Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 28~

Het zal toch niet.....of toch....,' praat ze zacht. 'Lieverd, we hebben al een tijd iets voor je verzwegen, en ik denk dat nu het perfecte moment voor is, voordat het te laat is...,' zegt ze angstig.

Ik kijk haar diep in haar ogen aan. 'Ik zal je eens een gedicht vertellen. Ze vertelden dit altijd aan de kleine pups van de pack. Het heet: De afstammeling van de Maangodin,'

Haren met een witte gloed,
Ogen zo blauw als de zee,
Er zal een kind geboren worden op de volle maan van augustus
Vader de Alpha, Moeder een Gamma,
Ze zal door de maangodin speciale krachten erven,
Deze kunnen tot goed leiden, of het kan iedereen zijn dood worden.

Ik kijk verbaast. 'Wat heeft dat te maken met hetgeen dat je me probeert duidelijk te maken?'
'Lieverd...' ze kijkt me smekend aan. 'Je vader is die Alpha en ik de Omega. Jij bent toen geboren lief...,'
Ik verstijf. Dit kan niet. Niet nu ik mijn hele leven weer op de rails heb. Waarom moet het weer kapot gemaakt worden. 'Wat voor een soort krachten?,' fluister ik. 'Dat is aan jou, mijn kind, om te ontdekken,'. 'Kent Jay dit gedicht?'

'Bijna zeker van wel, ik denk alleen niet dat hij zich gerealiseerd heeft over wie het gaat,' Ik denk na. Zal ik het hem niet vertellen? Het zal alleen maar voor onrust zorgen. -Je gaat niet weer liegen. We hadden een deal- komt Feline ertussen. -oké Fee, je hebt ook gelijk- geef ik zuchtend toe. Mijn moeder kijkt me vragend aan. 'Mijn wolf vertelde me eens goed de waarheid,' geef ik toe. 'Hoe heet ze?' 'Feline, die van jou?'
'Emma,' antwoord ze. 'Prachtige naam!,' roep ik enthousiast. We lachen beiden. Ik geef haar een knuffel en ga met een frons op mijn gezicht naar Jason toe.

'Hij ligt in het zwembad,' vertelt Kyle me, wanneer ik in zijn kantoor aankom. 'Bedankt,'. Ik kom bij het zwembad aan. Hij ligt op een flamingo zwemband in het water. Zijn ogen zijn gesloten, en zijn zwarte haar ligt half in het water. Zijn band drijft steeds dichter naar de kant. Ik vul een emmer met water en sluip naar hem toe. Net als ik wil gooien, komen de twee armen van Jay in beweging, pakken mijn polsen vast en hij trekt me het water in. Ik gil zo hard als ik kan. Jason begint heel hard te lachen.
Zo makkelijk komt hij er niet vanaf. Ik duik onder water en duw de band om. Hij verliest zijn evenwicht. Snel zwem ik weg, voordat hij met zonnebril en al het water in valt. Nu ben ik degene die heel hard lacht. Hij kijkt me als een verzopen kat aan.
Beter gezegd: een geschrokken verzopen kat...

We klimmen beide uit het zwembad en gaan op de stoeltjes in de koele schaduw zitten. 'Vanwaar dit genoegen,' zegt hij, terwijl hij zijn zonnebril nog schoonpoetst. 'Ken jij een verhaaltje die ze de pups soms vertellen?,' vraag ik, alsof ik er niks vanaf weet. 'Ja, af en toe. Een goed voorbeeld is....' hij denkt na. Ik kijk hem met grote ogen aan. '......de man en de bruine wolf, het wolvenkind, de wolvenkruidenier...,' Hij ratelt een lijst op. 'Je vergeet één,' zeg ik zacht, net hard genoeg om het met ons wolvengehoor te verstaan. 'Welke?,' Hij kijkt me aan. 'Misschien het ehm... de afstammeling van de Maangodin,' vraag ik met mijn hoofd naar beneden gericht. Het blijft stil. 'Oh die...' krijg ik te horen. 'Ken jij die?,' vraagt hij me, nog steeds niet begrijpend. 'Ja,' .

Het blijft stil. Muisstil.
Vanbinnen maak ik plaats voor irritatie. Ziet hij het dan nog steeds niet in? Mijn wolf begint plots te grommen. 'Ik weet niet.. misschien... nee laat maar.. of toch... nee,' hoor ik ver weg. Het wordt me teveel. Mijn hoofd bonkt als een bezetene.

Voordat ik het weet, is Jason omringt met bevroren ijs, als een soort ijshek. Met stomheid geslagen kijkt hij me aan. Een ijs-speerpunt wijst zijn richting in. Oh nee, hoe heb ik dit gedaan. -MATE MATE MATE GEVAAR DOE IETS!- roept Feline in paniek. Ik concentreer me, en al het ijs verdwijnt plotseling. Het water druipt terug in het zwembad. Ik kijk paniekerig om me heen. 'Lief, nu begrijp ik je. Ik weet ook dat het niet de bedoeling...' begint hij. 'Stop, nu!,' roep ik met tranen in mijn ogen. Ik ben een monster. Net heb ik bijna de belangrijkste persoon op aarde vermoord. De woorden galmen door mijn hoofd. -liefje- probeert hij nu smekend via mindlink. Ik sluit hem af, zet een paar wankelende stappen naar achteren, spring over het hek dat om het zwembad heen staat, en ren het bos in. Rennen zo ver als ik rennen kan....

----------------------------------------------
Bedankt voor jullie geduld en support!
Eigenlijk zou dit hoofdstuk veel eerder al uitkomen, maar dat hebben jullie in mijn mededeling vast gelezen.

Zoals altijd bedank ik alle lezers weer, de oude en de nieuwe, we staan BIJNA in de top 10 van weerwolf, echt nice!😍

Like, Comment en share,

Love you all💕

[woorden: 849]