Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~hoofdstuk 13~

Na een lang en uitputtend gevecht, weet ik van hem te winnen door hem te tackelen, zodat ik hem kan overmeesteren. Hij schudt me van zich af en huilt. Zijn groep komt bij elkaar.

Ik roep ook mijn pack erbij. Het blijkt dat ik veel minder mensen verloren heb, en hij in de minderheid is.

Jason, die zonder dat ik het wist, opgestaan is, beëindigd het gevecht.

Alpha Terrence trekt zich eindelijk, na een 4,5 uur lang gevecht, met een boze blik te werpen op ons, terug......

POV Hope/Helena
We gaan terug naar huis. Iedereen is moe, dus Jason besluit om iedereen de rest van de dag vrij te geven, om zich voor te bereiden op de 10 minuten stilte van morgen.

Ondanks dat we in de meerderheid waren aan het eind, heeft het gevecht toch een stuk of 10 mensen het leven gekost.
Traditie in deze pack is om te rouwen om degenen die we kwijt zijn geraakt, of je diegene kent of niet, omdat elk packlid tot een deel van je familie  behoort.

Ook is een traditie, die zeker niet voor mij is weggelegd, om als toekomstige Luna, aan de zijde van mijn mate, de Alpha, een lied moet zingen. Het probleem is alleen, dat ik, nadat mijn ouders gestorven zijn, nooit meer heb gezongen. Hopelijk zal ik morgen dus niet al te vals zingen.....

De gangen zijn uitgestorven. Iedereen is al in zijn of haar kamer. Ik maak aanstalten om ook naar mijn kamer te vertrekken, wanneer Jason mij tegenhoud.

Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Overmorgen praten we, over alles. Geen geheimen meer voor elkaar, Kun je me dat beloven?' Twijfelend kijk ik hem aan. -Hij heeft hartstikke gelijk- zegt Feline, trots op de woorden van Jason, die zij zelf ook de hele tijd blijft herhalen. 'ik denk dat ik ermee instem, maar ik vind het wel moeilijk,' geef ik eerlijk toe. Hij kijkt me begripvol, liefdevol, vertrouwelijk en met nog veel meer emoties aan. Ik kon het gewoon niet peilen. 'Natuurlijk,' spreekt hij, waarna hij dichterbij komt staan en me een kus geeft. Ik reageer eerst geschrokken, maar daarna beantwoord ik zijn kus.

Zo staan we een tijdje, die voor mij oneindig lijkt te duren en waarvan ik niet wil dat het ooit nog stopt.

Na een tijdje laten we elkaar los. Ik zie dat het hem moeite kost om zijn wolf in te houden. Ik bloos, en wens hem een fijne avond. De laatste woorden, die ik weg hoor wegsterven in de muisstille gang, zijn 'l'amour est aussi beau que les rêves. Bonne nuit, mon amour,'

Ik word, door die laatste zinnen van hem,  warm vanbinnen. Heeft hij dat speciaal voor mij gezegd?! Ik begin nog harder te blozen. Kort daarop grinnik ik bij de gedachte dat hij zeker 2  uur gedaan heeft om überhaupt deze zin goed uit te kunnen spreken. Wat is hij toch lief!

Nadenkend zweef ik op een roze wolk samen met Jason. Ik word na een tijdje helaas door mijn wolf ruw van mijn 'denkbeeldige wolk'  naar beneden getrokken, die me ervan bewust maakt dat we nog steeds in de gang staan. Snel loop ik naar mijn kamer, om daarna rustig in slaap te vallen.

Helemaal bezweet word ik wakker. Weer dezelfde nachtmerrie. Als ik zie dat het al 9.00 is, besluit ik om snel een koude douche te nemen.

Terwijl ik met mijn handdoek om mijn lichaam heen geslagen de kamer binnenkom, zie ik dat Julia iets op mijn bed legt. Ze kijkt omhoog, naar mij. 'Sorry, ik dacht dat het nog wel even zou duren, dus ik heb je wat kleding klaar gelegd,' zegt ze. Ik bedank haar voor de prachtige kledingcombinatie en ze verlaat de kamer.

De outfit die ze voor me uitgezocht heeft past precies, en is geweldig!

Snel loop ik de trap af, op weg naar de keuken. In de keuken kom ik Jason tegen. 'Goedemorgen schoonheid,' lacht hij me toe. Ik moet er van blozen en wend me snel af, en begin nerveus aan mijn cracker met kaas te knabbelen.

We vertrekken naar de begraafplaats. Jason houdt een ontroerende speech over alle tien de personen. Hun leuke, en minder leuke kanten. Over de grappige momenten en over hun bijdrage aan de pack. "...en vergeet mijn woorden niet; .Het vereist uiterlijke moed om te sterven, en het vereist innerlijke moed om te leven. //wijsheid van Lao-Tse, Chinees filosoof, +- 600 v. Chr.//

Nu was het mijn beurt. Ik ben hartstikke nerveus. Het voelt alsof in mijn buik een knoop zit, en ik kan er niets aan doen om het te verminderen.

Zodra Jason mijn hand vastgrijpt en er kleine kneepjes in geeft, wordt ik langzamerhand rustiger. Ik begin trillend mijn lied en sla mijn ogen neer.

When I was young, I was sure,
I was going to travel around the world,

But soms people,
It's never sure...

Ik kijk naar de verdrietige gezichten om me heen. Mijn fragiele stem breekt. Ik kan dit niet. Ik begin te hyperventileren. Jason komt naar voren gelopen en houd ook een microfoon vast. Hij begint met zijn lage schattige stem te zingen.

How long you'll live
So live your life, every second....

Het lied gaat nog een tweetal minuten door, totdat de laatste klanken samen wegsterven.

Hierna volgen de 10 minuten stilte. Onze handen in elkaar gevouwen en met onze ogen dicht herdenken we de slachtoffers.

Na de 10 minuten beginnen de mensen te klappen, en is het voorbij.

'Je zong prachtig, mijn nachtegaaltje,' fluistert hij me in. 'Ik wist niet dat jij zó goed kon zingen,' antwoord ik glimlachend.

Na een lange avond praten met onze vrienden over het zingen, de herdenking en nog veel meer, ga ik naar boven. Nu nog bedenkend hoe ik mijn verhaal het beste kan verwoorden aan Jason morgen. Ik schrijf op een kladblok: '1) mijn verhaal gaat als volgt'

Nee dat is niet goed. Ik scheur het papiertje eraf, en begin opnieuw. Ook deze gaat fout, en scheur ik er weer uit.

'Pfff, dit gaat een vermoeiende nacht worden,' zucht ik in mijzelf....

---------------------------------------------

Lekker lang hoofdstuk, surprise!! 1097 woorden! Niet het langste maar toch!

Hopelijk vonden jullie het leuk.

Ook wil ik zeggen dat steeds meer mensen mijn verhaal lezen en liken, en ik dit erg leuk vind.

En als laatste: ik kan geen exacte datums meer opgeven, maar ik probeer 1x in de paar dagen te updaten. Ook ga ik over 2 dagen een nieuw personage voorstellen *tromgeroffel*

Laat vooral weten wat jij van dit verhaal vind! Like, Comment en share! Love you all Xx StoryWriterLarissa🔥

[1001 woorden]