Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 33~

Hij sluit zijn armen om mij heen, en drukt een vrolijke lange mus om mijn lippen. 'We worden eindelijk een complete familie , en ik zal deze familie met mijn leven beschermen,' fluistert hij zacht...

'Goedemorgen suikertje,' fluistert Jason in mijn oor. 'Hmmm...,'
Hij schudt me wakker. 'Laat me sla-ha-pen! roep ik gefrustreerd, met mijn gezicht in mijn kussen gedrukt. 'We hebben om 12.10 de afspraak schatje,' hoor ik Jason zeggen. 'Hoe laat is het?,' mompel ik dan maar, bijna onverstaanbaar. 'Het is nu 11.30,' Ik vlieg uit het warme vertrouwde bedje van me, en schiet de badkamer in. -ZEG DAT DAN!- roep ik via de mindlink. -Zeg wat dan?- hoor ik verschillende stemmen terug zeggen. Sinds ik de matebond officieel heb gemaakt, ben ik via Jason verbonden met de hele pack. Oeps, vergeten. -Sorry, verkeerde link- breng ik met een roodkleurig hoofd onder de douche uit. Ik pak gauw mijn kleding die al klaar ligt. Een zwart-wit topje,  zwart broekje en witte bretels. Mijn haren laat ik los hangen en mijn witte sneakers maken mijn look helemaal af. Als ik klaar ben, ren ik naar beneden, waar Jason al op me staat te wachten. 'Ik heb broodjes gesmeerd voor onderweg. Het is ongeveer twintig minuten met de auto vanaf hier, dus we zijn dan precies op tijd,' zegt hij glimlachend. Ik lach terug en open snel de deur, op weg naar zijn auto.

'Mag ik nog een broodje?,' vraagt Jason mij. Ik denk na. 'Nee, tenzij je een speciaal rijbewijs hebt?,'
'Wat voor een rijbewijs?,' vraagt hij me. 'Een rijbewijs voor eten tijdens het rijden...' mijn glimlach veranderd helaas snel. '....Komop! Druk het gaspedaal iets harder in, die oma van 94 haalt ons zelfs in!,' 'Zij is geen 94 schatje,' antwoord hij, met een stem alsof ik een idiote schlemiel ben. 'Nou, gezien het vlaggetje op de auto en de sticker achterop waar 94 op staat..... Tenzij jij beweerd dat ze 25 jaartjes jong is?,' zeg ik laconiek. Nog voordat hij kan antwoorden, worden we al verwelkomd door een bewaker. 'Goedemiddag Alpha, heeft u een afspraak?,' zegt de stevig gebouwde man. ' Ja, met Dr. Gloomy,'
De hekken gaan open. 'Komt u binnen,'

'Goedemiddag waar kan ik u mee helpen Alpha en Luna?,' vraagt de zwartharige receptioniste ons. We hebben, na anderhalf uur, eindelijk een plekje voor onze auto weten te bemachtigen. 'Ja, in welke kamer zit Dr. Gloomy?,' vraagt Jason haar. Ze draait met haar vingers door haar haren en kijkt hem aan op een manier die Feline en ik niet echt kunnen waarderen. Ze heeft een plamuurlaag make-up op en haar wimpers zijn zo nep als Lady Gaga's gezicht. Met mijn vuisten gebald, trek ik hem grommend mee.

-Waarom trek je me weg?- vraagt hij me. -Ze keek zo, nou ja... sletterig. Die  lelijke barbiepop.- snuif ik jaloers. Hij lacht en slaat zijn warme arm om me heen. 'Ik houd alleen van jou,' fluistert hij. Mijn wangen kleuren en ik kijk gauw naar beneden.
We vragen daarna gauw aan een andere medewerker het kamernummer.

/AANKLOPPEN/
De deur gaat geruisloos open. 'Goedemiddag Alpha en Luna. Ik ben Ms. Gloomy, jullie wilden dat ik ergens naar zou kijken?,' zegt ze vriendelijk, met haar ogen op mijn buik gericht. Ik knik voorzichtig. 'Gaat u hier maar liggen, dan zet ik de apparatuur aan. Het is toch wel spannend voor mij om naar een misschien toekomstig kind van de Alpha en Luna te kijken,' zegt ze met een glimlach van oor tot oor. Haar achternaam past tot nu toe totaal niet bij haar persoonlijkheid.

Een doorzichtige gelatineachtige prut wordt op mijn buik gesmeerd. Het voelt een beetje koud aan. Net zo koud als die keer dat mijn tong vast bleef zitten aan de lantaarnpaal. Ik ril bij de gedachte. Het grijze apparaatje gaat langzaam over mijn buik heen, terwijl de dokter Katerina Gloomy, dat ik heb uitgevonden toen ik haar ID kaart aan haar broek zag hangen, op het scherm kijkt.

Tien minuten gaan voorbij. Steeds gaat ze weer met het apparaatje langs dezelfde plek. Ze mompelt ongeruste dingen. En dan eindelijk begint ze weer te praten. 'Oké, het is nu duidelijk....,' Ze kijkt ons beide aan. Jason houdt mijn hand vast, en ik knijp de zijne bijna tot moes. 'Jullie krijgen een baby!,' Ik slaak in een opgeluchte zucht. Jasons ogen glimmen. 'Huil je?,' vraag ik hem zacht. 'N-n-nee, stofje in mijn ogen,' antwoord hij. -wat een standaardsmoes.- zegt Feline springend op en neer. Ze huppelt rondjes in mijn hoofd en Jason  fluistert met tranen in zijn ogen lieve dingen. Ook ik ben helemaal blij. 'Er is wel iets extra's,' begint Katerina voorzichtig. Met grote ogen kijk ik haar aan. Zou het iets ergs zijn? De spanning overvalt mij als een waterval die plots begint te vloeien, met miljoenen druppels tegelijkertijd. 'Het is niks ergs hoor, Wees gerust! Gefeliciteerd met de kleine......,'

'... jongen!,' roept ze blij 'Hij is  gezond, goede hartslag hij ligt in een goede positie. Het zal nog zo'n 2,5 maand duren voordat de baby er is,' zegt ze. Ik staar op het scherm naar het kloppende hartje, die mijn hart laat smelten.  'Zou je het niemand nog willen vertellen? We willen het graag aankondigen,' antwoord Jason. 'Tuurlijk, Alpha,' zegt ze terwijl ze buigt.
Wanneer ga je dat doen?,' vraag ik hem.

'Vanavond, liefje. Ik zal Kyle de hele pack, inclusief vrouwen en kinderen uit laten nodigen,' antwoord hij tevreden. In mijn hele buik fladderen vlindertjes. Dit is een van de gelukkigste momenten van mijn hele leven!

*tijdsprong aantal uren*
Ik kijk naar alle mensen buiten. Groot klein, dik dun, oud jong, man en vrouw, iedereen is gekomen. Rumoerig staan ze naast elkaar. Twee armen sluiten zich om mijn heupen. 'Rustig aan,' fluistert een maar al te bekende stem in mijn oor. Ik glimlach. Samen, hand in hand, lopen we het kleine podium op.

'Dames en heren. Ik heb jullie vandaag bij elkaar laten roepen omdat ik en mijn vrouw, Luna Hope, iets willen aankondigen.
Er zullen vast geruchten gaan over van alles, dus wij zullen het vanavond ophelderen voor iedereen. Vanmiddag zijn we naar de dokter geweest...' zegt hij formeel. Ik kijk de zaal in, en zie Julia en Lara uitgebreid zwaaien en lachen. Lara heeft iets in haar handen wat ik niet kan zien, en Julia steekt haar twee duimen op. '...en wij verwachten een.....,' iedereen kijkt ons met grote ogen aan. 'Jongetje,'
De hele zaal begint te juichen. Er wordt luid geklapt. Lara schiet een confettikanon af met blauw en roze confetti, de de oude vrouwen vooraan fluisteren verschillende gelukswensen en de kinderen joelen gezellig mee. Ik grinnik. Ik had verwacht dat ze het leuk zouden vinden, maar zo..... Jason drukt een kus op mijn lippen, en iedereen maakt zachte 'aaahw' geluidjes. Met een hoofd als een tomaat kijk ik hem aan. Waarom moet ik altijd zo van hem blozen? We verlaten het kleine podium, en genieten met de rest van de pack van de gezellige avond, met blauwe muisjes natuurlijk.....

---------------------------------------------
Ja ja ja... Wat zal er gebeuren met Jason en Hope versus the Grey Hounds? Keep on reading to find out!!

Vergeten jullie niet om op het sterretje te klikken? En om me te volgen? ;)

Love you all💕

[1210 woorden]