Syte e tu jan droga ime

33

-Leo?- i tha sapo hyn ne apartmentin e tyre.
Kurse ajo rrotulloi syt sikur te qe bezdisur ne maximum nga kjo pyetje. E dinte se nuk kishte shpetim nga kjo pyetje, por nuk mendonte qe te ishte kaq i shpejt.
Ishte e qetsuar ngaqe ne trupin e saj kishte futur nje qetsues te madh, i cili i siguronte nje qetsi dhe nje moskokcarje per gjerat qe kishte vendosur ti harronte, per ato qe tashme kishte vite qe iu kishte dhene fund.

-Ketu do rrish sonte?- e pyeti teksa leshoi celsat e deres ne tavoline.

-Ehe!Leo!Leo!Leo!- vazhdoi duke perseritur emrin e tij, dhe duke pritur nje pergjigjje shum te sinqert dhe ndoshta nje pergjigjje qe do ishte zgjidhje e te gjithave pyetjeve te tij.

-Epoo nuk ke ngrene apo? Me siguri je i uritur, po pergadis diqka, ose .....ja paskam supen e ....- dhe derisa nxori nga frigoriferi nje ene me sup, u ndesh me nje shikim shum te cuditur te Sebastianit. Kurr me par nuk kishte par nje shikim te till nga ana e tij. 

Disi u ndje e friksuar dhe pa zgjidhje. U ndje shum me ndryshe. Me e pambrojtur nga ana e tij. U ndje sikur nuk e njihte at njeri. U ndje sikuuur...

Jo sikur por ashtu ishte. Ne shikimin e tij nuk kishte mbeshtetje, siguri dhe forc.

Kishte lodhje, kerkim dhe nje gjysme perfundim ne ate qe kishin nisur. 

Gjithashtu tashme ne syt e tij ishte nje ftohtesi e madhe dhe ishte nje lloj shikimi me shum seriozitet. 

E dinte se ai do e pyste, por thjesht e kishte bindur veten se do ja dilte ta binde per te mos vazhduar me tej. Kishte menduar se kesaj here do dorzohej si nje i lodhur qe ishte.

-LEO?!- e tha me nje ton me serioz se heret e tjera dhe me kerkues. E tha me nje ton  qe Isabella e dinte mir qe nuk kishte shpetim nga kjo gje. E njihte nje ton te till nga ana e tij. Ishte toni i vetem qe nuk e perdorte me te. Ishte toni qe ai perdorte per te dhene urdherat ne lidhje me punen. Nje ton tejt dominues dhe tejt bindes.

-Deshiron te hash apo ta fus ne frigorifer prap?- dhe i rrotulloi syt teksa priste nje pergjigjje nga ai. Bente sikur priste sepse e dinte shum mir qe ai prap do vazhdonte ti thonte emrin e Leos dhe e dinte se do duhej te pergjigjej.

Mund te pergjigjej me nje genjeshter, por e dinte se Sebastian ishte lodhur me genjeshtra dhe shkeputje te saja keshtuqe do ishte shum e pabindshme nese nuk do fliste te verteten qe e ndjente. Nje te vertet qe e bente te fliste ndryshe. Me me mall dhe me me urrejtje.

Kurse genjeshtrat ishe shum pa baza. Nuk kishe bazen e emocionit. Nje prej bazave me te forta qe shfaqej ateher kur duhej dhe kur nuk duhej. Baza qe bente me te lidhur dy shpirta.

Te lidheshin dy shpirta. Te preken dy shpirat eshte me shum sesa te ken nje lidhje te till dy trupa.

Sebastiani po e shikonte ende ne  nje menyr te till. Dhe derisa e ndjeu veten te pafuqishme per her te par para tij, kur undje per her te par ne fakt e pafuqishme per te dhene nje shpejgim te till, leshoi me kujdes enen me sup dhe u drejtua per tek dhoma e saj e gjumit.

Do e mbyllte dhomen me celes po te mos e njihte Sebastianin kokfort. E dinte qe ai ndoshta nuk do insistonte para deres se saj gjith naten, por do ia thoshte kete emer mamas se saj. Dhe e dinte shum mir se ajo do zhgenjehej shum, dhe do i ngjallej nje mall i madh. Mund te pesonte edhe ndonje gje. 

-Ka ardhur koha. Ke te drejt!- i tha teksa leht leshoi frymen.

Ndoshta vertet kishte ardhur koha qe lidhja e tyre te kishte nje baz me te madhe sesa nje prov.

Ndoshta me te vertet kishte ardhur koha qe secili nga ata edhe nje her te perballej me te kaluaren e tyre por njohkosisht edhe me te kaluaren e njeri tjeterit.

Ndoshta me te vertet kishte ardhur koha qe pervq qe te ndjenin dhimbje dhe mall per at qe kishin kaluar, ndoshta kishte ardhur koha qe te perjetonin edhe dhimbjet e njeri tjetrit.

Por a do ndryshonte ndonje gje kjo?
A do mund te bindin  veten e tyre se ata ishin aty per njeri tjetrin kurdoher?
A do mund te bindin veten se e kaluara eshte e kaluar, dhe tashme ajo ishte nje mesim per ta?

Por nese ishte nje mesim per ta, a do e kuptonin ata ndonjeher se edhe e ardhmja e tyre do ishte nje gabim i se shkuares?

A do e kuptonin qe do drogoheshin shum keq kesaj here, apo me te vertet kishte ardhur koha qe e kaluara te shfaqej edhe nje her duke i perballur me cdo gje?

Cfar mendoni?? A do i tregoj Isabella te gjith te verteten??

Dhe mos harroni te votoni dhe comentoni, vertet qe me beni te lumtuur☺😍😍

Me dashuri: B.M♥