. Helaas. 'Het gaat om de vermissing van mijn mate..,' ik voel een steek als ik het hardop uitspreek ".. ahem... We hebben nieuwe informatie gekregen. Ze wordt bij een Alpha Terrence, die jullie waarschijnlijk allemaal kennen, vastgehouden...,' ik zie dat de mensen geschokte blikken naar elkaar werpen. Toch vervolg ik. '...Waarom is helaas nog onbekend. Ik zal vanmiddag contact met hem opnemen, maar als hij weigert mee te werken, wil ik jullie allemaal morgen bij dageraad klaar hebben staan om aan te vallen. Kinderen onder 14, zwangere vrouwen en 60+ blijven veilig binnen. zijn er nog vragen?' De mensen kijken om zich heen. 'Niemand, oké mooi! Neem voldoende rust en bereid je voor, voor het geval dat hij niet mee gaat werken, wat een grote kans is,' Iedereen loopt stommelend weg.

Ik loop direct door naar mijn kantoor. Twijfelend sta ik voor de telefoon. Na heen half uur erover gedacht te hebben hoe ik dit aan ga pakken, bel ik hem op. 'Voor Hope,' fluister ik zacht. Al gauw pakt iemand de lijn op. 'Met Terrence, Alpha van de pack, waar kan ik je mee helpen?' Mijn hart klopt in mijn keel. 'Terrence, met Jason,  goed om je weer te spreken,'

Er volgt een lange stilte. 'Vanwaar dit genoegen?' is het tactische antwoord van hem. Als hij het zo wil spelen, kan hij het krijgen. 'Ik denk dat je dat zelf wel weet,' zeg ik, op een monotone toon. 'Als je nu zo vriendelijk zou willen zijn om haar terug te brengen naar mij, dan zou dat fijn zijn,' zeg ik gespeeld aardig. Al gauw laat Terrence weten dat hij er niet van gediend is en dat hij haar niet zal afgeven. Na een lange Alpha-tot-Alpha discussie, verbreken we beide de verbinding.

Pas maar op Terrence, je wil niet weten wat je te wachten staat...

POV Hope/Helena
Ik voel iets diep vanbinnen. Het is haat, en wraak. Waar zou dit vandaan komen? Ik schrik bij de gedachte dat dit misschien de gedachten van Jason zijn. Dat betekend dat, ondanks dat we niet bij elkaar zijn, onze band sterker wordt. Ik glimlach. Helaas blijft deze glimlach niet lang op mijn gezicht, want beneden wordt er alweer geroepen voor het een en ander. -Kom, we kunnen ons zeker niet veroorloven om te laat te komen- herinnerd Feline me. Zuchtend verlaat ik de kamer, en toch voel ik een sprankeltje van geluk in mij opborrelen....

----------------------------------------------

Hee allemaal! Een iets korter hoofdstuk, omdat dit gewoon iets korter hoort te duren. Jullie zullen later zien waarom. Steeds meer mensen lezen dit verhaal, dat vind ik natuurlijk hartstikke leuk! Het geeft me hoop en inspiratie. Ook wil ik vragen om ASJEBLIEFT REAGEREN, LIKEN EN DELEN TE DOEN?!?!? 👍🏼

Het belangrijkste: ik ga een character competitie houden! Zet in de reacties een naam, met daarbij hoe diegene er uit ziet en wie weet, verschijnt deze in het verhaal, good luck!🍀 Next update: vrijdag!

Dat was het dan! Ly all! Xx StoryWriterLarissa!❤

[707 woorden]