Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 26~

Thuis maken Lara, Julia, Quinn en Selina zich ook klaar. Ze vinden allemaal mijn keuze geweldig. Lara heeft een blauwe, Julia een rode, Quinn een gele en Selina een paarse jurk aan. We zien er superleuk uit!

Mam, pap, ik kom er aan!

We lopen de marmeren tegels op. Overal staan tentjes, waar ze dingen zoals suikerspinnen, drank, eten en popcorn verkopen. Ook zijn er veel kinderen die zich amuseren met al het speelgoed, het ballen gooien, eendjes vissen en nog veel meer. Jammer dat Nicolas er nog is. Nu mist hij net alle leuke dingen!
Ik kijk zenuwachtig om me heen. Ik en Jason hebben afgesproken dat hij na het feest met me af zal spreken in zijn kantoor, waar de leiders van de Cold Moon pack ook komen.

-Ik praat nu met ze, naast het discohuis.- mindlinkt Jay me. Ik loop er naartoe, om te kijken hoe ze er uit zien. Ik zie Jason staan, met naast hem niet twee, maar drie personen. Één is zonder twijfel de Alpha, beter gezegd mijn vader. Hij heeft grijs haar met blonde plukken. Hij is breed gebouwd, niet dik maar gespierd, en is vrij lang, als ik het goed zie. De vrouw naast hem, waarschijnlijk mijn moeder, heeft iets donkerder haar en is een stukje kleiner dan hem. Naast hen staat een jongen, met donkerbruin haar. Als ik niet beter zou weten, zou ik zeggen dat ik hem al eens eerder heb gezien. Ik zie dat opeens alle ogen op mij gericht zijn. Jason wuift ongemakkelijk mijn richting in. --Waarom moet je zo dicht erop staan? Het is hen opgevallen-.

-Oeps-

Ik loop met een knalrood hoofd voetje voor voetje die richting in.

'Dit is Nireas, Alpha van de Cold Moon pack, en dit is zijn vrouw Alexia,' stelt Jason hen voor. 'I-ik ben....' ik denk even na. '....Angelina, prettig kennis met u te maken,' zeg ik tactisch. 'Het genoegen is wederzijds. U heeft een geweldige mate, Alpha Jason.' zegt Nireas bewonderend. Jason lacht en praat nog wat met ze. 'Ik heb vernomen dat de leden van de Red Claw ook aanwezig zijn, dus als u ons zou willen excuseren,' zegt zijn vrouw, Alexia. We knikken onze hoofden, en ze lopen weg.

-Angelina, serieus?!- schalt er door mijn hoofd. -het betekent kleine engel. Heb ik ooit in een boek gelezen. Ik kon moeilijk zeggen: hé, ik ben Helena, beter bekend als Hope, Harrison, prettig kennis met u te maken?!- schreeuw ik in de mindlink terug. Het blijft een tijd stil. -Sorry- mindlinken we in koor. We lachen beide, en ik val in zijn armen.

Het is een geweldig feest. Iedereen feliciteert ons. Mason vroeg wanneer we de bruiloft zouden houden, waar Jason hartstikke boos om werd. Het was zo'n grappig gezicht. Hij is toch ook cute!

Aan het eind van het feest nemen we afscheid van iedereen. Zoals gezegd blijft de Cold Moon pack logeren, omdat zij te ver weg wonen om in één dag te reizen.

Ik kom mijn kamer binnen, en laat me met een plof op het matras vallen. -Het komt goed- hoor ik Feline zeggen. -Bedankt, BFF,- Ik begrijp uit de woorden die ze daarna uitspreekt, ze niet begrijpt wat ik bedoel. -Het betekent mijn beste vriendin, heb ik van Jason gehoord- fluister ik. Ze wordt er helemaal blij van, als ik dat zeg. -ik houd ontzettend veel van je, BEE EFF EEF!- roept ze terug, helemaal niet lettend op de uitspraak. Ik glimlach.

Ik kleed me snel om. Ik doe een spijkerbroek aan, met daarop een gebreid topje met bloemen en een grijs bomberjack. Mijn haren laat in los hangen. Ik werkt mijn make-up bij, en ga zoals afgesproken precies om klokslag elf uur zijn kantoor binnen.

Kriebels vormen zich in mijn buik. Twijfels komen weer boven. Nu ik mijn haren niet meer gekruld, maar stijl heb, normale kleding aan heb en bijna geen make-up in plaats van twee kilo op, lijk ik heel anders.

Met bonkend hart draai ik aan de deurknop. De deur gaat langzaam open. -Ik heb het ze net verteld- krijg ik van Jason binnen. Ik word door iedereen aangestaard. Tien paar ogen kijken mijn richting uit. Alexia staat als eerste op. Ik kijk met mijn hoofd naar beneden. 'Mam, pap?,' mompel ik. 'Ach schatje toch...' hoor ik haar zeggen. Nireas volgt haar voorbeeld. Voor ik het weet, heb ik vier zachte armen om me heen.

'We hebben je zo gemist,' fluistert ze me toe. Zodra ik weer opkijk, staan ze beide met tranen in hun ogen. Ook ik houd het niet droog. Jason leidt de andere twee naar buiten.
'Ik heb zoveel vragen,' begint Nireas. 'Eerst ik,' zeg ik koppig, waar ik meteen van schrik. 'Dat is onze meid,' kirt mijn moeder. Het voelt raar om haar nu al zo te noemen. Twee mensen die ik zo veel jaren niet heb gezien, die nu voor mijn neus staan, en dan ook nog eens mijn ouders zijn. 'Wat doet hij hier?,' Ze kijken me serieus aan. 'Nicolas werd vroeger opgedragen voor je te zorgen en hij zwoer dat hij jou met zijn leven zou beschermen. Nadat onze pack uit elkaar viel, zijn we hem, tot grote spijt ook kwijtgeraakt. We wisten niet dat hij jou gevonden had,' zegt mijn vader triest.

*Flashback*
'Nic, stoppen! I-I-ik kan niet tegen KIETELEEEEENNNNNN,' schreeuw ik. Mijn moeder komt haastig naar boven gestormd. 'Wat is er?' Vraagt ze verschrikt. We kijken haar aan. 'Ze kan niet tegen kietelen,' giechelt Nicolas. Mama haalt opgelucht adem, en begint daarna hysterisch te lachen. Ik en Simon kijken elkaar verbaast aan. Ze blijft maar doorlachen. Ze begint zelfs te knorren van het lachen. We beginnen ook te lachen, en we kronkelen samen met tranen in onze ogen lachend op de grond.

*Eind*
'Alles goed?' Vraagt mijn moeder bezorgd. 'J-ja, ik dacht even na,' stotter ik. 'Je lijkt op je moeder, met je koppige, dromerige karakter,' lacht Nireas. 'En, is Jason echt je mate? Wat is er gebeurt toen je ontvoerd werd? Door wie?,' begint mijn moeder onrustig. Ik begin te vertellen. 'Uhm door.. eeh...,'. Jason komt de kamer in. 'Door Terrence,' zegt hij boos. Mijn ouders kijken woedend. Direct daarna begin ik ze alles te vertellen, van het moment dat ik weg was tot nu.

'Dat heb je goed gedaan kerel,' klopt mijn vader met rode wangen van blijdschap Jason op de schouders, wanneer er verteld wordt dat hij is geëxecuteerd. Mam kijkt hem met een bestraffende blik aan. 'Ik bedoel.../ahum/.....,'

Na een lange avond, waar Diana, Nicolas en Jason ook bij zijn, besluiten we ieder ons eigen bed op te zoeken.

Ik plof op het bed, nog niet eens omgekleed en val in een diepe, fijne slaap.

----------------------------------------------
Volgende hoofdstuk nu al uit! Bleek dat ik toch meer tijd had om te schrijven......

Deel,
Like,
Comment,

Love you all, StoryWriterLarissa🍬

[1148 woorden]