Mijn gebroken weerwolfshart [Nederlands]✔️

~Hoofdstuk 29~

Ik ben een monster. Net heb ik bijna de belangrijkste persoon op aarde vermoord. De woorden galmen door mijn hoofd. -liefje- probeert hij nu  smekend via mindlink. Ik sluit hem af, zet een paar wankelende stappen naar achteren, spring over het hek dat om het zwembad heen staat, en ren het bos in. Rennen zo ver als ik rennen kan....

Ik hijg. Het duurt even voordat ik op adem kom. Ik ben aan de grens van het territorium. Weglopen kan ik niet, maar ik heb even tijd voor mezelf nodig.

Staand op een rots, huil ik naar de maan. Het is een hartverscheurende, piepende huil. Waarom moet de Maangodin mij nou kiezen? Heb ik iets fouts gedaan? -Waar ben je lieverd? Iedereen zoekt je, het was maar een ongeluk, kom terug- krijg ik smekend via mindlink binnen. Ik sluit hem weer af. Ik word er verdrietig van. Een lichtflits zorgt ervoor dat mijn beeld vervaagd. Ik ruik een andere wolf. Grommend draai ik me om. Er staat een sneeuwwitte wolf voor me. Ze is prachtig, de mooiste wolf die ik ooit heb gezien. Ze heeft zilveren ogen, lange wimpers en het lijkt zelfs alsof in haar ogen een maan te zien is. Ik sta in een trance naar haar te kijken.  -Rustig aan, mijn kind. Ik kom in vrede- zegt ze via onze gedachten. -Wij zijn de laatste twee witte blauwe wolven. Wij zullen elkaar daarom moeten beschermen..- ik onderbreek haar grommend. -wie ben jij-. -Ik mijn kind, ben de Maangodin,- Ik schrik, en zet verbaast een paar stappen vooruit. Daarna buig ik eerbiedig. -Buig niet voor mij, kindje. Sta op en stel je vragen- fluistert ze terwijl ze met haar snuit mijn kop optilt. Een zucht verlaat mijn mond.  -Waarom mij? Hoe kan dit alles gebeuren? Vind Jason het erg? Hoe denken mijn ouders hierover? En Terrence?,' ratel ik zonder na te denken over wat ik zeg. -Is dat alles?- ik knik.

-Ik heb jou gekozen, omdat jij naast mij de laatste witte wolf bent. Witte wolven zijn sterker dan normale wolven. Ze zijn in de loop der jaren helaas uitgeroeid. Jou heb ik weten te sparen. Wat je ouders hiervan vinden en Jason, zul je ze zelf moeten vragen. Terrence wist vanaf het begin van je krachten af, en hij wilde ze voor zichzelf. Ik heb alle vertrouwen in je...- De witte rook stijgt op. -Nee wacht, LAAT ME NIET ALLEEN!- roep ik. -je zult
nooit alleen zijn, Hope- is het laatste wat ik hoor, voordat ze weg is. Ik transformeer en klim een boom in. Dan val ik onrustig in slaap.

'HOPE, HOO-HOOPPE?,' Ik schrik op. Onder me lopen Anthony en Isaac. Anthony is een Omega en Isaac de Delta. Ik moet uiteindelijk toch terug. Ik wrijf in mijn ogen. 'Ik kom al ik kom al,' mompel ik, als ik me via de stam naar beneden laat zakken. Ze kijken geschrokken omhoog. 'Heeft U hier geslapen Luna?,' vraagt Anthony me voorzichtig. Weten ze het al? Zijn ze bang voor mij?
'Ja ik sliep hier, een probleem Anthony?,' zeg ik bot.

'U-u kent mijn naam?,' stottert hij. Ik adem diep in en uit. De Delta geeft hem een stomp. 'Doe hem geen pijn Isaac. Het spijt me voor mijn botte antwoorden en daden. Zullen we terug lopen naar het packhouse?,' Verbaast kijken ze me aan, maar stemmen er dan toch mee in.

Jason komt voordat we er zijn het terrein al opgerend. Hij slaat zijn grote armen om mij heen. -Mate- mijmert Feline.  Ik druk mijn neus in zijn hals en ruik zijn vertrouwde geur. Tranen komen op en ik houd ze niet meer in. Jarenlang toonde ik geen emotie. Nu lijkt het alsof mijn tranen niet meer bedwingen zijn als ik bij hem ben.

'I-I-ik,' 'Ik weet het suikerklontje, ik weet het. Je komt er doorheen, wij samen,' ik lach als hij suikerklontje zegt. Hij kijkt met gloeiende wangen de andere kant op en probeert er een grap overheen te maken. 'Ik vond je skills best cool!' Roept hij enthousiast. 'Ik heb de Maangodin gezien, en ze vertelde me...,' ik brabbelde alles snel op wat er gebeurt is. 'Toen zij ze dat ik dus nooit alleen zal zijn en ik voel me een monster tegenover jou,' maak ik af. 'Je zult ook nooit alleen zijn, en je bent mijn enigste, beste mate, de liefste die ooit bestaan heeft, geen monster,' hij pakt mijn handen vast, draait me naar hem toe en kust me. We worden na een paar minuten ruw onderbroken. 'Ja wat moet je nu weer?!' roept Jason geïrriteerd. Anthony staat voor ons. 'Wat is er Anthony?' vraag ik geïrriteerd. 'Luna, Alpha, ik heb een tijd gewacht, laat me dat u verzekeren. Luna, vrouwe Julia en vrouwe Lara zoeken U,' wordt er beleefd gezegd. 'Vertel ze maar dat ze niet beschikbaar is,' is Jason me voor. Omega Anthony knikt en loopt gehaast weg.

'Dus mijn suikerklontje, waar waren we,' grijnst hij, terwijl hij me bij mijn heupen vasthoud. Ik glimlach en plant nog een kus op zijn tedere lippen.

Ik lig tegen Jason zijn blote bovenlichaam aan in een warm bed. Ik luister naar zijn rustige hartritme. Als dit moment nou stil kan blijven staan...
De deur wordt opnieuw ruw opengesmeten. Ik spring gillend op en sla het onderlaken om mij heen. Jason schrikt van mij en ploft met dekens en al op de harde houten vloer. In de deuropening staat Beta Mason met een verwarde blik in zijn ogen.

'Het nieuws over de Luna heeft zich sneller geëscaleerd dan dat we gehoopt hadden. De menigte is in opstand gekomen in het dorp,' roept hij. 'En het erge daaraan is..?..,' mompelt een duffe Jason. 'De Grey Hounds pack is er ook van op de hoogte,'
Nog voordat hij de volledige naam heeft kunnen zeggen, springt Jason klaarwakker op en houd hem tegen de muur vast aan zijn kraag. 'WAT?!' Roept hij. 'JASON LAAT HEM NU LOS,' schreeuw ik zo hard ik kan. Hij geeft hem nog een vernietigende blik, maar langzaam zet hij hem terug op de grond. Verwilderd kijkt Kyle om zich heen en snelwandelt daarna de kamer uit. 'Wie zijn de Grey Hounds?' Vraag ik zacht. 'Niet belangrijk,' gromt hij terug.

De Delta komt binnen. 'De Grey Hounds pack kan elk moment bij de grens staan om te onderhandelen. Wie moet ik meesturen?,' geen reactie. 'Wat zijn uw orders?,' probeert hij nog eens. 'Ik en mijn Mate gaan er met Kyle heen. Verwittig de rest voor het geval we niet binnen stipt anderhalf uur terug zijn,' antwoord Jason.

We maken ons gauw klaar en rennen in onze wolvenvorm door het bos. Bij de grens aangekomen, zie ik een grijze en een roodbruine wolf staan. -transformeer nu. Ik wil niet dat ze je witte wolf zien- zegt Jay in de mindlink. Ik transformeer naar mijn mensenvorm, en samen lopen we er op af....
-------------------------------------------

Yeahhhh cliffhanger. Wat? Niet leuk😏?

Like Comment share
Love you all, StoryWriterLarissa🏖

[1166 woorden]