Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 2~Proloog

POV Ik
Ik voel de natte aarde onder mijn poten. De grond schiet weg zodra ik mijn poten afzet. Ik ren op maximale snelheid door het dichtgegroeide bos. Ik voel de koele wind langs mijn vacht gaan. Al snel zie ik achter mij een kastanjebruine wolf opduiken, met daarachter nog een wolf, die ik door de schemer niet goed kan zien. Ik blijf maar rennen en rennen, tot dat ik bij een meer aankom. Daaraan liggend zie ik een watervalletje. -Ze hebben ons in de val gelokt-hoor ik Feline, mijn wolf zeggen. Ik kan geen kant op. Ik kijk naar de bomen die om het water heen staan. Ik bedenk me geen moment, en spring in een van de bomen. Leunend op een stabiele tak kijk ik naar beneden.

De kastanjebruine wolf kijkt verbaasd rond. "Waar is die Rogue?!", wordt opeens door een lage, geïrriteerde toon gezegd. Ik buig voorover. De tweede wolf is inmiddels aangekomen. Hij is een stuk groter dan de kastanjebruine wolf. Ook is hij een stuk groter dan die van mij, zeker groter dan de gemiddelde mannelijke wolf. Met zijn gitzwarte vacht valt hij bijna niet op. Toch zie je zijn helderblauwe ogen perfect in het fonkelende maanlicht dat via het water weerkaatst wordt. Hij zal vast de Alpha zijn, denk ik gespannen.

'Ik weet niet waar ze gebleven is. De geur is nog sterk, maar ze is nergens in de buurt te bekennen,' Ik houd mijn adem in. -We hadden op moeten passen, nu zitten we pas echt diep in de problemen. Weet jij in welk gebied we zijn?- communiceer ik met mijn wolf. Uit de manier van reageren begrijp ik dat ze het ook niet weet. Wel is ze erg onrustig. Ik ruik mijn omgeving niks bijzonders, totdat een geur van dennennaalden en mint mijn neusgaten vult. Zodra het me opvalt, begint Feline de salsa, tanga en flamengo in een in mijn hoofd te dansen. Ik begrijp maar niet waarom.

POV zwarte wolf
'Het is maar raar. Hoe kan ze zomaar verdwenen zijn? We blijven hier totdat we haar gevonden hebben en ze vast zit in de kerkers, om daarna verhoord te worden. Jij blijft hier vannacht patrouilleren en brengt haar voor zonsopgang bij mij,' grom ik nors naar Logan, mijn rechterhand-Beta. 'Ja, Alpha,' Opeens schiet er een gedachte door mijn hoofd. Ik rook vanaf de packhouse een penetrante geur van citroen, gemengd met vanille. Het was bijna verslavend. Ik wil, nee ik MOET weten wie dat is. Ik loop weg bij het watertje en transformeer naar mens, om daarna naar huis te lopen.

POV Ik

De zwarte wolf gaat weg. Nu alleen nog hopen dat de kastanjebruine, zo te zien Beta, me niet vindt. Hij loopt rondjes langs het water, kijkt bij de waterval, loopt weer terug. Uiteindelijk staat hij vlak boven mijn boom. Hij loopt rondjes, en beweegt voorzichtig. Ik ben zo in gedachten hem aan het bestuderen, dat ik mijn evenwicht verlies en me aan een andere tak moet vastgrijpen. 'Sh*t,' mompel ik. Langzaam kijkt hij omhoog..........

----------------------------------------------
Dat was het! Hopelijk is het goed genoeg om de spits van mijn boek mee af te bijten!
Love ya all Xx StoryWriterLarissa

[534 woorden]