Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 12~

'Als je nu zo vriendelijk zou willen zijn om haar terug te brengen naar mij, dan zou dat fijn zijn", zeg ik gespeeld aardig. Al gauw laat Terrence weten dat hij er niet van gediend is en dat hij haar niet zal afgeven. Na een lange Alpha-tot-Alpha discussie, verbreken we beide de verbinding.

POV Jason
We hebben tot diep in de nacht nagedacht over een vechtstrategie, en hoe we het gaan aanpakken. Na een korte en onrustige nacht, is het vandaag tijd.

Iedereen staat klaar. We zijn allemaal in het groen gekleed. Het groen komt voor in het packlogo. Ook valt het legergroene minder op in het bos. Zelf had ik een zwarte broek, zwarte gympen en een legergroen t-shirt aan. 'Zijn jullie er klaar voor, staan de geheime invalswapens klaar?' Er werd luid gejuicht. 'Dit is niet zomaar een strijd, dit is een strijd om onze toekomstige Luna. Dit is een strijd voor de toekomst van de Moonlight pack....,' na mijn peptalk, vertrekken we het bos in, op weg, naar de vijand.

POV Hope/Helena
Ik kijk treurig uit mijn raam. De bloemen staan in bloei. De bomen staan met hun bladeren richting de zon, de vogels fluiten en de eekhoorntjes zijn op zoek naar eten. De waterige oranje zon komt langzaam op.

"Ik mis je, J" zucht ik. Ik zal hier nooit meer uit bevrijd komen.....

De rust wordt echter verstoort. Mijn raam kleurt wit. Wat is hier aan de hand?! Ik ren naar beneden. Alle kamers zijn leeg. Ik besluit om door de voordeur, waar inmiddels veel lawaai vandaan komt, open te maken. De koele lentebries die me tegemoetkomt adem ik langzaam in.

Ik ren naar buiten en bekijk de ramen. Grote taarten bedekken het uitzicht. Ik weet zeker dat Lara dit bedacht heeft, dit is echt zo'n actie van haar; 'binnenkomen met style.' Ik grinnik bij de gedachte.

Ook ruik ik Alpha Terrence zijn muffe geur. Daarnaast ruik ik een bekende geur. De geur van... citroen en vanille. En nee, niet de geur van de taarten die over de ruiten heen gesmeerd zijn. Hij is hier!

Jason loopt voorop, met daarachter Kyle, Lara, Julia en de rest van de pack, die ik zelf nog niet heel goed ken. Alpha Terrence staat ook klaar met een groot gedeelte van zijn pack. Hij was hier zeker niet op voorbereid.

'Ik, Koning Alpha Jason, komt iemand terughalen die tot MIJN, en alleen MIJN pack behoort,' zegt hij met een lage duidelijke stem. Alpha Terrence zijn reactie was daarentegen heel laconiek. 'Haha wat schattig,' Hij zet demonstratief een stap naar voren. Dat is het teken voor Jason om aan te vallen.

Hij rent naar hem toe, transformeert en gaat in gevecht met Alpha Terrence. De anderen volgen zijn voorbeeld. Ik kijk om me heen, of ik in de chaos die ontstaan is, Jason kan vinden. Ik transformeer in mijn witte wolf, en ren op de geur af.

POV Jason
Ik ben vol in gevecht met Terrence. Hij haalt een klauw naar mij uit, die ik ontwijk. Gebruik makend van zijn lage positie, val ik hem op zijn rug aan en bijt hem. Hij piept, maar geeft niet op. Hij slingert mij van zich af. Ik sla hem tegen de grond. Aan de poten meesleurend, breng ik hem naar een open plek in het ontstane slagveld. Hij bloed aan zijn voorpoten. Ik laat hem los.

Wat niet te verwachten was, was dat hij zich direct herpakte en, voordat ik ook maar iets kon doen, hij met zijn poot mij tegen de vlakte sloeg. Mijn hele lichaam doet pijn. Ik kan niets anders doen dan wachten tot mijn einde nadert. Ik kijk hem diep in de ogen aan. Hij komt mijn zijn snuit richting mijn nek, als plotseling een witte lichtflits hem van mij af beukt.

Verward en verbaast kijk ik om me heen wat er gaande is. Een witte wolf daagt hem uit. Grommend blijft ze voor me staan. "H-hope?" weet ik uit te brengen. Ze kijkt me vol verdriet aan, met haar kop scheef. Daarna richt ze zich weer tot Terrence. Ik wil opstaan, ik wil en moet haar beschermen, maar ik heb de kracht niet.

POV Hope/Helena
Ik kijk naar mijn mate. Hij ziet er erg gewond uit. Ik richt me tot Alpha Terrence. Feline probeert naar buiten te komen. 'Doe dit niet, Helena,' fluistert hij me toe, net hard genoeg om het Jason te laten horen.
Ik probeer me in te houden, maar Feline neemt de controle over. Ik spring op hem af en ga met hem in gevecht.....

Na een lang en uitputtend gevecht, weet ik van hem te winnen door hem te tackelen, zodat ik hem kan overmeesteren. Hij schudt me van zich af en huilt. Zijn groep komt bij elkaar.

Ik roep ook mijn pack erbij. Het blijkt dat ik veel minder mensen verloren heb, en hij in de minderheid is.

Jason, die zonder dat ik het wist, opgestaan is, beëindigd het gevecht.

Alpha Terrence trekt zich eindelijk, na een 4,5 uur lang gevecht, met een boze blik te werpen op ons, terug......

----------------------------------------------

Yeasss baby! Eindelijk terug! Wat zal er gebeuren??
Like, comment, share!

Bye! Love u all Xx StoryWriterLarissa ❤

[870 woorden]