Syte e tu jan droga ime

16

Prap ai i doli ne mbrojtje.
Prap ai po e shpetonte nga diqka per te cilen nuk do ja dilte mban vet. Prap sikur kerkoi ndihm prej tij dhe prap ai u gjend aty.

Ai duhej te ishte nje i derguar i zotit. Ai duhet te ishte aty per ate. Per ate qe e meritonte ndoshta.

E meritonte ajo?

Meritonte qe te ishte e mbrojtur dhe nje njeri i rendesishem per dike?

Apo edhe ajo si cdo ku*v tjeter e qytetit ishte aty vetem e vetem qe te kenaqte ndonje nga ata me te cilet hynte borxh?

Ajo nuk e meritonte.

Sdo e meritonte asnjeher, perderisa prap pas kesaj ngjarje do te ti kthehet pluhurit te saj dhe kur ai dreq te mbaroj ajo do vrapoj prap mbas Felos.

Ajo nuk e meritonte as ate dhe as nje gje ne kete jete.

Kurr nuk e kishte merituar, por jeta e kishte provuar.

E shkuara ishte me te dhe kurr nuk do mund te ndertonte nje te ardhme me te cilen do mund te krenohej dhe te mund ta harronte te shkuaren.

Ishte e lidhur me kujtime te se shkuares dhe veshtir qe do dilte.

Veshtir qe te mund te shkeputej.

Asaj do i nevoitej vetem nje engjull i cili si dikur qe kishte egzistuar per ta mbrojutr kesaj here do ti nevoitej qe ta shpetonte. Ta nxirrte nga aty ku ishte futur.

Duhej qe dikush ta shpetonte. Ajo nuk mund te ishte titaniku i cili fundosej dhe askush nuk mund ta shpetonte. Dikush duhej ta benet siq po e bente edhe ai. Siq e beri me te edhe para pak muajsh.

Por pse ajo nuk donte qe te sheptohej? Perse vazhdonte te mbetej aty duke dashur te fundosej dhe te mos kapej pas edhe nje dege te vetem? Duhej te ishte nje e cmendur perderisa vazhdonte keshtu.

Ose me sakt, ajo kishte te drejt. Me mir te fundosej aty ne at oqeanin qe nuk e gjente dot askush sesa bashk me te ne nje te ardhme te fundosej edhe dikush tjeter. Sdo lejonte qe edhe dikush tjeter te hynte ne jeten e saj dhe ajo ta humbiste ate. Qe ai person te behej nje humbje tjeter per te.

-Pse nuk i rri larg ketij njeriu? Madje paske hyr edhe ne borxhe te medha me te. Cfar ke bere me ato para Isabella?- u dallua nje ton shum serioz ne zerin e Sebastian. Nuk ishte nje ton ironie si heren e kaluar por nje ton me te vertet serioz dhe i mbushur me frym.

E shikoi me tere ironi. Kurr ne jeten e saj nuk kishte rene me posht se tani. Ishte hera a dyt qe uli  veten para Sebastian. Ishte hera a dyt qe ai behej heroi i saj.

Mund te ishte vall ai heroi i jetes se saj? Apo thjesht ishte nje hero per cdo njeri? Thjesht e ndjente veten te obliguar per te ndihmuar te tjeret? 

-Punaa. Edhe nje her tjeter ta kam then. Une beje cte dua me parat e mia. Nuk te hyn ne pun ty kjo gje.- e tha shum ftoht, dhe prap duke i ofruar nje pije alkoolike.

-Nuk pi. Edhe un ta kam thene me par kete gje. Dhe nese eshte puna ateher pse ishe ne borxh me nje shum kaq te madhe me te? Dhee sa per te te freskuar pak kujtesen tashme ato para mi ke borxh mua dhe jo atij. Dhe ato para nuk jan me te tuat por jan te miat. Mos e harro.- i shtyu prapa doren me te cilen e mbante pijen qe i ofronte.

-Nuk kam harruar. E di qe ti nuk i pi pijet alkoolike. Mendova se mos ndoshta je futur ne ndonje humner dhe e ke filluar. Eshte me te vertet nje sheptim i madh kjo. Nuk te zgjidh as edhe nje problem ama te shepton nga e tashmja e momentit. Te shpeton per te mos menduar me larg sesa kanqesia qe mund te kesh ne ato momente. Un nuk te thash te me paguaje borxhin. Do e beja edhe vet. Dhe faleminderit, gjithsesi.- u drejtua per tek dhoma e saj e gjumit- Jam pak e lodhur. Do doja te shtrihesha pak. Edhe ashtu kshtu ky eshte recepti yt.-

-Borxhin tani ma ke mua. Do ma paguash mua. Dua te te shoh si mund te paguash nje borxh dhe si do ja dalesh mban per 1 jav koh.- pastaj u be sikur u mendua. -Prit pak ai te kishte dhene nje jav? Ateher nga un ke 2 jav. Per dy jav dua te me paguash shumen prej 1milion euro. Dhe mund te fillosh qe tani nese ke para. Borxhet e spitalit ti ka paguar Brajsen, falenderoju atij per kete. Dhe nese ke borxhe te tjera ma thuaj mua un te paguaj kurse ti me pas me paguan mua. Do ishte fantastike apo jo? Un nuk te rris borxhin nese me vonon. Thjesht dua te te provoj sa je e zoja tia dalesh vet me ket pun. Siq e the edhe vet pak me par. Dhe rri sa me larg te shkuares voglushe. Duhet ta beshe. Se nese nuk largohesh tani, sdo e besh kurr.- e tha me nje ton shum serio dhe te bindur.

-Ne rregull e pranoj oferten tende. Dhe kur un te mbyll borxhin me ty do zhdukesh ate surratin tende. Nuk dua te te shoh me ketu.-

-Uououo. Prit pak. Pse sillesh kaq agresive. Nuk te bera asgje. Me ate maskaran nuk silleshe kaq, pse me mua ateher?-

-Mbylle dhe dil jasht. Nuk kam nevoj per asgje falmeniderit per interesimin tende.-

-Do dal pasi te vendosim disa kushte mbi kontraten ton.-

-Qfar kontrate? Dil jasht.-dhe drejtoi gishtin e saj tregues per nga dera e daljes.

-Prap shum agresive. Derisa e mendoj duhet te fillosh te sillesh pak me but. Me e qet dhe kaq e tensionuar.-

-Un  kurr nuk sillem e tensionur- ia nderpeu fjalen, por e tha me ze te qete.

-Ne rregull ateher. Thjesht po te tregoja diqka qe duhet te beshe ne lidhje me kontraten. Duhet te vishesh pak me mir. Me si ta them tani, me zyrtare. Jo si nje puntore banaku. Duhet te fillosh te mesosh te buzeqeshesh. Sepse sa te njoh un ty ti nuk di apo? Duhet ta lesh te shkuaren mbrapa dhe te fillosh me te tashmen Te kthehesh ne realitet. Duhet qe njeren nga punet qe ben ta leshe. Psh ose ate te kompanis ose ate te dizajneve, Dhe nese me degjon mua e le ate te kompanis. Ke shum te panjohur aty perreth teje. Dhee.. prit sa te mendohem. Ah po qe neser do fillosh me zbatimin e kesaj voglushe. Qe neser do vish me mua ne restaurant dhe qe neser do jesh sekretarja ime. Qe dmth qe ku do qe do jem un do jesh edhe ti. Sdo me lesh vetem per as edhe nje moment. Je e pushur nga puna ne banak. Nuk e meriton nje vend te till. Sillesh shum agresive me puntoret dhe klientet. Afer meje, do mesosh te buzeqeshesh fallco e kam fjalen dhe te jesh me e but dhe me e mrisjellur me te tjeret. Falmeniderit. Shihemi neser ne 8 te mengjesit ne spital!- dhe doli duke mos e lene as te fliste.

PO ky qfar pati?
Ky kush ishte?
Ishte ai Sebastiani i dikurshem?
Ishte ai tipi i mbyllur dhe agresiv?
Pse po e bente kete gje me te?
Pse e pushoj nga ajo puna e merzitshme, duke e ngritur ne nje post te till, ku ndoshta ka puntor qe punojn me vite dhe jan ende sherbyes?

Mbet e hutuar dhe nje buzeqeshje instiket i ishte formuar ne fetyr.

Pasi e verjeti menjeher ndryshoi duke u kthyer ne ate tipen serioze. Megjithat ajo cfar tha ai nuk ishte shaka. Ai ishte nje ton shum bindes dhe shum serio.

Nese ishte sheruar vertet ajo ateher do ja dilte.
Ndoshta ai po e ulte edhe me posht ate.
Por sdo e lejonte. Mjaftueshem ishte ulur para tij.
Mjaftueshem kishte par ai dobesin e saj. Keshtuqe qe neser ajo do fillonte nje pun te re dhe nje mision te ri.

Dhe si per merkulli duke menduar per kete gje kete nat, harroi fare per pluhurin e saj.
Harroi qe ai ishte i fshehur diku ne nje sirtar dhe po priste qe ajo ta merrte.
Harroi dhe shpresoj qe te harroj pergjithmon.

Mund te ndiqni edhe historin e bukur te Dhora_Lola ' On my way'??
Ia vlen!
Ka nevoj per mbeshtetje!
Dhe e di se ju do ia jepnit😍😍

Gjithashtu mos harroni te votoni, komentoni per pjesen dhe ta shperndani!!
❤❤

Me dashuri: B.M♥