Syte e tu jan droga ime

25

Zgjidhja e asaj qe kishte bere ishte zgjidhja qe i ishte dukur e duhura!

Ashtu mendoi gjat gjith rruges. Mendoi se ajo qe kishte bere do e shpetonte sadopak nga perditshmeria e saj.
Mendoi se ajo qe zgjedhi ishte diqka e duhur dhe jo e duhur.
Mund te ishte me ndryshe.
Ndoshta me mir se aq.
Ndoshta edhe jo me mir.
Mund te ishte ndryshe duke u larguar. Mund te ishte me nje zhgenjim me te madh.
Ndoshta do kishte edhe nje arsye pe te vazhduar drogen.
Ndoshat sikur te bente zgjidhjen e pare qe kishte ne mendje do ishte Isabella qe nuk kishte qene kurr me par.
Do ishte nje vajz e fundosur dhe qe nuk kishte shpetim me. 

Do ishte nje e vdekur mes te gjalleve siq kishte qene edhe nje koh, por kesaj here do ishte vetem nje hije sa per te zene vend ne kete bot.

Do ishte dikush qe kurr nuk kishte luftuar per jeten. Do ishte e vetmja qe urrente te ishte e lumtur, do ishte ajo e cila nuk e duronte dot dashurin dhe urrejtejn ne te njejten koh. Do ishte ajo e cila lendoi shum njerz dhe asnjeher nuk u ndje fajtore.

Pasi zbriten nga taksi qe kishin marr per ne drejtim te airportit, ne menyr instikte Isabella u afrua tek nje motor qe gjendej ne cepin e trotuarit. 

E pershkoi me doren e saj te vogel tej per tej. Sikur po e lemonte nje njeri. E shikoi teksa ne mendje po i vinin kujtime te shumta dhe syt e saj filluan te mbusheshin me lot.
Kishte koh qe syt e saj nuk ishin mbushr me lot per shkak te nje enderre te harruar dhe nje kujtimi te shteruar.
E urrente veten e saj qe duhej te ishte e till.

Por ajo nuk ndryshonte dot ne kete gje. Nuk mund te ndryshonte dashurin qe kishte per keto lloj te makinave. Nuk mund te hiqte dor nga dashuria ndaj tyre. Edhe pse ato i morren nje pjes te jetes, ato i kishin dhene aventura te shumta, endrra dhe deshira, i kishin dhe nje pjes te jetes se saj te paharrueshme.

Ato lloj makinash i kishin dhene nje pjes kurse pjesen tjeter te jetes i kishin marr.
Ishte diqka shum e padrejt.
Ishte diqka per te cilen nje njeri duhej te hiqte dor. Por ajo nuk mundej. Nuk do mundej kurr.
Ishte munduar qe disa vite. U munda qe te largonte cdo kujtim me to, cdo enderr dhe deshir. Por cdo gje qe e rrethonte, cdo enderr cdo e kaluar kishte te bente me motoret. 

Edhe ata ishin nje lloj droge e saj. Ishin me shum se aq madje.
E dinte se kurr nuk do mund te shuante deshiren dhe dashurin e madhe qe kishte per ato. E dinte shum mir por do e linte veten te vuante. Sepse ndoshta e meritonte. Ndoshta pavarsisht cdo vuajtje tjeter ajo e meritonte te vuante, duke qendruar larg atyre.

Ose motoret nuk e meritonin nje vajz sikurse Isabella. Ndoshta ato nuk e meritonin qe nje vajz sikurse ajo te jet mbi ta dhe te marrin jeten e saj siq kishin bere me mijra jet te tjera.

-Me falni zonjush? Mund te ju ndihmoj?- u degjua zeri i nje djaloshi te ri qe gjendej mbrapa saj. Ktheu koken ta shihte dhe menjeher nga veshja e kuptoi se ai duhet te ishte pronari i atij motori.

I beri nje buzeqeshje te that.
-Cilit vit eshte ky? Kjo kaska e kokes nuk eshte e tipit te tij apo? Nuk eshte e mundur qe nje tip i till te ket kete kask. Kaska i perket nje shtrese me te lart seq eshte ky motor. Eshte i tipit te garave te dyta, kurse motori i perket dores se dyt te garava te treta. Apo mos ndoshta ne kete vit kan fillaur edhe shitjet e tilla?- e pyeti pa hezituar fare. Ishte e mir ne gjera te tilla. I pelqente te interesohej per gjera te reja edhe pse per ate lloj dinte shum mir. Dinte cdo gje ngaqe nje te till kishte pas edhe ajo me Leon, perveq kaskes. Ata nuk kishin pasur kurr nje kask te tyren personale. Nuk e kishin marr ngaqe nuk iu ishte dukur e duhura per ate tip te motorit qe kishin. I adhuronte kaskat dhe dinte edhe per to cdo gje. Ishte mesuar me te tilla gjera ne vendin e garava ne te cilin i zhvillonin dikur, ku eshe para 2muajve desh vdiq ne ato gara.

-Ehe ke te drejt. Motori eshte i imi kurse kaksa eshte e tim  vellu. Vellau ka llojn e motorit qe i perket kjo kaska. Mirpo ai nuk i do kaskat sepse mendon se nuk i kanoset rrezik keshtuqe un e kam marr. Mua me pelqejn shum. Dhe e di qe sado pak ato me mbrojn nga lendimet e medha. Pastaj ky lloji qe kam eshte super i mir. Arrin qe te moos..p- u ndal ngaqe ajo i dha vetem nje buzeqshje dhe me pas i kthey kurrizin ne drejtim te Sebastianit.

-Desh vdiqe nga nje gje e till! Pse vazhdon te kesh nje deshir per to dhe aq me pak e ke pasur gjithmon kete?-e pyeti Sebastiani  cili deri tani e kishte shikuar nga larg.

-Kur te vij koha Sebastian!- dhe me pas u afrua duke i marre canten e vogel qe mendohet te ishte e saja.

-Ehe kur te vij koha Sebastian. Duro. Kur te vij koha. Siq i erdhi kesaj do ti vij edhe asaj.- fliste me veten e tij teksa e ndoqi nga pas. -Manjake? Me prit moj?!!- 

-Nuk ke nevoj tia perseritesh fjalet e mia vetes tende. Dua sa me shpejt te kthem me shtepi.- dhe i dha nje gjysme buzeqeshje.

-Okey!- i tha teksa i dha nje puthje te leht ne ball dhe me doren e tij e mbeshtolli krahrorin e saj nga pas, duke filluar te ecnin.

Dmth Isabella zgjodhi  nje te ardhmen te lumtur, sado qe te zgjaste. 

Zgjodhi qe te permbahej me nje te ardhem te re dhe nje te ardhme qe kurr me par as nuk e kishte menduar dhe as qe e kishte perjetuar.

Mes dy zgjidhjeve mbi jeten, qe vet ajo i dha, Isabella zgjodhi te provonte lumturin.

Zgjodhi qe edhe nje her tjeter te fuste nje drog tjeter ne turpin e saj.
Nje drog qe kurr me par nuk e kishte provuar.

Heeey!!
Une (Odesa) u kthevaaa me ne fund!
E di qe askujt nuk i kam munguar, meqe edhe postimet e rralla i bente autorja, por meqe mua me keni munguar ju u ktheva!
U ktheva per te u larguar prap!!😊☺☺ dhe nje zot e di me pas kur do kthehem🙀

Okey pra, tashti te flas per pjesen, si ju duk?
Paska bere zgjedhjen e duhur Isabella?
Ne fakt mendoj se ajo nuk e meriton Sebon po ama hajt se mir eshte edhe kshtu!!
Pastaj ca mendimi keni se do ket fundi??
🙊🙉🙈🙈🙉🙉

Dhee si mendoni meqe do mungoj prap dhe kam munguar edhe me par tua hedhe edhe nje tjt sot??