Syte e tu jan droga ime

45

-E dashur? Duhet ta hash kete? Mos beje sikur nuk te haet! Je shum dobet dhe te duhet te shtosh pesh paksa! Ti e di se nuk te duhet vetem ty kjo, i duhet edhe nipit tim!- dhe i dha nje buzeqeshje teksa i fuste edhe lugen e fundit te supes.

Natyrishte qe te gjith do thoshin se ushqimet e spitalit ta shpifnin, por ato per Isabellen ishin mjaftueshem te shijshme! Ndoshta edhe koha e gjat qe kishte qendruar pa ngere, ndoshta edhe emocioni qe kete jav i kishte dhene Brajsen per femijen qe do vinte e bente qe te mos qante shum koken se cfar hante.

-Brajs! Faleminderit shum! Mund te flasim tashti pak me serio? Sepse ndoshta ti ke koh qe thua se po flet serio por asnjeher nuk more mendimin tim! Shiko, tani kam shum nevoj per pak doz! Ka nje jav qe menxi ja dal, dmth nese edhe pak qendroj pa doz nuk do mund ta kontrrolloj veten... dhe per mua mund qe te...- 

-Kurr! As mos tetnto te ma thuash! Un kurr sdo e beja kete gje...Nuk kupton Isa? Kam nje jav qe mundohem te te bind se eshte e demshme kjo gje, kam nje jav qe lodhem duke te ta shpjeguar qe...-

-Thjesht ti nuk e ke kuptuar qe un nuk dua! Thjesht ti kurr nuk me degjove! Kurr nuk me pyete se cfar dua un! Tani me degjo pa me nderprer!- mbylli paksa syt dhe ferkoi me dor ballin.- Un nuk e dua kete femij! As qe dua tia dij per te! Nuk me intereson! Edhe ashtu ky femij do ma shkatrroj jeten! Nuk do mund te ket nje jete normale. Un nuk e dua kete femij. Nuk dua ta le as drogen. Po te doja ta lija do e kisha lene qe moti drogen! Nuk dua as femijen, as ty, as Sebastian as jeten time. Thjesht dua te vazhdoj ashtu siq kam vazhduar deri ne momentin qe erdhe ti dhe me solle ketu! Isha shum mir! Nuk dua me as psikolog as edhe nje gje! Dhe e di se cfar kerkoj nga ty tani??! Dua te me nxjerresh nga ketu dhe te me dergosh aty ku me more! Ashtu siq beri Sebastian duhet edhe ti te beshe! Largohu dhe me lere vetem! Sdua te ja di per asnje dhe asgje!- te tera ia tha duke e par ne sy dhe me nje ton qe mbante nerva dhr shum shum inat.

Ajo me te vertet nuk donte!
Nuk e donte nje jet me nje femij!
Nuk e donte ate femij!

Ai femij ndoshta do thoshit ju se do i jepte endrra, jete, do i ndryshonte cdo gje!
Por jo!
Ai femij nga Isabella do lendohej shum!
Ajo atij femije do i shkatrronte jeten, do i vidhte cdo gje!
Keshtuqe me i mira ishte te hiqte dor nga ai fryt, dhe te vazhdonte ne te zezen e saj!

-Ti nuk je duke e degjuar se cfar po flet! Kurr nuk do e lejoj nje gje te till! As mos e qo ne mendje kete Isabella! Un e di qe eshte femija jote, jeta jote, bota jote, vendimet e tua, por nese ka te beje per tim vella dhe ndoshta posaqerishte per ty, un nuk do ta lejoj!!! Po nena jote? E ke harruar ate? Cdo dit e vizitoj psikologu! Nuk po mund ta bindin qe ti je gjall dhe tani kete jav je edhe shum mir madje! Pse? E ke menduar pse ajo po perkeqsohet dita e dites edhe me keq? Jo, ma mer mendja qe nuk e ke menduar kurr. Dhe deshiron ta dish? Faji eshte vetem i joti, Isabella. Faji eshte i joti! Por nese me te vertet deshiron qe sikurse Sebastian te largohem, te te le ne gjendjen qe te gjeta do e beje! Nuk me plas ! Ne fakt nuk dua te me plas me as per ty, as per tim vella as per jeten tuaj! Thjesht nuk dua me! Mendova se ke ndryshuar! Ti je e njejta siq te ka lene im vella, madje edhe me keq je bere! Me vje me te vertet gjynah nga ti! Dhee... nuk ja vlene- dhe sikur ate dit edhe Brajsen perplasi deren e dhomes se spitalit teksa doli.

Isabella kapi koken me dor!
E dinte se kjo ishte nje gabim.
E dinte se kjo nuk ishte e drejt! 
E dinte se ky vendim, se keto fjal ishin thjesht fundi i saj dhe jo nje fillim!
Por mendonte se nuk mund te vepronte ndryshe!

E dinte qe do derzohej!
E dinte mjaft mir qe nuk do mund te shkonte deri ne fund, nese vendoste ti jepte jet atij femije dhe te linte jeten e saj!
Ne fakt jo jeten e saj, por ti jepte fund DROGES!

.......

-Mama?- tha menjeher sapo hapi deren e saj te dhomes. U drejtua menjeher per ti dhene nje perqafim. 

U ngroh me ate perqafim qe i kishte munguar!
Ndjeu dhimbje teksa mori ne krah maman e saj!
Ndjeu edhe mallin e madh qe kishte pasur per te!
Ndjeu edhe nevojen e madhe per ate!
Ndjeu se me te vertet kishte nevoj per nenen e saj, per fjalte e saj dhe ndoshta me se shumti per frymmarjen dhe ate heshtjen e madhe te sajen!

Lotet e vogel e te ngadalt i kishte pushtuar te dya! 
Do donte shum qe nena e saj tani te ishte si me par!
Te ishte pran, ta ngushllonte duke  e ledhatuar ne folk dhe te i jepte nje zgjidhje!

Nje zgjidhje per te cilen te mund tia dilte pa u dorzuar!

Do te mundte?
Do mundte Isabella te bente zgjidhjen e duhur per nje jete te duhur?!

Hajde me thuani tashti zgjedhjen e Isas? Cfar mendoni se do zgjedh?

Me dashuri:B.M♥