Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 46~

//////////Hele belangrijke mededeling onderaan😭🤧//////////Veel plezier!!
----------------------------------------------

Die van de verhalen? Wow..eh...,' Jason en ik kijken elkaar aan. -vertel jij het hem?- zeg ik vlug in de link. Hij knikt bevestigend.

'Elias, je moet waarschijnlijk tegen je broertje vechten,' Zijn ogen worden groot van verbazing...

'Dat..dat kan ik toch niet?' Hij kijkt naar zijn lichaam. Hij bekijk zichzelf. Zijn spieren zijn in topvorm. Ze zijn strak aangespannen en je ziet ze door zijn vale bruine shirt heen. Maar dan richten zijn heldergroene ogen weer op mij. Twijfel.

'Ik doe het echt niet hoor,' Twijfelend kijkt hij ons nog steeds aan. 'Jongen, waarom twijfel je zo? Je bent toch hartstikke gespierd en...,' Jay wordt onderbroken. 'Dat is het niet,' hij slaat zijn ogen neer. 'Ik kan niet tegen mijn broertje in gaan,'

'Eigenlijk moet je dat wel,' horen we een stem achter ons. We draaien ons alledrie vliegensvlug om, kijkend naar de plek waar het geluid vandaan komt. Iedereen wordt verblind door een fel licht. Dit kan alleen één ding betekenen.
Al gauw verdwijnt het licht en komt de beeldschone vrouw tevoorschijn. Haar haren glanzen mooier dan normaal. Haar huis is nog net zo egaal als op de dag dat ik...eh....een foutje maakte.

'Maangodin,' stamelt Elias. Zijn ogen staat groot. Zijn pupillen zijn klein. Vol verbijstering staart hij haar aan. Dan buigt hij diep. Ook Jason en ik buigen voor haar. 'Ik kom hier met een rede,' ze kijkt me aan. 'S-sorry nog van onze vorige ontmoeting,' fluister ik. Verbaast kijkt Elias me aan. 'Ten eerste wil ik jullie feliciteren met jullie hereniging. Ten tweede kom ik met advies,' ze kucht een keer en vervolgt dan haar verhaal. 'Wit en zwart zal helpen het duister te verjagen,' ik kijk haar aan. Serieus? Meer raadsels? 'Sorry Hope, meer vragen kan ik niet beantwoorden,' Haar stem verzacht en de witte gloed omhuld haar weer. 'Tot ziens,' Dan is ze weg.

'Mam, pap. Wat bedoelde ze daarmee?' Voor het eerst sinds zoveel jaren doet het me echt iets. Mijn pup die me weer mam noemt. Mijn hart wordt weer warm vanbinnen en ik voel me machtiger dan ooit tevoren. 'Wij gaan jou trainen, dat bedoelt ze,' Nu begrijp ik het ook. Zijn vragende blik is nog niet gedoofd. 'Ik, ben het zwart. Je moeder is wit,' zegt Jason nu, mijn heup vasthoudend naast me. 'O-Oke, laten we beginnen!'

We nemen Elias eerst mee naar het packhouse. Daar installeert hij zich in een nieuwe kamer, die we speciaal voor hem hebben laten ontwerpen. De volgende dag beginnen we meteen met trainen.

'Kom, we lopen naar het bos,' Aan de rand aangekomen transformeren we. Weer die verbaasde blik van Elias. Wij transformeren eerst en hij ziet duidelijk zijn vader's gitzwarte, en mijn sneeuwwitte wolf. Dan transformeert ook hij. Als hij tevoorschijn komt, geloof ik mijn ogen niet. Zijn ogen zijn van groen naar ijsblauw gekleurd.
En zijn vacht. Zijn vacht is het prachtigste dat ik ooit in mijn leven gezien heb. Zijn vacht is ook wit, met alleen de onderkant van zijn poten, zijn staart en oren zwart. Zijn zwarte poten zijn net lieve kleine sokjes.
Hope: -Je bent prachtig-
Jason: -Ze heeft gelijk. Ik ben sprakeloos-
Elias: -D-Dankje-

Dag en nacht. Dat is hoe lang we getraind hebben. Ze gingen klakkeloos voorbij. Opstaan om vijf uur, slapen om tien. Hij is er na een week helemaal klaar voor. Nu hij teruggetreden is in de roedel, zal hij ook officieel de nieuws opvolger worden. Dat betekend dat hij officieel uitgedaagd moet worden door Michael voor het Alphaschap. En de troon.

En dan, na 3 weken hard werken en meer kennis gemaakt te hebben met onze zoon, is de dag helaas aangebroken.....
----------------------------------------------

O jee! Volgende keer is HET LAATSTE HOOFDSTUK! *SNIK SNIK* het heeft een paar maanden in totaal geduurd maar achja :) DAARNA KOMT NOG WEL EEN EPILOOG!

Laat vooral een reactie achter, klik op het sterretje en deel met je vrienden ;) Vergeet me ook niet eventjes te volgen hè *WinkWink*

Omdat ik een keertje anders wil eindigen:
Love y'all, challas, adios amigos/amigas, gros bisous, StoryWriterLarissa🐺🐾

[688 woorden]