Syte e tu jan droga ime

Prolog

Ishte hera e fundit mendonte me veten e saj.
Mendonte si cdo her tjeter se ajo do ishte e fundit , dhe keshtu bente.
Ishte hera e fundit per ate nate. Kurse dita tjeter fillonte me diqka te re dhe diqka te perseritshme.
Prap ate pluhur te mallkuar po e thithte edhe sot. Prap po tentonte ta shiste . Edhe njeher tjeter fitoi 500€ ne dor , per te mos i fituar me kurr.
Edhe nje her tjeter iu desh qe ato 500€ ti ndante.
200 i kursente per te blere nje te till dhe 300 pet t'dorzuar ne shtepi.

Ishte mesuar me me kete. Kishte thujse 2 vite qe e bente. Por para dy viteve dergonte ter shumen ne shtepi. Kurse tani??  Qe 8 muaj ajo po e ndante dhe si arsye gjente se i kishin ndalur nga puna para per te lar disa borxhe te meparshme.
Ishin thjesht arsye.
Ajo me te vertet qe punonte.
Punonte , por as vet nuk e dinte se qfar.

Punonte ne nje kafene te vogel pijanecesh, qe i duhej te duronte eren e kalbur te lloj lloj njeriu.

E donte pijen. Ishte rritur me te. E adhuronte madje. Por era qe mbanin te tjeret ishte e padurueshme.

Aty vinin lloj lloj pasanikesh. Lloj lloj varfanjaku. Por te gjitha qfar i linin asaj ishte aroma e shpifur dhe nje 50€ te thara.
Pse ajo per vete i fitonte ato??
He. Sikur ti fitonte per vete nuk do ishin vetem kaq. Sdo linte t'i shpetonin me kaq keta njerz qe ia shpifnin.

Por kishte filluar te mesohej. Kishte 9 muaj aty dhe tashme ishte mesuar me kete.

Madje ndihej shum falenderuese ngaqe aty kidhte mesuar edhe si te perdorte at pluhurin e bardh qe ia rrsite adrenalinen. Ai pluhur qe po e shkatrronte cdo dit.

Edhe sot teksa e thithte ate iu kujtuan ngjarjet e se kaluares. Ui kujtuan ato qe e kishin sjell ne kete gjendje.

" -Mama?? Ku eshte Leo? Sikur tha se do vinte per dy minuta. Ngela ketu per zot. Thuaj le te vij me se un i dija dy minutat e tij.!- po i ankohej ne telefon mamas se saj per te vellan e saj te madh.

Jo qe kishin shum diferenc ne mosh por quhej i madh ngaqe   kishte 2 vite me shum se ajo.

Ndihej krenar per vellan qe kishte.
Duhej te ndihej.
Ai ishte nje djalosh rreth te 18 dhe kishte nje fizik te zhvilluar. Kishte sy ngjyr te smerald  sikurse te sajat. I shkelqenin qe larg ata sy. Ajo ishte dashuruar pas syve te tij kurse ai pas te sajave. Keshtu ishin keta. Fiksoheshin pas gjerave te njeri tjetrit edhe pse ishin gjera te njejta me dallime te vogla.

-Ka 10 minuta qe eshte nisur moj bij. Ende ska ardhur? Si ashtu?- i dallua zeri shqetesuaes i se emes. - Ose prit pak. Mos ju po me beni ndonje shaka. Ai eshte aty me ty apo?? Manjaket e dreqit. Do ju vras kur te me vini.-

Ata shpesh e friksonin maman e tyre me te tilla gjera. Ishin te till.
Te till ishin ngaqe mamaja e tyre behej merak kur ata te dy dilnin.
Ishin te cmendur pas motorave. Dhe se fundmi kishin blere nje te till keshtuqe kudo qe dilnin , dilnin me te.
Merrnin pjes edhe ne garat me motore.
Nese nuk zinte vendin njeri ,tjeteri patjeter qe do e bente.
Garonin vecmas .

Motorat ishin e vetja gje qe i bente te harronin qe ata nuk ishin askush ne kete bot. Qe i benin te largoni vuajtjet dhe te harronin se kishin humbur te dashurit e tyre.
Sikurse i vellau edhe ajo ishin edhe te cmendur nga mendet.

Megjithat kur mamaja i tha se kishte 10 minuta qe ishte nsiur , e kishte pushtuar nje ndjenje rrezikur dhe shqetesimi edhe ate. E pushtoi nje dhimbje ne krahror.

Nuk deshi te mendonte per gjera te keqija. Nuk donte sepse sa her qe mendonte ashtu ndodhte.

-Mama! Nuk jam me Leon. Por lere se ja ku po e shoh tutje ne nje lagje. Qenka ndalur me nje njeri dhe po flet. Te therras kur te hipi ne motor. Ciao, bye bye- dhe i mbylli telefonaten. Ishte nje genjeshter qe i kushtoi me pas.