Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 34~

We verlaten het kleine podium, en genieten met de rest van de pack van de gezellige  avond, met blauwe muisjes natuurlijk.....

'En mag de baby chocolade hebben? En kaas? Ik heb ergens gelezen dat...,' Het is zaterdag vroeg in de ochtend. Jason en ik zitten in het kantoortje. Jay is helemaal omringt met boeken en een laptop, en zoekt alles op over baby's. 'Zo ingewikkeld is het niet hoor,' antwoord ik geïrriteerd. Het is een week geleden dat we de aankondiging van ons jongetje deden. Ik merk dag ik sneller geprikkeld ben vergeleken met andere keren. Ik vraag me af of dat zou komen van de zwangerschap. 'Artikel 504: vrouwen kunnen door de wisselende hormoonwisseling moeite hebben met het in bedwang houden van bepaalde emoties,' leest Jay hardop voor. Hij trekt er een vermoeid  gezicht bij. 'Dit worden de 3 zwaarste maanden van mijn leven..,' kreunt hij overdreven. 'Het zijn er maar 2,5 hoor! Je kunt je trouwens beter bezig houden met al het administratie werk die zich op je bureau opstapelt,' lach ik. 'En jij dan? Ik laat je zeker niet alleen,' vraagt hij angstig. Wat is hij toch lief als hij bezorgd is. 'Ik ga een stukje rennen. Feline wil er weer eens uit,' zucht ik. 'Blijf je...,'
'in het territorium? Ja baas,' antwoord ik, met mijn hand geërgerd tegen mijn voorhoofd geplakt. Hij begint te lachen en geeft me een snelle afscheidskus. Verveeld gaat hij achter zijn werk zitten. 'Als ik terugkom kunnen we na gaan denken over een naam..?,' vraag ik hem. 'Doen we! Misschien een Italiaanse, of Spaanse, of...,' ik lach en trek de deur snel achter me dicht.

Ik snuif de vertrouwde boslucht op. Ik loop stap voor stap het bos in en transformeer. Mijn handen worden klauwen en mijn huid wordt een dikke witte vacht. Ook zie ik dat mijn wolf als iets dikker geworden is, vergeleken met de vorige keer. Dat was een hele tijd geleden.

Ik rek me uit, schudt mijn vacht en begin te rennen. -eindelijk!- gromt Feline tevreden. Ik kom aan bij een prachtig weideveld. Er groeien adembenemend veel mooie bloemen. Bijen vliegen het hele veld over, op zoek naar de perfecte bloem. Ik kijk tevreden voor me uit, en voel de warme zon op mijn vacht branden. Ik sluit mijn ogen langzaam en geniet van het moment.

-Grrrrr- hoor ik Feline het moment verstoren. Behoedzaam kijk ik om me heen. Ik ontbloot mijn tanden en grom in de richting waar ik een tak hoor kraken. Stap voor stap loop ik naar de plek toe. Een sneeuwwitte wolf komt uit het struikgewas tevoorschijn. Twee helder grijze ogen kijken me bedroefd aan. De Maangodin. 'Ren nu het nog kan. Ik kan je nu niet beschermen mijn kind,' roept ze lichtelijk in paniek. De rustige, beheerste wolf is totaal verdwenen. 'W-wat is er, wat probeert u me te vertellen?,' vraag ik verbaast. 'De Grey Hounds, ze zijn in het gebied! Schiet op en maak je snel uit de voeten,' gromt ze me dwingend toe. Ik knik naar haar en begin te rennen. Ik ren op topsnelheid naar het packhouse terug
Ik:  -Jason?- roep ik. -JASON- .
Jay: -Wat is er, liefste?-
Ik: De Grey Hounds zijn hoogstwaarschijnlijk in het gebied-
Jay: -kom nu terug! Waar ben je? Ik zei nog zo!-

Ik krijg een preek van hier tot Tokyo van hem.
-Ik kom nu terug- is het laatste wat ik zeg, voordat ik de link sluit. Opeens staan voor me twee bekende wolven. Een grijze en een roodbruine...

'Transformeer,' gromt hij me toe. Als een dier in het nauw doe ik gehoorzamend wat er me verteld wordt, omdat ik in de minderheid ben en ik nooit zo kan winnen. Nadat ik getransformeerd ben, word ik plots vanachter door een vreemde man vastgehouden, die me metalen boeien omdoet. 'Wat doe je?!,' roep ik de man grommend toe. Hij stapt in het licht. Een persoon die ik maar al te goed ken kijkt me in mijn ogen aan.

Dit kan niet waar zijn..!

----------------------------------------------
Oehh! Cliffhanger!!!

Heb het hartstikke druk met school, dus het hoofdstuk is een stukje kleiner.... Kort maar krachtig zeg ik maar ;)

Love you all💕

[696 woorden]