Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 44~

Hij laat me in zijn armen vallen en kust me lief. 'Ik heb voor deze zooi gezorgd, dus ik zal het oplossen,' Hij pakt mijn hand en samen lopen we naar binnen.
Als een team.

Na een paar uur lang doorwerken hebben we het hele plan uitgestippeld. Voldaan laat ik me op mijn zachte kussen neerploffen. Jason volgt al snel mijn voorbeeld. Ik giechel verlegen. In één nacht hebben we álles uitgesproken. Alle tijd ingehaald die we vijf jaar lang van elkaar gemist hebben. Net als ik mijn ogen dicht wil doen, hoor ik zwaar gestommel de trap opkomen.

De deur wordt met een flinke ruk opengegooid. Het verbaast me dat die deur er nog goed in zit. De Beta komt onze kamer binnen.

'Alpha!' roept hij met een benauwd en bezweet gezicht. 'We moeten serieus een slot op deze deur zetten,' mompelt Jason geïrriteerd, terwijl hij zich uit onze omhelzing wringt en verdwaasd met zijn hand door zijn haren gaat. 'Jason,' zegt de Beta dwingender, met opeengeklemde kaken. 'Hoe durf je met zo'n toon tegen me aan te spreken Kyle. Ik weet dat we vrienden zijn, maar we hebben hier toch duidelijke regels over....,' 'Het gaat over uw zoon!' De dekens vliegen van me af, alsof het bed me elektrische schokken geeft. 'Wat is daarmee?!' Mijn haren staan rechtovereind. Gespannen luister ik naar wat Kyle te zeggen heeft.

'Sorry Alpha. Uw zoon, Michael, is plots verdwenen,' Verbaast kijk ik Jason aan. -Bied je excuus aan. Nu.- Jason knikt tegenstrijdig. 'Mijn excuses Kyle.....,' Hij knikt met zijn hoofd, als teken dat het oké is.

'Hope, ga naar zijn kamer en kijk of er iets achter is gelaten. Kyle, volg zijn geurspoor. Ik bekijk de camerabeelden,' Iedereen volgt meteen de gestelde eisen op. 'Het komt goed lief,' fluistert Jay me toe.
-Onderzoeksbrigade 7, 8 en 9 verzamelen in de west-tuin-

Ik sprint de trap op. -Michael kom terug- mindlink ik tevergeefs naar hem. Het blijft stil aan de andere kant. Snel kijk ik de kamer rond, op zoek naar enige sporen die zijn verdwijning kunnen achterhalen. Zodra ik de kamer binnenkom, ruik ik iets vreemds. Iets heel vreemds. Ik denk goed na. -Bosbessen en afval- bevestigd Feline. Het zal toch niet.....

-Luna, we hebben iets. Kom vlug- Ik sprint de trappen af, op weg naar de kelder. De zwarte deur gaat piepend open. Jason zit aan een bureau met allemaal verschillende beeldschermen, gericht op de tuin, de gangen, de eetzaal. Naast hem zit Mason, een van de nieuwe packleden.

'Spoel de beelden terug Mas. Hope, dit moet u zien,' Jason spoelt haastig de beelden terug. 'Bekijk eerst camera 24, dan 3 en dan 18,'

Ik zie op beeld 24 de gang, waar zijn slaapkamer op uit komt. In een flits schiet een zwarte schim voorbij, gevolgd door Michael. 'Wie is dat?' fluister ik. Ik zie Jay en Mason ook vragend kijken. Ook als we inzoomen worden we er niet wijzer van.

Op 3 is de keuken te zien, waar hij eten in een kleine rugzak propt. Schichtig kijkt hij om zich heen, waarna hij de keuken verlaat. Beeld 3 is nu ook helemaal leeg, dus ik kijk aandachtig naar scherm 18, hopend op enig bewijs of sporen.

Als laatst beeld 18, waar de zwarte schim op te zien is, die nu getransformeerd is in een zwarte wolf en een witte staart. Michael benaderd hem en transformeert ook. Voor het eerst zie ik hem in zijn ware wolvenvorm. Zijn wolf lijkt erg op die van Jason.

'Dus we hebben nog steeds niks,' denkt Mason hardop. Ik schud mijn hoofd. 'Zoom in, camera 18, in de 23e seconde,' Snel doet Jason wat er gevraagd wordt. 'Zoom nu in op zijn linkerachterpoot,' In de schemerende verlichting zie je een duidelijk litteken langs zijn poot lopen. De monden van de jongens vallen open van verbazing. 'Dat we daar nog niet eerder aan hebben gedacht...,'
----------------------------------------------

Yeasss!
Na de vakantie ga ik natuurlijk door met nieuwe hoofdstukken plaatsen, maar zal ook beginnen met het herschrijven van de vorige delen (fouten eruit halen etc.)
Vragen?

Al lang niet meer gevraagd maar: Deel, Volg me en Klik op het sterretje om te stemmen!!

Ly all♥️